Ayat Alkitab yang Popular daripada Луқо* 9

Kongsi

Пас аз он Исо ба ҳама гуфт: «Агар касе пайрави Ман шудан хоҳад, бояд аз хоҳишҳои худ рӯй гардонда, ҳар рӯз салиби азобу маргашро бардошта, Маро пайравӣ кунад.

Зеро касе, ки ҳаёташро нигоҳ доштан мехоҳад, онро аз даст медиҳад, вале касе, ки ба хотири Ман ҳаёташро фидо мекунад, онро нигоҳ медорад.

Исо ба вай гуфт: «Касе, ки ба шудгор сар мекунаду баъд ба ақиб нигоҳ мекунад, лоиқ нест, ки дар Подшоҳии Худо бошад».

Ба одам чӣ фоидае дорад, ки тамоми дунёро ба даст оварад, вале худашро ҳайф кунаду ба худ зарар расонад?

Зеро ҳар кӣ аз Ман ва аз суханонам шарм кунад, Писари Одамизод низ, ҳангоме ки дар дурахши ҷалоли Худ, дар шуҳрату ҷалоли Падар ва фариштагони муқаддас меояд, аз ӯ шарм хоҳад кард.

Исо ба ӯ ҷавоб дод: «Рӯбоҳон хона ва парандагони ҳаво лона доранд, аммо Ман, Писари Одамизод ҷое надорам, ки сарамро монам»

ва ба онҳо гуфт: «Касе ки ин кӯдакро ба хотири номи Ман қабул мекунад, дар асл Маро қабул мекунад ва касе, ки Маро қабул мекунад, Фиристандаи Маро низ қабул мекунад. Зеро он касе, ки дар байни шумо аз ҳама хурдтарин аст, бузургтарин мебошад».