တောလည်ရာ 11:11-15

ဤ​လူ​အ​ပေါင်း​တို့​ကို​ထမ်း​စေ​ဟု သူ​တို့​ကို ကိုယ်​တော်​ကျွန်​အ​ပေါ်​မှာ​တင်၍ အ​ဘယ်​ကြောင့် အ​ကျွန်ုပ်​ကို ညှဉ်း​ဆဲ​တော်​မူ​ပါ​သ​နည်း။ အ​ဘယ်​ကြောင့် ရှေ့​တော်၌​မျက်​နှာ​မ​ရ​ဘဲ နေ​ရ​ပါ​သ​နည်း။ သူ​တို့​ဘိုး​ဘေး​များ၌ ကျိန်​ဆို​တော်​မူ​သော​ပြည်​သို့​သွား၍၊ အ​ထိန်း​သည် နို့​စို့​သူ​ငယ်​ကို​ဆောင်​သ​ကဲ့​သို့ ဤ​လူ​တို့​ကို​ပိုက်​ချီ​လျက် ဆောင်​လော့​ဟု အ​ကျွန်ုပ်​အား​မိန့်​တော်​မူ​မည်​အ​ကြောင်း၊ ဤ​လူ​အ​ပေါင်း​တို့​ကို အ​ကျွန်ုပ်​သည် ကိုယ်​ဝန်​ဆောင်​ပါ​သ​လော။ ဖွား​မြင်​ပါ​သ​လော။ ဤ​လူ​အ​ပေါင်း​တို့​အား ကျွေး​စ​ရာ​ဖို့​အ​မဲ​သား​ကို အ​ကျွန်ုပ်​သည် အ​ဘယ်​မှာ​ရ​နိုင်​ပါ​အံ့​နည်း။ သူ​တို့​က အ​ကျွန်ုပ်​တို့​စား​စ​ရာ​ဖို့ အ​မဲ​သား​ကို​ပေး​ပါ​ဟု ငို​ကြွေး​လျက် အ​ကျွန်ုပ်​ကို​တောင်း​ကြ​ပါ၏။ ဤ​လူ​အ​ပေါင်း​တို့​ကို အ​ကျွန်ုပ်​တစ်​ယောက်​တည်း​သာ မ​ဆောင်​ရွက်​နိုင်​ပါ။ ဆောင်​ရွက်​ရ​သော​ဝန်​လည်း လေး​လွန်း​ပါ၏။ ထို​သို့ အ​ကျွန်ုပ်၌​ပြု​တော်​မူ​လျှင်​လည်း​ကောင်း၊ စိတ်​တွေ့​တော်​မူ​လျှင်​လည်း​ကောင်း၊ အ​ကျွန်ုပ်​ကို အ​လျင်​အ​မြန်​သေ​စေ​တော်​မူ​ပါ။ ကိုယ်​ဆင်း​ရဲ​ကို ကိုယ်​မ​သိ​မ​မြင်​ပါ​စေ​နှင့်​ဟု ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​အား​လျှောက်​ဆို၏။