Luk 3 मधील लोकप्रिय बायबल वचने

सामायिक करा

A bu, pan oeddid yn bedyddio yr holl bobl, a’r Iesu yn ei fedyddio hefyd, ac yn gweddïo, agoryd y nef, A disgyn o’r Yspryd Glân mewn rhith corphorol, megis colommen, arno ef; a dyfod llef o’r nef yn dywedyd, Ti yw fy anwyl Fab; ynot ti y’m iawn foddlonwyd.

Ioan a attebodd, gan ddywedyd wrthynt oll, Myfi yn ddïau wyf yn eich bedyddio chwi â dwfr: ond y mae un yn fwy galluog nâ myfi yn dyfod, yr hwn nid wyf fi deilwng i ddattod carrai ei esgidiau: efe a’ch bedyddia chwi â’r Yspryd Glân, ac â thân.

Dygwch gan hynny ffrwythau addas i edifeirwch; ac na ddechreuwch ddywedyd ynoch eich hunain, Y mae gennym ni Abraham yn dad: canys yr ydwyf yn dywedyd i chwi, y dichon Duw, o’r meini hyn godi plant i Abraham.

Ac yr awr hon y mae’r fwyall wedi ei gosod ar wreiddyn y prennau: pob pren gan hynny a’r nid yw yn dwyn ffrwyth da, a gymmynir i lawr, ac a fwrir i’r tân.

Fel y mae yn ysgrifenedig yn llyfr ymadroddion Esaias y prophwyd, yr hwn sydd yn dywedyd, Llef un yn llefain yn yr anialwch, Parattowch ffordd yr Arglwydd, gwnewch ei lwybrau ef yn uniawn. Pob pant a lenwir, a phob mynydd a bryn a ostyngir, a’r llefydd ceimion a wneir yn uniawn, a’r geirwon yn ffyrdd gwastad; A phob cnawd a wêl iachawdwriaeth Duw.