၁ ဓမ္မရာဇဝင် 3:7-11

ရှ​မွေ​လ​သည် ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​ကို မ​သိ​သေး။ ဗျာ​ဒိတ်​တော်​ကို မ​ခံ​ရ​သေး။ တ​တိ​ယ​အ​ကြိမ် ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​က၊ ရှ​မွေ​လ​ဟု ခေါ်​တော်​မူ​လျှင်၊ ရှ​မွေ​လ​ထ​ပြီး​လျှင် ဧ​လိ​ထံ​သို့​သွား၍ ကိုယ်​တော်​ခေါ်​သော​ကြောင့် အ​ကျွန်ုပ်​လာ​ပါ​သည်​ဟု​ဆို​သော်၊ ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​သည် ထို​သူ​ငယ်​ကို ခေါ်​တော်​မူ​ကြောင်း​ကို ဧ​လိ​သည်​ရိပ်​မိ​လျှင်၊ သင်​သွား၍ အိပ်​ဦး​တော့၊ နောက်​တစ်​ဖန်​ခေါ်​လျှင်၊ အို​ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား အ​မိန့်​ရှိ​တော်​မူ​ပါ။ ကိုယ်​တော်​ကျွန် ကြား​ပါ​သည်​ဟု လျှောက်​ရ​မည်​အ​ကြောင်း ရှ​မွေ​လ​ကို မှာ​ထား​သည်​အ​တိုင်း၊ ရှ​မွေ​လ​သွား၍ မိ​မိ​နေ​ရာ၌ အိပ်​လေ၏။ ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​သည်​လည်း ရှေ့​နည်း​တူ လာ​ရပ်​လျက်၊ ရှ​မွေ​လ၊ ရှ​မွေ​လ​ဟု ခေါ်​တော်​မူ​လျှင်၊ ရှ​မွေ​လ​က၊ အို​ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား အ​မိန့်​ရှိ​တော်​မူ​ပါ။ ကိုယ်​တော်​ကျွန်​ကြား​ပါ​သည်​ဟု လျှောက်​လေ​သော်၊ ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​က၊ သ​တင်း​ကြား​သော​သူ​တိုင်း နား​နှစ်​ဖက်​ခါး​စေ​ခြင်း​ငှာ၊ ငါ​သည် ဣ​သ​ရေ​လ​အ​မျိုး၌ တစ်​စုံ​တစ်​ခု​ကို​ပြု​မည်။