Ногай - 2011 Edition (NT)

«Алладынъ Патшалыгы эртенъ мен эртенъликте юзим бавына ялшылар алмага шыккан уьй иесине усайды. Ол исшилер мен, бир куьнге бирер динар тоьлемеге деп, ярасып, оларды оьзининъ юзим бавына йиберди.
Уьшинши саьатке ювыклаганда ол шыгып, майданда бос турган баска аьдемлерди коьрди. Оларга да: „Келинъиз сиз де Меним юзим бавыма, сизге тийислисин берермен“, – деди. Олар бардылар.
Тагы да алтыншы эм тогызыншы саьатке ювыклаганда шыгып соьйтип этти. Сонъында он биринши саьатке ювык заманда шыгып, бос турган баска аьдемлер тапты да оларга: „Сав куьнди сиз мунда бос неге турасыз?“ – деди.
Олар ога: „Бизди бирев де ялга алмаган“, – дедилер.
Уьйдинъ иеси оларга: „Сиз де меним юзим бавыма келинъиз, куллыгынъызга коьре мен тоьлермен“, – деди.
Кас каралганда юзим бавынынъ иеси оьзининъ ис юргистуьвшисине: „Исшилерди шакыр да, сонъында келгенлерден баслап, бириншилерге дейим, олардынъ кыйын акларын бер“, – деди.
Он биринши саьатлерде келгенлер бирер динар алдылар. Биринши болып келгенлер олардан коьп алармыз деп саклаган эдилер. Тек олар да бирер динар алдылар. Куллык акларын алганлай, олар уьйдинъ иесине разы болмаганларын айтып басладылар: „Бизден сонъ келгенлер бир саьат ислегенлер, а сен оларды бизи мен – куьннинъ кыздырувына тоьзип ислегенлер мен – тенъ эттинъ“, – дедилер.
Юзимши олардынъ биревине яваплап: „Досым, мен мунда янъылыс этпеймен: сен мени мен бир динарга яраспаганма эдинъ? Оьзинъдикин ал да кет; мен бу арттагыларга да сага бергенимди бермеге суьемен. Мен оьзимнинъ акшамды суьйгенимше кулланмага эркин тувылманма? Йок десе меним юмартлыгым уьшин куьнлейсинъме?“ – деди.
Арттагылар мине сондай алдыда, а алдыдагылар артта болаяклар».

Ерусалимге бара турганда Иса он эки соктасын йолдынъ бир янына шыгарып оларга:
«Мине биз Ерусалимге бараятырмыз. Онда Аьдем Улы бас дин куллыкшылары ман дин аьлимлерининъ колына берилеек. Олар Оны оьлтирмеге оьким шыгараяклар.
Оны маскаралап, камышыламага эм кашка кермеге баска миллетлилерге тапшыраяклар, тек Ол уьшинши куьнинде тирилеек», – деди.

Сол заманда Зебедей улларынынъ анасы уллары ман Исадынъ касына келди. Ога бас ийип, тилеги бар экенин айтты.
Иса: «Сен не тилейсинъ?» – деди.
Кыскаяклы: «Меним бу эки улыма Патшалыгынъда бирине онъ янынъда, экиншисине сол янынъда олтырмага разылыгынъды бер», – деп тилек салды.
Иса явапка: «Не тилегенинъизди билмейсиз. Мен ишеек аяктан ишпеге, Мен шомылдырылаяк сувда шомылдырылмага боларсызба?»
Олар: «Болармыз», – дедилер.
Сонъ Иса оларга: «Элбетте, Мен ишеек аяктан ишеексиз, [Мен шомылдырылаяк сувда шомылдырылаяксыз]. А онъ янымда эм сол янымда олтырувга эркинлик беруьв Меним колымда тувыл. Ол орынлар Атам кимлерге аьзирлеген болса, соларга байыр», – деди.
Муны эситип, калган он сокта эки кардашка ашувландылар. Иса оларды касына шакырып, булай айтты: «Сиз билесиз, миллетлердинъ басшылары халкты юмсайдылар, уьйкен аьдемлери де оларды бойсындырадылар. Сизинъ аранъызда сондайлар болмасын. Керисинше, сизинъ аранъызда уьйкен болмага суьйген – ыргатынъыз болсын. Сизинъ аранъызда биринши болмага суьйген – кулынъыз болсын. Сондай болып Аьдем Улы да Оьзине куллык эттирер уьшин тувыл, Оьзи куллык этпеге, курман болып коьплерди куткарып, Оьзининъ янын бермеге келген».

Олар Ериходан шыкканда, коьп халк Исадынъ артыннан барды. Онда йолдынъ янында олтырган эки сокыр, Исадынъ оьтип бараятырганын эситип: «Даут Улы, Бийимиз, бизди языксын!» – деп кышкырып басладылар.
Халк болса, оларды тыйып, уьндетпеске шалысты, а олар: «Даут Улы, Бийимиз, бизди языксын!» – деп тагы да бек кышкырыкладылар.
Иса токтап, оларды шакырып: «Мен сизге эткендей не зат тилейсиз?» – деп сорады.
Олар: «Бийимиз! Коьзлеримиз ашылсын деп тилеймиз», – дедилер.
Иса, языксынып, олардынъ коьзлерине тийди. Сол саьат сокырлардынъ коьзлери ашылдылар эм экеви де Онынъ артыннан кеттилер.

Dengar Матай 20