Thai, Northern - 2017 Lanna Bible (Non-Drama NT)

ต๋อน​นั้น​มี​หมู่​ฟาริสี​กับ​หมู่​ธรรมาจ๋ารย์​บาง​คน​เตียว​ตาง​มา​จาก​กรุง​เยรูซาเล็ม​มา​หา​พระเยซู ถาม​ว่า “เป๋น​จาใด​หมู่​สาวก​ของ​ต้าน​จึง​ปา​กั๋น​ดูถูก​ดู​แควน​กำสอน​ต๋าม​ฮีต​เก่า​ฮอย​เดิม ตี้​ป้ออุ๊ย​แม่หม่อน​สอน​ไว้​เรื่อง​ก๋าน​ซ่วย​มือ​ต๋าม​ธรรมเนียม​ก่อน​กิ๋น​ข้าว”
พระเยซู​จึง​ตอบ​หมู่​เขา​ว่า “เป๋น​จาใด​หมู่​ต้าน​เถิง​ดูถูก​ดู​แควน​กำสั่ง​ของ​พระเจ้า​เรื่อง​ตี้​เอา​ก้า​หัน​แต่​ฮีต​เก่า​ฮอย​เดิม​ต่าง﻿ๆ ของ​หมู่​ต้าน ย้อน​พระเจ้า​บอก​ว่า ‘หื้อ​เคารพ​นับถือ​ป้อ​แม่​ของ​ตั๋ว’ กับ ‘คน​ใด​ตี้​สาป​แจ้ง​ป้อ​แม่​จะ​ต้อง​มี​โต้ษ​เถิง​ต๋าย’ แต่​หมู่​ต้าน​แอกขะแตก​สอน​ว่า ‘ทรัพย์​สมบัติ​ตี้​ควร​จะ​จ้วยเหลือ​ป้อ​แม่​นั้น​ก็​เปิง​ดี​ตี้​จะ​เอา​ไป​ถวาย​หื้อ​กับ​พระเจ้า​แตน’ จาอี้​ละ​หมู่​ต้าน​ก็​เยียะ​หื้อ​ถ้อยกำ​ของ​พระเจ้า​บ่﻿มี​ผล​ย้อน​ฮีต​เก่า​ฮอย​เดิม​ตี้​สอน​ต่อ﻿ๆ กั๋น​มา หมู่​ต้าน​เป๋น​คน​หน้า​ซื่อ​ใจ๋​ก๊ด อิสยาห์​อู้​ถูก​แต๊﻿ๆ ตี้​ตวายตั๊ก​เถิง​ต้าน​ตังหลาย​ว่า
‘คน​หมู่​นี้​นับถือ​เฮา​ก้า​ปาก​ของ​เขา​เต้าอั้น
แต่​ใจ๋​อยู่​ห่าง​ไก๋​จาก​เฮา
ก็​เลย​บ่﻿มี​ประโยชน์​ตี้​หมู่​เขา​จะ​นมัสก๋าน​เฮา
ย้อน​เขา​เอา​กฎ​ตี้​คน​ตั้ง​ขึ้น​มา​อ้าง​เป๋น​กำสั่ง​ของ​พระเจ้า’ ”
แล้ว​พระเยซู​ก็​ฮ้อง​คน​ตังหลาย​เข้า​มา อู้​กับ​หมู่​เขา​ว่า “ฟัง​หื้อ​ดี﻿ๆ หื้อ​เข้าใจ๋​แต๊﻿ๆ เน่อ บ่﻿ใจ้​สิ่ง​ตี้​เข้า​ปาก​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน​ใน​สาย​ต๋า​พระเจ้า​เน่อ แต่​สิ่ง​ตี้​ออก​มา​จาก​ปาก​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน”
หมู่​สาวก​ของ​พระเยซู​เข้า​มา​บอก​ว่า “อาจ๋ารย์ ฮู้​ก่อ ตี้​ต้าน​อู้​ไป​นั้น​เยียะ​หื้อ​หมู่​ฟาริสี​ปา​กั๋น​เจ็บใจ๋​ขนาด”
พระเยซู​ตอบ​เป๋น​กำเผียบ​ว่า “เก๊าไม้​เก๊า​ใด​ตี้​พระบิดา​ของ​เฮา​ตี้​อยู่​บน​สวรรค์​บ่﻿ได้​ปูก ก็​จะ​หลก​ออก​เหีย​หมด​ตึง​ฮาก บ่﻿ถ้า​ไป​ใส่​ใจ๋​หมู่​เขา​เน่อ เขา​หมู่​นั้น​เผียบ​เหมือน​คน​นำ​ตาง​ตี้​ต๋า​บอด ถ้า​คน​ต๋า​บอด​จู๋ง​คน​ต๋า​บอด ตึง​สอง​คน​ก็​จะ​ปา​กั๋น​ตก​ขุม​ตก​บ่อ”
เปโตร​บอก​พระเยซู​ว่า “ขอ​จ้วย​อธิบาย​เรื่อง​กำเผียบ​ตี้​ได้​เล่า​ไป​นั้น​หื้อ​ข้าพเจ้า​ตังหลาย​แหม​กำ​เต๊อะ”
พระเยซู​อู้​ว่า “ต้าน​ตังหลาย​ยัง​บ่﻿เข้าใจ๋​แหม​กา บ่﻿ฮู้​กา ของ​กู้​อย่าง​ตี้​เข้า​ไป​ใน​ปาก ก็​จะ​ลง​ต๊อง​แล้ว​ก็​ถ่าย​ออก​ไป​เหีย แต่​กำ​อู้​ตี้​ออก​มา​จาก​ปาก​นั้น​ก็​ออก​มา​จาก​จิตใจ๋ สิ่ง​ตี้​ออก​มา​นี้​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน ย้อน​ว่า​ก๋าน​กึ๊ด​ฮ้าย ก๋าน​ฆ่า​คน ก๋าน​เล่น​จู๊ ก๋าน​เยียะ​บาป​ตาง​เพศ​กู้​อย่าง ก๋าน​ลัก​ของ ก๋าน​ขี้​จุ ก๋าน​ใส่​ฮ้าย​คน​อื่น​ก็​ออก​มา​จาก​จิตใจ๋​ของ​คน สิ่ง​หมู่​นี้​เยียะ​หื้อ​เป๋น​คน​มลทิน​ใน​สายต๋า​พระเจ้า แต่​เรื่อง​ตี้​บ่﻿ได้​ซ่วย​มือ​ก่อน​กิ๋น​ข้าว​นั้น บ่﻿ได้​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน​เน่อ”

