Bantawa Rai

साताओ बुयाओ लेन अ़वाय़ङ फ़ऱऱवा लिसाङाहिदा मो मेत्‍छामाचिआ म़चुम्‍सुयुङ्‌सुचिओ नाम्‍म़नुवाङाओ मो सुङ्‌चि म़खात्‍तुचिकि एप्‍मादा म़खारा। मोचिआ एप्‍माओ अ़दो दिप्‍खा लुङ्‌ताक ध़साखाइसायुङ्‌साओ अ़धिरा। मेन मोचि एप्‍माहुत्‌दा म़वाङाहिदा हाङ्‌पा येसुओ अ़चुस़पोक मान्‍धित्‌अ़दा। मोन्‍ग़रि मोचि ओहा ना मोहा म़लिसायुङ्‌सा। खोन्‍ग़रि छोक्‍छोक्‍छोक्‌वाओ तित हुम्‍साङाचिओ ह़वाङ दुवाछाचि म़प्‍च़क़क्‌दा मोचिओ अ़चुच़क्‌दा खाङ्‌मुसाचिचिन। मो मेत्‍छामाचिओ अ़चुक़माकाराकि बाखाह्‍युत्‍नि अ़चुङाइवा अ़पोम्‍सा। मेन मो ह़वाङ दुवाछाचिआ अ़लोवाचुचिन, “खानानिन्‌आ अ़ह़ङ म़ना देकि म़सुवादाओचिएदा त़लामुम्‌योम? येसु ओदा मात्‍द़ङ्‌चि, खोक्‍को म़सुवादाओदाङ्‌का म़खोन्‍तालोन्‍तायुङ्‌सा! गालिल्‌या म़युङाङाहिदा खोक्‍कोसाआ खानानिन दे ऩलोन्‌युङ्‌सिन्‌ओ मो मित्‍तानुम। खोक्‍कोसाआ ‘अ़ङ्‌का म़नाओ अ़छा हेवा कामु म़नाचिओ अ़चुछुक्‌दा छुक्‍ङा खोन्‍कि क्रुस्‌दा ऩख़न्‍ङासेत्‍ङा खोन्‍कि सुम्‌कालेन्‌दा लाङाखोन्‍ङालोन्‍ङा’नि म़य़ङा।”
खोन्‍ग़रि मोचिआ खोक्‍कोसोओ अ़चुय़ङ अ़मित्‍ता। खोन्‍किना मोचि एप्‍मायाङ्‌का म़लासाखाराकि ओ य़ङ्‌चि एघारकापाङ अ़चुकाखेङ्‌पाचि खोन्‍कि निचि झारा खाम़एत्‍तुचि। मो मेत्‍छामाचि मग्‍दलिनिदाओ मरियम, योअन्‍ना खोन्‍कि याकुब्‌ओ अ़मा मरियम म़याआङा। खोन्‍कि मोचिएनान म़याआङाओ नि मेत्‍छामाचिआछाङ ओ य़ङ्‌चि छाम्‍माय़ङ्‌चि खाम़एत्‍तुचि। मेन मोचिआ ओ य़ङ सोज्‍जेओनि अ़मित्‍ताकि साकोङ्‌छ़ङ मान्‍मुअ़दा। मेन पत्रुस पुवालोन्‍ताकि एप्‍माया लोत्‌याङ्‌सा खारा, खोन्‍कि पोम्‍साकि चोउखोहिदा अ़नुवाक अ़रिप्‍खा तित्‌चि ओन्‍ङा म़धुवाङाओ खाचि। मोवात्‍नि लिसाओ खाकि दोम्‍दायाङ्‌सा खो खारालावा।


मो लेन्‌दाङा येसुओ अ़चुकाखेङ्‌पाचिदा ह़वाङ यरुसलेम्‌दाङ्‌का आप्‍फात एघार किलोमितरा अ़थायाओ इम्‍माउस अ़ऩङ मुवाङाओ अ़क्‌तात तेन्‌ह्‍यात्‍नि खाराङाचि। यरुसलेम्‌दा लिसाओ झारा य़ङ्‌चिओ अ़तुक्‌वादा मोचि खोचि-खोचिएदा हान्‍ताङाचि। मोचि खोचि-खोचिएदा हान्‌याङ्‌सा दुम्‍छ़राङाचिओ ग़रि येसु आप्‍पि अ़चुच़क्‌दा म़ताकि मोचिएनान अ़क्‍नि कोन्‍मा अ़पुङ्‌सा। मेन मोचिओ अ़चुम़क खोक्‍को सिन्‍मा मान्‍ऱअ़दाचुलो म़मेत्‍तुप़युङ्‌सुचि।
