ईयोब 39:1-30

पहाडी रानशेळ्या विण्याचा काळ तुला ठाऊक आहे काय? हरिणी केव्हा प्रसवतात हे तुला कळते काय? त्यांचे महिने केव्हा भरतात ह्याचे गणित तुला करता येते काय? त्यांचा प्रसवकाळ तुला कळतो काय? त्या ओणवून आपली पिले वितात; त्या प्रसूतिवेदनांपासून मुक्त होतात. त्यांची पिले धष्टपुष्ट होऊन रानात वाढतात; ती त्यांना सोडून जातात, त्यांच्याकडे परत येत नाहीत. रानगाढवाला कोणी स्वैर फिरू दिले? त्याला बंधमुक्त कोणी केले? त्याचे निवासस्थान मी रुक्ष मैदानातील क्षारभूमी केले आहे. नगरातील गजबजीचा त्याला तिटकारा असतो; हाकणार्‍याचा शब्द त्याच्या कानी पडत नाही. डोंगरावर जे काही सापडेल ते त्याचा चारा; तो हरतर्‍हेची हिरवळ शोधत फिरतो. रानबैल तुझी सेवा करण्यास मान्य होईल काय? तो रात्रीचा गव्हाणीत राहील काय? त्याच्या गळ्यात जुंपणी बांधून त्याला शेताच्या तासात तू चालवशील काय? तो तुझ्यामागून खोर्‍यातील जमीन कोळपील काय? त्याचे बळ मोठे आहे म्हणून तू त्याच्यावर भिस्त ठेवशील काय? अथवा त्याच्यावर आपले काम सोपवशील काय? तो तुझे धान्य घरी आणील व तुझ्या खळ्यातले धान्य जमा करील असा त्याचा तुला भरवसा आहे काय? शहामृगीचे पंख आनंदाने फडफडतात; तिचे पिसारे व पर माया करण्याच्या कामी पडतात काय? ती आपली अंडी जमिनीच्या हवाली करते, ती धुळीत उबवते. ती कोणाच्या पायाखाली चिरडतील, किंवा कोणी वनपशू ती तुडवील, ह्याचे तिला भान नसते. ती आपल्या पिलांशी अशी निर्दयतेने वागते की जशी काय ती तिची नव्हतच; आपले श्रम निष्फळ झाले तरी ती निश्‍चिंत राहते; कारण देवाने तिला बुद्धिहीन असे उत्पन्न केले आहे; तिच्या वाट्याला अक्कल आली नाही. ती आपली मान उंच उभारून आपले पंख फडफडवत धावते, तेव्हा ती घोड्याला व स्वाराला हसते. घोड्याला बळ तू देतोस काय? त्याच्या मानेवर हलणार्‍या आयाळीचे पांघरूण तू घालतोस काय? त्याला पोळाप्रमाणे उड्या मारण्यास तू लावतोस काय? त्याच्या फुरफुरण्याचा तोरा भयंकर असतो. तो मैदानात टापा मारतो, तो आपल्या बलाचा अभिमान मिरवतो, तो हत्यारबंद शिपायांशी सामना करण्यास पुढे सरसावतो. तो भीतीस हसतो, व घाबरत नाही, तलवारीपासून मागे हटत नाही. भाता, चमकणारा भाला व बरची ही त्याच्यावर आपटून खणखणतात. तो उग्रतेने व क्रोधाने जमीन तोडून जातो; रणशिंगाचा नाद ऐकताच तो अनावर होतो. रणशिंग जेव्हाजेव्हा वाजते तेव्हा तो ‘अहा!’ म्हणतो; लढाई, सरदारांची गर्जना व रणशब्द ह्यांचा वास तो दुरून काढतो. ससाणा तुझ्या चातुर्याने उडतो आणि दक्षिणेकडे उडून जाण्यास तो पंख फडफडवतो काय? गरुड तुझ्या आज्ञेने भरारी मारतो व उंच ठिकाणी घरटे करतो काय? तो खडकात वस्ती करतो, खडकाच्या सुळक्यावर दुर्गम स्थानी आपले कोटे करतो. तेथून तो आपले भक्ष्य निरखतो; त्याच्या नेत्रांना ते दूरवर दिसते. त्याची पिले रक्त चाखतात; जेथे वध पावलेले असतात तेथे तो असतो.”