विलापगीत 3:25-57
जे परमेश्वराची आशा धरून राहतात त्यांना, जो जीव त्याला शरण जातो त्याला, परमेश्वर प्रसन्न होतो. परमेश्वरापासून येणार्‍या तारणाची वाट पाहणे आणि तीही मुकाट्याने पाहणे बरे आहे. मनुष्याने आपल्या तारुण्यात जू वाहावे हे त्याला बरे आहे. त्याने एकान्ती बसावे व स्वस्थ असावे, कारण त्याने त्याच्यावर हे ओझे ठेवले आहे. त्याने आपले तोंड मातीत खुपसावे, कदाचित अद्यापि आशा असेल. मारत्या इसमाकडे त्याने आपला गाल करावा; त्याने उपहास सोसावा. कारण प्रभू कायमचा त्याग करणार नाही; तो जरी दु:ख देतो तरी तो आपल्या दयेच्या वैपुल्यानुसार करुणा करतो. तो कोणास मुद्दाम पीडा करीत नाही, मानवपुत्रांना दु:ख देत नाही. पृथ्वीवरील सर्व बंदिवानांना पायांखाली तुडवणे, परात्पराच्या समक्ष मनुष्याचे हक्क बुडवणे, कोणाचा दावा बिघडवणे, असली कृत्ये प्रभू पाहत नाही काय? प्रभूने आज्ञा केली नसल्यास कोण बोलला आणि त्याप्रमाणे घडून आले? अनिष्ट व इष्ट ही परात्पराच्या मुखातून येत नाहीत काय? आपल्या पातकांबद्दल शिक्षा होते म्हणून जिवंत मनुष्याने का कुरकुर करावी? चला, आपण आपले मार्ग शोधू व तपासू, आणि परमेश्वराकडे परत जाऊ. आपण आपले हात वर स्वर्गांतील देवाकडे करून आपली अंत:करणे त्याच्याकडे उन्नत करू. “आम्ही अपराध केला व फितुरी केली; त्याची तू क्षमा केली नाहीस. तू क्रोधव्याप्त होऊन आमचा छळ केलास तू वधलेस, दया केली नाहीस. तू आपणा स्वत:स अभ्राने आच्छादलेस, प्रार्थनेचा त्यामधून प्रवेश होत नाही. तू आम्हांला राष्ट्रांमध्ये हेंदर व केरकचरा केले आहेस. आमच्या सर्व शत्रूंनी आमच्यावर आपले तोंड वासले आहे. भय व गर्ता, विध्वंस व नाश ही आम्हांला प्राप्त झाली आहेत. माझ्या लोकांच्या कन्येचा विनाश झाल्यामुळे माझे डोळे अश्रुप्रवाह ढाळत आहेत. माझे डोळे वाहत आहेत, थांबत नाहीत, कधी खळत नाहीत; परमेश्वर आकाशातून अवलोकन करीपर्यंत ते खळायचे नाहीत. माझ्या नगरात सर्व कन्यांमुळे माझे डोळे माझ्या जिवास दुःख देत आहेत. निष्कारण बनलेल्या माझ्या वैर्‍यांनी पक्ष्याचा करावा तसा माझा पाठलाग केला आहे. गर्तेत ढकलून त्यांनी माझ्या जिवाचा अंत केला आहे, माझ्यावर दगड लोटला आहे. माझ्या डोक्यावरून पाण्याचे लोट गेले; मी म्हणालो, ‘माझा अंत होत आहे.’ हे परमेश्वरा, अतिशय खोल गर्तेतून मी तुझ्या नामाचा धावा केला. तू माझी वाणी ऐकलीस; माझ्या उसाशाला; माझ्या आरोळीला, आपला कान बंद करू नकोस. मी तुझा धावा केला त्या दिवशी तू जवळ आलास; तू म्हणालास भिऊ नकोस.
विलापगीत 3:25-57