“அம்மங்ங, ஆகாசதாளெ இப்பா சூரியனப்படெந்தும், நெலாவினப்படெந்தும், நச்சத்திரங்களப்படெந்தும் பல அடெயாளத ஜனங்ஙளு ஒக்க காம்புரு; அதே ஹாற கடலாளெயும் இதுவரெ ஜனங்ஙளு காணாத்த அளவிக தெரெ எளகி மறிஞ்ஞு, பயங்கர ஒச்செ உட்டாப்புதனும் கேளக்கெ; அதுகண்டு, ஜனங்ஙளு ஒக்க அஞ்சி பெறெப்பத்தெகூடுரு. ஆகாசதமேலெ சக்தியோடெ உள்ளா எல்லதும் குலுங்ஙா அடெயாளத ஒக்க ஜனங்ஙளு கண்டட்டு, இஞ்ஞி ஈ பூமிக ஏனொக்க சம்போசத்தெ ஹோத்தெயோ? ஹளி அஞ்சிண்டிப்புரு. அம்மங்ங மனுஷனாயி பந்தா நா தொட்ட சக்தியோடெயும், பெலத்தோடெயும், ஆகாசதமேலெ பொப்புது எல்லாரிகும் காணக்கெ.