Bantawa Rai

अ़पुङ्‌चिपुक्‌दा य़ङ म़युङाङा। मो य़ङ निनाम्‍हाङ्‌एनान म़युङाङा, खोन्‍कि मो य़ङ निनाम्‍हाङ्‌ङा ओ। खोक्‍को अ़पुङ्‌चिपुक्‌दा निनाम्‍हाङ्‌एनान म़युङाङा। झारा सामा खोक्‍कोसाआ अ़मुया, खोन्‍कि मुयाओ खाक्‍कोछाङ सामा खोक्‍को मात्‍द़ङ मान्‍मुन। खोक्‍कोएदा ह़ङ्‌म़ङ याआङा, खोन्‍कि खोक्‍कोसोओ अ़चुह़ङ्‌म़ङ्‌आ झारा म़नाचि साम्‌दा तारुचि। मो साम कुइयामादा लेत, खोन्‍कि कुइयामा मोएदा मान्‍छोयुक।
निनाम्‍हाङ्‌दाङ्‌का छुत्‍माय़ङ्‍ओ अ़क्‍छा म़ना युङाङा, मो म़नाओ अ़ऩङ युहन्‍ना याआङा। खोक्‍कोलाम्‍पा झारासाआ साकोङ्‌छ़ङ म़मुने निम्‍पाङ मो साम्‌ओ अ़तुक्‌वादा सालुम्‍स़ङ म़लिसाकि खालुसि खोक्‍को म़ता। खोक्‍को आप्‍पि साम मान्‍मुयाङ, मेन मो साम्‌ओ सालुम्‍स़ङ प़सि ओन्‍ङा म़ताओ। झारा म़नाचि साम काप़ मो अ़नुछ्‍याओ साम हेन्‍खामादा म़ताङा।
मो य़ङ हेन्‍खामादा म़युङाङा, खोन्‍कि मो हेन्‍खामा खोक्‍कोसाआङा अ़मुया। खोन्‍नुछाङ हेन्‍खामादाओ म़नाचिआ खोक्‍को मान्‍सिन्‌अ़दा। खोक्‍को आप्‍पिओ अ़चुम़नाचिएदा म़ता, मेन खोक्‍कोसोओ अ़चुओ म़नाचिआङा खोक्‍को मान्‍लोक्‌अ़दा। मेन देम्‍पाङ्‌साआ खोक्‍को अ़लोआ, खोन्‍कि खोक्‍कोएदा साकोङ्‌छ़ङ म़मुवा, खोक्‍कोसाआ मोचि निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुछाचि लिमा पाङ म़प़चि। मोचि ह़लाम्‍पा, पोक मित्‍मालाम्‍पा माङ्‌नालो म़नाओ अ़मिन्‍मालाम्‍पा मुमाय़ङ माआङ, मेन मोचि निनाम्‍हाङ्‌एदाङ्‌का म़लिसाओ।
मो य़ङ पोक लिसाकि आन्‍रादा म़याआ। युहन्‍नाआ खोक्‍कोसोओ अ़चुतुक्‌वादा सालुम्‍स़ङ प़याङ्‌सा म़लोचि, “साङ्‌कोओ अ़चुतुक्‌वादा अ़ङ्‌का खानानिन लोनानिन, खोक्‍को ओङा ओ, अ़ङ्‌कादाङ्‌का आदेङ म़ताओ तोक्‍पो म़मुयाङ, देकिनालो खोक्‍को अ़ङ्‌कादाङ्‌का बुयाङा म़युङाङा।” आन्‍कान्‍का खोक्‍कोसोओ अ़चुसाम खाम्‌युङ्‌सुम्‍का। खोक्‍को निनाम्‍हाङ पापाओ अ़क्‍छा ओन्‍ङा अ़चुछा खान्‍तुलो तोक्‍पो म़मुवाङा। मो य़ङ सोम्‍तुक्‍मायु खोन्‍कि अ़छ़ङ्‌आ भेप्‍तुओ म़मुवाङा। खोक्‍को अ़चुसोम्‍तुक्‍माआ खोन्‍कि अ़चुओ अ़छ़ङ्‌आ भेप्‍तुओसा आन्‍कान झारा अ़क्‌तात सोम्‍तुक्‍मादाङ्‌का नि सोम्‍तुक्‍मा तोक्‍तुम्‌युङ्‌सुम। मोवात्‍निङा य़ङ्‌हुप निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालु मोसालाम्‍पा म़पुवा, मेन सोमातुक्‍मा खोन्‍कि अ़छ़ङ येसु ख्रिस्‍तलाम्‍पा ता। निनाम्‍हाङ साङ्‌आछाङ देम्‍खाछाङ मान्‍खाङ्‌युक्‍तु। पापा निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुकोङ्‌कोम च़क्‌दा कायुङ अ़क्‍छा ओन्‍ङाओ अ़चुछाआ निनाम्‍हाङ नुलोक खाङ्‌अ़मुसायुङ्‌सा।


