#Opreisdoorlukas - Lukas 18: Geen religie maar relatieVoorbeeld

Waar zijn de Abrahams?

Tip: lees bij dit leesplan eerst de bijbelgedeelten!

Hoofdstuk 18 begint met een indringend verhaal dat direct volgt op Jezus’ rede over de komst van de Mensenzoon in het vorige hoofdstuk. Een verhaal over een rechter en een weduwe die hem blijft achtervolgen: doe mij recht in het conflict met mijn tegenstander! De rechter krijgt er genoeg van en geeft haar uiteindelijk gelijk. Niet omdat hij zo met haar begaan is, maar omdat hij van het gedoe af wil zijn.

Het is weer een van die wonderlijke verhalen die je op het verkeerde been kunnen zetten. Is God zo’n type rechter die jou gelijk geeft om maar van het gezeur af te zijn? Nee, natuurlijk niet, zegt Jezus; God is een rechtvaardige rechter die juist wél om mensen geeft. Als een slechte rechter zelfs uiteindelijk goed kan doen, verwacht dan zeker van God dat Hij zal rechtspreken! 

Maar wat is nu het verband is met het voorgaande? Daarvoor moeten we nog verder terug de geschiedenis in, naar de ‘dagen van Lot’ die in hoofdstuk 17:28 worden genoemd.

Lot was de neef van Abraham en woonde in een goddeloze stad die God wilde gaan vernietigen (zie Genesis 19). Jezus gebruikt dat verhaal om duidelijk te maken dat Gods oordeel zal komen en mensen moeten vluchten voor het kwaad. Kijk niet om, wees niet eigenwijs, maar ga!

Maar al voor de vernietiging van Sodom (Genesis 18) maakt Abraham zich zorgen over zijn neef. Hij trekt de stoute schoenen aan en vraagt God om de onschuldigen (lees: zijn neef en zijn familie) te sparen. Hij gaat telkens een stapje verder: wat als er vijftig onschuldigen zijn? En als het er vijfenveertig zijn? Of veertig? Of dertig? Of twintig? Of tien? Lees het maar na in Genesis: maar liefst zes keer bepleit Abraham zijn zaak en verhoogt de inzet. En telkens gaat God er in mee.

Zijn argument daarbij: Hij die rechter is over de hele aarde moet toch rechtvaardig handelen?

Zo komen de dingen weer bij elkaar. Jezus heeft in Lukas 17 gewaarschuwd voor de gevolgen van het onrecht dat mensen elkaar aandoen – net zoals in de dagen van Lot. En in dit verhaal roept Hij ons op om vrijmoedig ons recht (en dat van onze naasten) te blijven bepleiten bij God. Net zoals Abraham vrijmoedig pleitte voor zijn neef Lot.

Met als confronterende slotvraag een laatste subtiele verwijzing naar Abraham, de vader van alle gelovigen. Zijn er nog Abrahams op deze wereld?

Om over na te denken:

1. Het lijkt een zware taak om dag en nacht tot God te roepen (vs 7). Hoe zie jij dat?

2. Voor wie zou jij graag bij God pleiten?