Lucas 1:57-64
Lucas 1:57-64 Statenvertaling (Importantia edition) (STV)
En de tijd van Elizabet werd vervuld, dat zij baren zoude, en zij baarde een zoon. En die daar rondom woonden, en haar magen hoorden, dat de Heere Zijn barmhartigheid grotelijks aan haar bewezen had, en waren met haar verblijd. En het geschiedde, dat zij op den achtsten dag kwamen, om het kindeken te besnijden, en noemden het Zacharias, naar den naam zijns vaders. En zijn moeder antwoordde en zeide: Niet alzo, maar hij zal Johannes heten. En zij zeiden tot haar: Er is niemand in uw maagschap, die met dien naam genaamd wordt. En zij wenkten zijn vader, hoe hij wilde, dat hij genaamd zou worden. En als hij een schrijftafeltje geëist had, schreef hij, zeggende: Johannes is zijn naam. En zij verwonderden zich allen. En terstond werd zijn mond geopend, en zijn tong losgemaakt; en hij sprak, God lovende.
Lucas 1:57-64 Herziene Statenvertaling (HSV)
De tijd van Elizabet werd vervuld dat zij baren zou, en zij baarde een zoon. En haar buren en familieleden hoorden dat de Heere haar grote barmhartigheid bewezen had, en verheugden zich met haar. En het gebeurde op de achtste dag dat zij kwamen om het kind te besnijden en ze noemden het Zacharias, naar de naam van zijn vader, maar zijn moeder antwoordde en zei: Nee, maar hij zal Johannes heten! En ze zeiden tegen haar: Er is niemand in uw familie die die naam draagt, en zij gebaarden naar zijn vader hoe hij wilde dat het genoemd zou worden. En nadat hij om een schrijftafeltje gevraagd had, schreef hij de woorden: Johannes is zijn naam. En zij verwonderden zich allen. En onmiddellijk werd zijn mond geopend en zijn tong losgemaakt; en hij sprak en loofde God.
Lucas 1:57-64 BasisBijbel, de bijbel in makkelijk Nederlands (BB)
Na negen maanden kreeg Elizabet een zoon. Haar buren en familie hoorden dat God zo goed voor haar was geweest. Ze waren heel erg blij voor haar. Toen het kind acht dagen oud was, kwamen er mensen om het kind te besnijden . Ze wilden het kind net als zijn vader 'Zacharias' noemen. Maar Elizabet zei: "Nee, hij moet Johannes heten." Ze zeiden tegen haar: "Maar niemand in je familie heet zo!" Ze gebaarden tegen de vader dat hij moest beslissen hoe het kind moest heten. Hij vroeg om een schrijfplankje. En hij schreef op: "Hij heet Johannes." Iedereen was erg verbaasd. Op dat moment kon Zacharias weer spreken en hij prees God.
Lucas 1:57-64 NBG-vertaling 1951 (NBG51)
Toen voor Elisabet de tijd vervuld was, dat zij baren zou, bracht zij een zoon ter wereld. En haar buren en nabestaanden hoorden, dat de Here zijn barmhartigheid aan haar had grootgemaakt, en zij verheugden zich met haar. En het geschiedde, toen de achtste dag was aangebroken, dat zij kwamen om het kind te besnijden, en zij wilden het naar de naam van zijn vader Zacharias noemen. Doch zijn moeder antwoordde en zeide: Neen, hij moet Johannes genoemd worden. En zij zeiden tot haar: Er is toch niemand in uw familie, die die naam draagt. En zij beduidden zijn vader, dat hij beslissen zou, hoe hij het kind genoemd wilde hebben. En hij vroeg om een schrijftafeltje en schreef deze woorden: Johannes is zijn naam. En zij verwonderden zich allen. En terstond werd zijn mond geopend en zijn tong (losgemaakt), en hij sprak, God lovende.
Lucas 1:57-64 Het Boek (HTB)
De dag kwam dat Elisabeths kind geboren werd en het was een jongen. Natuurlijk kwamen haar buren en familieleden het al gauw te weten. Iedereen was blij omdat de Here zo goed voor haar was geweest. Toen het kind acht dagen oud was, werd naar Joods gebruik zijn voorhuid weggesneden en kreeg hij zijn naam. Ieder die bij deze plechtigheid aanwezig was, dacht dat het kind net als zijn vader Zacharias zou heten. Maar Elisabeth zei: ‘Nee! Hij moet Johannes heten.’ ‘Johannes? Er is toch niemand in de hele familie die zo heet!’ zei men. Ze vroegen de vader wat hij ervan vond. Hij maakte hun duidelijk dat hij iets wilde hebben om op te schrijven. Tot ieders verbazing schreef hij: ‘Zijn naam is Johannes.’ Op hetzelfde moment kon hij weer spreken en begon hij God te prijzen.