यरुसलेम्‌दाङ्‌का यहुदि बुसुवाचिआ काब़क्‍पाचि खोन्‍कि लेबिचि खोएदा “खाना साङ ओ?”निओ य़ङ सेइसि म़नाचि म़छुत्‍तुचि, खोन्‍कि युहन्‍नाआ नुलोक अ़साम्‍लुम्‍स़ङ प़चि। खोसाआ “अ़ङ्‌का ख्रिस्‍त माआङ”नि नुलोक लामालोमाचि ऩङामान्‍छित्दो।
खोन्‍कि मोचिआ खो अ़सेना, “खोन्‍नालो दि? खाना एलिया ओ?”
खोसाआ लासुलोचि “अ़ङ्‌का एलिया माआङ।”
खोन्‍कि मोचिआ अ़सेना “दि खाना मोसाआ य़ङाओ मो निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालु ओ?”
खोसाआ लासुलोचि “माआङ।”
मोचिआ खो अ़सेना, “खोन्‍नालो खाना साङ्‍ओ म़ल़क? आन्‍कान्‍का लोनि, खोन्‍कि आन्‍कान्‍का काछुत्‌चि आन्‍कान्‍का लामालोमा ऱम्‍च़म्‍काने। खाना आप्‍पि आम्‍तुक्‌वादा दे त़य़ङ?”
युहन्‍नाआ लासुलोचि “निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालु यसैया य़ङावात्‍नि, ‘निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुलाम सोत्‍सोत्‌वाओ मुवानुम’नि लेक्‍लेक्‍लेक्‌वाओदा कापात अ़क्‍छा म़नाओ अ़ङ्‌का अ़य़ङ ओ।”
मोचि फरिसिचिआ म़खाइसुचिओ। खोत्‍निओसा मोचिआ खो अ़सेना, “खाना ख्रिस्‍त्‌छाङ माआङ, एलियाछाङ माआङ, मो निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालुछाङ माआङ्‌नालो देकि बप्‍तिस्‍मा त़प़ङुचि?”
युहन्‍नाआ मोचि लासुलोचि, “अ़ङ्‌का ना चाक्‌वाआ बप्‍तिस्‍मा प़नानिन, मेन आम्‍नुओ रादा अ़क्‍छा म़युङ्‌याङ, खोक्‍को खानानिन्‌आ त़सिन्‍तिमिन्‌येन। अ़ङ्‌कादाङ्‌का आदेङ काता खोक्‍कोङा ओ। खोक्‍कोसोओ अ़चुफेङ्‌ताओ अ़छुम्‍खाचि हुत्‍माछाङ अ़ङ्‌का अ़खान्‍ऩङ।” ओ य़ङ यर्दन याङ्‌वामाओ अ़ह्‍याउधेत बेथानियादा लिसाओ, मोदा युहन्‍नाआ बप्‍तिस्‍मा प़ङुचि।