แล้ว​พระเยซู​ก็​ออก​มา​จาก​ตี้​หั้น เตียว​เข้า​ไป​ใน​เขต​เมือง​ไทระ​กับ​เมือง​ไซดอน มี​แม่ญิง​จาว​คานาอัน​คน​นึ่ง​ตี้​อยู่​ต๋ำ​หมู่​หั้น​เข้า​มา​เอิ้น​ฮ้อง​พระเยซู​ว่า “พระองค์​เจ้า​ข้า ต้าน​ผู้​เป๋น​บุตร​ของ​กษัตริย์​ดาวิด ขอ​โผด​อินดู​ข้าเจ้า​พ่อง​เต๊อะ ลูกสาว​ของ​ข้าเจ้า​โดน​ผี​เข้า เป๋น​ตุ๊ก​ทรมาน​ขนาด”
ส่วน​พระเยซู​บ่﻿ยอม​อู้​กับ​แม่ญิง​คน​นั้น​สัก​กำ หมู่​สาวก​ก็​เข้า​มา​บอก​พระองค์​ว่า “ไล่​เหิบ​ไป​ไก๋﻿ๆ เต๊อะ นาง​ฮ้อง​เอิ้น​ตวย​ตื๊อ​หมู่​เฮา​มา​บ่﻿ยอม​ย้าง”
พระเยซู​งว้าย​หลัง​ไป​ตอบ​แม่ญิง​คน​นั้น​ว่า “พระเจ้า​ส่ง​เฮา​มา​จ้วย​ก้า​คน​อิสราเอล​เต้าอั้น​ตี้​เป๋น​เหมือน​แกะ​หลง”
แต่​แม่ญิง​คน​นั้น​ก็​เข้า​มา​คุกเข่า​ต่อ​หน้า​พระเยซู แล้ว​อู้​ว่า “พระองค์​เจ้า​ข้า​ขอ​โผด​จ้วย​ข้าเจ้า​ตวย​เต๊อะ”
พระเยซู​ตอบ​ว่า “บ่﻿ถูกต้อง​ตี้​จะ​เอา​ของกิ๋น​ของ​ลูก​ไป​โจ้ง​หื้อ​หมา”
แต่​แม่ญิง​คน​นั้น​ตอบ​ว่า “แม่น​แล้ว แต่​ว่า​ต้าน​เจ้า​ข้า แม้​แต่​หมา​ก็​ยัง​ได้​กิ๋น​เศษ​ของกิ๋น​ตี้​ตก​จาก​โต๊ะ​ของ​เจ้าของ”
พระเยซู​ตอบ​ว่า “หญิง​เหย เจ้า​มี​ความ​เจื้อ​นัก​แต๊﻿ๆ สิ่ง​ตี้​เจ้า​ขอ​ก็​หื้อ​เป๋น​ไป​ต๋าม​ตี้​ต้องก๋าน​นั้น​เต๊อะ” เวลา​เดียว​กั๋น​นั้น​ลูกสาว​ของ​นาง​ก็​หาย​เป๋น​ปกติ

