Изге Язма

Ибрам, хатыны һәм кул астындагы барлык мал-мөлкәте белән берлектә Мисырдан кузгалып, Нәгебкә карап юл тотты. Лут та аның белән иде. Ибрам мал-туарга һәм алтын-көмешкә бик бай иде. Бер урыннан икенче урынга күчә-күчә, ул Бәйт-Элгә кадәр барды, аннары Бәйт-Эл белән Гай арасында теге чакны үзе чатыр корган урынга килеп җитте. Шунда, элек үзе ясаган мәзбәх урынында, Раббысының исеменә дога багышлады.
Ибрам белән бергә күчеп йөргән Лутның да чатырлары, мал-туары күп иде. Һәр икесенең мал-туары артык күп булганлыктан, алар бер җирдә сыешып яши алмыйлар иде. Ибрамның көтүчеләре белән Лутның көтүчеләре арасында әледән-әле низаглар чыга иде. (Ул заманнарда кәнганиләр белән фәризиләр дә шушы җирләрдә яшиләр иде.) Шулай бервакыт Ибрам Лутка әйтте:
– Моннан соң минем белән синең арада, минем көтүчеләрем белән синең көтүчеләрең арасында низаг-бәхәскә урын калмасын, – диде. – Чөнки без кардәшләр. Бөтен җир йөзе синең күз алдыңда түгелмени?! Аерылып кит син миннән. Син сулга китсәң, мин уңга китәрмен. Син уңга китсәң, мин сулга китәрмен.
Лут тирә-ягына күз ташлады. Сәдүм һәм Гамура шәһәрләре Раббы тарафыннан юк ителгәнгә кадәр, бөтен Үрдүн елгасы буйлары, Согар шәһәренә хәтле, тоташтан сугарылган – Раббы бакчасын яки мул сулы Мисыр җирләрен хәтерләтә иде. Лут үзенә нәкъ менә шул Үрдүн буендагы җирләрне сайлап алды һәм көн чыгышына карап юл тотты. Ибрам белән Лут әнә шулай бер-берсеннән аерылдылар. Ибрам Кәнган җирендә калды. Лут исә, Сәдүмгә кадәр җәелеп яткан тигезлектәге калалар тирәсенә җирләшеп, шунда чатырларын корды. Сәдүм халкы явыз холыклы һәм Раббы каршында бик тә гөнаһлы иде. Лут аерылып киткәннән соң, Раббы Ибрамга әйтте:
– Торган җиреңнән, башыңны күтәреп, көн ягына, төн ягына, көн чыгышы һәм көн батышы якларына карашыңны юнәлт, – диде. – Күз карашың иңләп алган бу җирләрнең һәммәсен Мин сиңа һәм синең нәсел варисларыңа мәңгегә бирәм. Киләчәк буын кешеләреңне Мин туфрак комы санынча ишәйтәчәкмен. Кем дә кем туфрак комы бөртекләрен санап бетерә алса, шул кеше генә синең нәсел варисларыңның санын белә алыр. Торып бас та бу җирләрне аркылыга-буйга йөреп чык, чөнки Мин аларны сиңа бирәм.
Ибрам, чатырын сүтеп, юлга чыкты һәм Хебрундагы Мәмре имәнлеге дигән җиргә барып төпләнде. Шунда Раббы хөрмәтенә мәзбәх корды.

နားထောင်ပါ Яратылыш 13