येसुआ मोचि म़सेनुचि, “खानाचि कोन्‌याङ्‌सा दिसोओ अ़तुक्‌वादा अ़क्‍छा निएदा त़हान्‍चिङ्‌चि ओ?” मोचिओ अ़चुङाइवा सुवाखारायुङ्‌साकि चोप्‍नि एवादिसाचि।
मोचि ह़वाङ्‌दा क्‍लेओपास्‌नि अ़ऩङ मुवाङाओ म़नाआ लो, “यरुसलेम त़युङिन्‍लान्‍किछाङ आइमित मोया दे लिसाचिआयुङ्‌सानि खानानिन त़सिन्‍नानानिमिन?”
येसुआ मोचि म़सेनुचि, “खाक्‍को य़ङ?” मोचिआ अ़लासालोवाचु, “नासरत्‌ओ येसुओ अ़तुक्‌वादा। खोक्‍को अ़क्‍छा निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालु म़युङाङा, खोन्‍कि निनाम्‍हाङ्‌ओ खोन्‍कि झारा म़नाचिओ निम्‍पाङ काचि म़मुवाङाहिदा खोन्‍कि म़चिन्‍तुङुचिहिदा सावापोरि म़मुवाङा। मेन मुलो काब़क्‍पाचि खोन्‍कि आन्‍कातित्‍पाचिआ खोक्‍को सेत्‍माओ दन्‍दा प़मा निकिना म़प़लाउचि खोन्‍किना खोक्‍को क्रुस्‌दा अ़ख़न्‍ता। इस्राएल कालेन खोक्‍कोङाओनि आन्‍कान्‍का मित्‍तुम्‌योम्‍काओ। मेन खोक्‍को अ़सेरा, मोन ओन्‍ङा माआङ, खोक्‍को अ़सेराओ सुम्‌कालेन लिसाचिआयुङ्‌सा। खोन्‍कि नि आन्‍काओ रुहुप्‌दाओ खा-खाक्‍को मेत्‍छामाचिआ आन्‍कान्‍का अ़दोम्‍तिन्‍दान्‍कालो ऩमुन्‌युङ्‌सिन्‍का। मोचि आय़ अ़वाय़ङ एप्‍मादा म़खारा ओ, मेन येसुओ अ़चुस़पोक मोदा मान्‍धित्‌अ़दा। मोचि म़बानाकि आन्‍कान्‍का खाऩएत्‍तिन्‍का, ‘आन्‍कान्‍का निनाम्‍हाङ काफाचि खाम्‍च़म्‍का, मोचिआ येसु अ़ह़ङ म़युङ्‌याङ्‌नि म़लोचि’नि। खोन्‍किना आन्‍कान्‍काएदाङ्‌का खा-खाक्‍को यावाचि एप्‍माया म़खारा। खोन्‍कि मो मेत्‍छामाचि देत्‍नि म़य़ङाओ, खोवात्‍निङा अ़धिरा, मेन येसु मान्‍खाङ्‌अ़दा।”
खोन्‍ग़रि येसुआ मोचि म़लोचि, “खामान्‍तुप्‍कादा म़नाचिओ, आम्‍चुओ साकोङ्‌वा चाअ़त्‍लो मान्‍तुप्‍कादा लिसायुङ्‌सा। देत्‍निकि निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालुचिआ ऩलोन्‌ओ य़ङ्‌चि साकोङ्‌छ़ङ मुमा मान्‍ऱत़दाचु ओ! दि निनाम्‍मादु ख्रिस्‍तओ अ़चुऩङ तोक्‍पो लिमा बुया ओ दुखाचि आङ्‌मा मान्‍दोत्‌याङ्‌चि कि?” खोन्‍किना मोसाओ अ़छाप्‍लाखा खोन्‍कि नि झारा निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालुचिओ अ़चुछाप्‍लाखादाङ्‌का अ़पुङ्‌साकि झारा साम्‍कालिन्‌दा येसुओ अ़तुक्‌वादा म़छाप्‍ताङाओ य़ङ्‌चिओ अ़चुतुप्‍माय़ङ्‌चि मोचि म़फोङ्‌सुप़चि।
मोचि तामालामादोराङाओ तेन्‌ओ अ़च़क्‌दा म़ताला। येसु अ़क्‍चित ह्‍यात्‍नि खारिन्‌येन्‌वा म़चुवाखा। मेन मोचिआ “आन्‍काच्‍याएनान्‌ङा युङिन्‍ने। देकिनालो अ़नाम्‍प़क लिमा मुवाङ, खोन्‍कि लेन्‌छाङ ओङ्‌मा मुयाङ”निकिना राकाङ्‌थेत्‍नि येसु अ़मुवाचु। खोन्‍किना खोक्‍को मोचिएनान युङ्‌मा निकिना खिम्‍हुत्‌या म़वाङा। खोन्‍किना येसु मोचिएनान चा-चासि म़युङाकि पेम्‍पाक अ़क़क्‍ताकि निनाम्‍हाङ आलाङ अ़पुवा, खोन्‍कि अ़धाङ्‌साकि मोचि म़प़चि। मोन्‍ग़रिए मोचिओ अ़चुम़क होआ, खोन्‍किना मोचिआ येसु अ़सिन्‍ताचु। मेन खोक्‍को खोचिएदाङ्‌का म़मासान्‍केसान्‍चिन।
मोचि अ़क्‍छा निएदा सेन्‍कासेन मुवाचि, “खोक्‍को आन्‍काचिएनान लाम्‌दा म़हान्‍ताङाहिदा खोन्‍कि आन्‍काचि साम्‍कालिन अ़फोङ्‌सा पुवाङाचिहिदा दि आन्‍चुओ साकोङ्‌वा हाक्‍हाक्‍हाक्‌वा मान्‍लि कि?” मोचि ह़वाङ मोन्‍ग़रिङा पुवालोन्‍ताचिकि यरुसलेम लासाखाराचि। खोन्‍किना एघारकापाङ अ़चुकाखेङ्‌पाचिकि खोचिएनान्‌ओचि मोदा म़कोवान्‌युङ्‌सान्‍चिन्‌ओचि अ़धिराचुचिन। खोन्‍कि मो एघारकापाङ काखेङ्‌पाचिआ मो ह़वाङ ओवात्‍नि म़लोचि, “हाङ्‌पा अ़नुछ्‍याङा म़खोन्‍तालोन्‍तायुङ्‌सा, खोन्‍कि सिमोन्‌एदा खाङ म़मुसान्‍चिन।” खोन्‍किना लाम्‌दा दे म़लिसाओ, खोन्‍कि येसुआ पेम्‍पाक अ़धाङ्‌साहिदा मोचिआ देत्‍नि खोक्‍को अ़सिन्‍ताचुनिओ य़ङ्‌चि मोचि ह़वाङ्‌साआ खाअ़एत्‍ताचुचि।


मोचिआ मो दुम्‌ओ अ़तुक्‌वादा खाअ़लुसाङाचुहिदाङा येसु मोचिओ अ़चुरादा म़एवाकि मोचि म़लोचि, “खानानिन सेवाङ्‌नि लिसानिन!” मेन मोचिओ अ़चुलालोआकि क़याङ्‌सा, “आन्‍कान ना स़लावा खाम्‌योम”नि म़मिना। मेन येसुआ मोचि म़लोचि, “खानानिन देकिना आम्‍नुओ लालोक्‌याङ ओ? खोन्‍कि आम्‍नुओ मिन्‍मादा देकिना मान्‍केङ पुक्‍तुङु? अ़ङ्‌छुक, अ़ङ्‌लाङ्‌चि खानुम्‍च़म, अ़ङ्‌काङा ओ! अ़ङ्‌का नोप्‍ताङ्‌खाङ्‌ऩङ। स़लावाओ अ़सा, अ़य़वा अ़याक्‍निन, मेन खानानिन त़खाम्‌योम, अ़ङ्‌को ना म़याक्‌याङ।” खोवात्‍नि म़य़ङाचिआकि खोक्‍कोसाआ मोचि अ़चुछुक खोन्‍कि अ़चुलाङ खाङ्‌म़मेत्‍तुचि।
खोन्‍किना मोचिआ अ़चुऩङानुमाआ खोन्‍कि दोम्‍मादामाआ साकोङ्‌छ़ङ मुमा मान्‍ऱअ़दाहिदा खोक्‍कोसाआ मोचि म़लोचि, “दि खानानिन्‌एदा अ़क्‍चिलोक चामायु युङ्‌याङ?” काङ्‌माय़ङ ङाओ अ़क्‍धाङ मोचिआ खोक्‍को अ़पुवा। खोन्‍किना येसुआ मो अ़लोआकि मोचिओ अ़चुबुदाङा अ़चा।
खोक्‍कोसाआ मोचि म़लोचि, “खानानिन्‌एनान युङाङ्‌याङ्‌हिदा अ़ङ्‌का चेवाङ्‍ओ य़ङ्‌चि ओचिङा ओ: मोसाओ अ़य़ङ्‌हुप, निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालुचिओ छाप्‍लाखा खोन्‍कि साम्‍ऱङ्‌भुङ्‍ओ छाप्‍लाखादा छाप्‍ताओ अ़ङ्‌तुक्‌वादाओ झारा य़ङ्‌चि तामालामाङादोत।” खोन्‍किना साम्‍कालिन तुप्‍मा निकि खोसाआ मोचिओ अ़चुतुप्‍माताया म़होत्‍तुप़चिकि मोचि म़लोचि, “ओवात्‍नि छाप्‍तायुङ्‌सा: ख्रिस्‍तआ दुखा आङ्‌मादोत खोन्‍कि सुम्‌कालेन्‌दा सुवादाओदाङ्‌का खोन्‍मालोन्‍माङादोत, खोन्‍कि ‘देत्‍नि हेवादाङ्‌का लामाकि हेवा लेत्‍माय़ङ तोक्‍तिन’निओ य़ङ यरुसलेम्‌दाङ्‌का पुङ्‌किना झाराकारावाचितारि ख्रिस्‍तओ अ़चुऩङ्‌दा खालुमादोत। खानानिन अ़ङ्‌तुक्‌वादाओ झारा य़ङ्‌चिओ अ़चुसालुम्‍स़ङ्‌चि ओ।
अ़ङ्‌पापा निनाम्‍हाङ्‌आ य़सुङ निकिना ऩहिप्‍तिन्‌ओ, अ़ङ्‌का खानानिन्‌एदा मो य़सुङ। मेन धानाङ्‌का सावा मान्‍तोक्‍त़युक्‍तुम्‌तारि खानानिन ओ यरुसलेम्‌दाङा युङायुङ्‌सानिन।”


खोन्‍किना येसुआ मोचि बेथानिया तेन्‌यातारि म़खात्‍तुचि, खोन्‍कि अ़चुछुक अ़थेन्‍ताकि मोचि आसिखा म़प़चि। खोक्‍कोसाआ आसिखा म़प़ङुचिहिदाङा खोक्‍को मोचिदाङ्‌का निनाम्‍मादुत्‍नि अ़थेन्‍ताखात्‍ता। मोचिआ येसुएदा म़बोम्‍सान्‍चिन खोन्‍कि अ़न्‍नुनु अ़चुऩङानुयाङ्‌सा यरुसलेम म़लासा। खोन्‍कि मोचि निनाम्‍हाङ चोन्‌याङ्‌सा निनाम्‍हाङ ब़क्‍खाखिम्‌दा म़युङायुङ्‌सा।

ऐका लुका 24