พระเยซู​ออก​จาก​ตี้​หั้น​เตียว​เลาะ​ฮิม​ฝั่ง​ทะเลสาบ​กาลิลี แล้ว​ก็​ขึ้น​บน​ดอย​นั่ง​อยู่​ตี้​หั้น มี​หมู่​คน​จ๋ำนวน​นัก​มา​หา​พระองค์ ปา​หมู่​คน​ง่อย คน​ต๋า​บอด คน​พิก๋าน คน​เป๋น​ใบ้ ตึง​คน​ตี้​เป๋น​พยาธิ​สะป๊ะ มา​วาง​นอน​ใก้​ตี๋น​พระเยซู แล้ว​พระองค์​ก็​โผด​ฮักษา​หมู่​เขา​จ๋น​หาย​กั๋น​หมด​กู้​คน จ๋น​คน​ตังหลาย​ปา​กั๋น​งืด​เมื่อ​ได้​หัน​คน​ใบ้​อู้​ได้ คน​พิก๋าน​ก็​หาย คน​ง่อย​ก็​เตียว​ได้ คน​ต๋า​บอด​ก็​ผ่อ​หัน​ได้​แหม คน​ตังหลาย​ก็​ปา​กั๋น​สรรเสริญ​พระเจ้า​ของ​จาว​อิสราเอล

พระเยซู​ฮ้อง​หมู่​สาวก​มา​หา​อู้​ว่า “เฮา​อินดู​คน​หมู่​นี้​ขนาด ย้อน​หมู่​เขา​อยู่​ตวย​เฮา​สาม​วัน​มา​แล้ว บ่าเดี่ยว​นี้​บ่﻿มี​อะหยัง​กิ๋น​สัก​อย่าง ถ้า​เฮา​หื้อ​หมู่​เขา​ปิ๊ก​บ้าน​โดย​บ่﻿ได้​กิ๋น​อะหยัง​เตื้อ หมู่​เขา​ก็​จะ​เป๋น​ปิ​หมด​แฮง​ก๋าง​ตาง​ก็​ได้”
หมู่​สาวก​อู้​ว่า “ใน​ตี้​ทุรกั๋นดาร​จาอี้​จะ​ไป​เซาะ​ของกิ๋น​ตี้​ไหน​มา​เลี้ยง​คน​จ๋ำนวน​นัก​มอก​อี้​ได้”
พระเยซู​ถาม​หมู่​สาวก​ว่า “หมู่​ต้าน​มี​เข้าหนมปัง​กี่​ก้อน” หมู่​สาวก​ตอบ​ว่า “มี​เข้าหนมปัง​เจ็ด​ก้อน​กับ​ป๋า​ตั๋ว​หน้อย﻿ๆ บ่﻿กี่​ตั๋ว”
พระองค์​สั่ง​หื้อ​คน​ตังหลาย​นั่ง​ลง​บน​ปื๊น​ดิน แล้ว​พระองค์​ฮับ​เอา​เข้าหนมปัง​เจ็ด​ก้อน​กับ​ป๋า​นั้น​มา​อธิษฐาน​ขอบพระคุณ​พระเจ้า แล้ว​ก็​หัก​เข้าหนมปัง​ตึง​ป๋า ยื่น​หื้อ​หมู่​สาวก​เอา​ไป​แจก​คน​ตังหลาย กู้​คน​กิ๋น​อิ่ม​กั๋น​หมด แล้ว​ยัง​เก็บ​ของกิ๋น​ตี้​เหลือ​ใส่​ก๋วย​ได้​แหม​เจ็ด​แก่น​เต๋ม﻿ๆ คน​ตึงหมด​ตี้​นั่ง​กิ๋น​ของกิ๋น​ตวย​กั๋น​หั้น​นับ​ก้า​ป้อจาย​ได้​สี่​ปัน​คน บ่﻿นับ​แม่ญิง​กับ​หละอ่อน เมื่อ​พระเยซู​ส่ง​กู้​คน​ปิ๊ก​เมือ​บ้าน​หมด​แล้ว พระองค์​ก็​ลง​เฮือ​ไป​แคว้น​มากาดาน

Luisteren มัทธิว 15