अ़माङ्‌कोलेन युहन्‍नाआ येसु म़बानाङाओ खाकि य़ङा, “खानुम, हेन्‍खामादाओ हेवा काखुन्‍खात निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुथुबाछा! खोक्‍कोसोओ अ़चुतुक्‌वादा अ़ङ्‌का खानानिन लोनानिन्‌ओ, ‘अ़ङ्‌कादाङ्‌का आदेङ अ़क्‍छा म़ना म़तायाङ, खोक्‍को अ़ङ्‌कादाङ्‌का तोक्‍पो म़मुयाङ, देकिनालो खोक्‍को अ़ङ्‌कादाङ्‌का बुयाङा म़युङाङा।’ अ़ङ्‌का आप्‍पिछाङ खोक्‍को मान्‍सिन्‌युक्‍तुङ, मेन खोक्‍को इस्राएलिचिएदा खाङ्‌म़मुनान्‍चिन्‍ने निकिना अ़ङ्‌का चाक्‌वाओ बप्‍तिस्‍मा प़याङ्‌सा ताङ।”
युहन्‍ना ओवात्‍नि य़ङ्‌सा सालुम्‍स़ङ प़, “सेङ्‌लावा साप्दुकुत्‌वावात्‍नि निनाम्‍मादुङ्‌का म़धाकि खोक्‍कोएदा म़युङाओ अ़ङ्‌का खाङ। मोदाङ्‌का बुया अ़ङ्‌का खोक्‍को मान्‍सिन्‌युक्‍तुङ, मेन साङ्‌आ अ़ङ्‌का चाक्‌वाआ बप्‍तिस्‍मा प़ निकिना ऩछुत्‍ताङ, खोक्‍कोसाआङा अ़ङ्‌का ऩलोवाङ, ‘खाक्‍को म़नाएदा सेङ्‌लावा धायाङ्‍ओ खोन्‍कि युङ्‌याङ्‌ओ त़खा, सेङ्‌लावाआ बप्‍तिस्‍मा काप़ खोक्‍कोङा ओ।’ अ़ङ्‌का आप्‍पि सेङ्‌लावा म़धाओ खाङ्‌युङ्‌सुङ, खोन्‍कि सालुम्‍स़ङ प़ङ्‌योङ, निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुछा खोक्‍कोङा ओ।”

खोन्‍किना अ़माङ्‌कोलेन युहन्‍ना अ़काखेङ्‌पाचिएदाओ ह़वाङ्‍एनान एवाङा। खोसाआ येसु म़खाराङाओ खाकि य़ङा, “खानुम, निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुथुबाछा!”
खो य़ङाओ ओ य़ङ अ़एनाचुकिना मो ह़वाङ अ़काखेङ्‌पाचिआ येसु अ़त़ङ्‌ताचु। येसु म़हुसान्‍चिन्‌कि म़चोउचि खोन्‍कि मोचिआ अ़त़ङ्‌ताङाचुओ म़खाचिकि मोचि म़सेनुचि, “खानाचिआ दि त़लाम्‍चुङ्‌चु?”
मोचिआ खोक्‍को अ़लासालोवाचु, “रब्‍बि, खानानिन खादा त़युङिन्‌येन?” (“रब्‍बि” ओ अ़तुप्‌य़ङ, “काचिन्‍पा” ओ)।
खोक्‍कोसाआ मोचि म़लोचि, “बानाचिकि खाचु।” मोचि खाराचि, खोन्‍कि खोक्‍कोसोओ अ़चुयुङ्‌खा अ़खाचु। मोचि मो लेन खोक्‍कोएनान युङाचि, देकिनालो मोन्‍ग़रि आप्‍फात चार साङायुङ्‌सा।
युहन्‍नाओ अ़य़ङ काएन खोन्‍कि येसु कात़ङ मो ह़वाङ्‌एदाओ अ़क्‍छा सिमोन पत्रुस्‌ओ अ़निछा अन्‍द्रियास याआङा। येसुएनान हासान्‌यान्‍चिन्‌वा खोसाआ बुया अ़बुवा सिमोन तुउ खोन्‍कि खोसाआ लो, “आन्‍कान्‍का ‘मसिह’ धिरुम्‌युङ्‌सुम्‍का।” (“मसिह”ओ अ़तुप्‌य़ङ कालेन्‍पा ख्रिस्‍त ओ) खोन्‍किना खोसाआ येसुएदा सिमोन तारु।
येसुआ मो अ़खा खोन्‍कि अ़लोवा, “खाना युहन्‍नाओ अ़छा सिमोन ओ, खाना केफास्‌नि लो।” (ओ पत्रुस्‌ङा ओ, मोसोओ अ़तुप्‌य़ङ लुङ्‌छ़ङ ओ)।

अ़माङ्‌कोलेन येसुआ गालिल खात्‍मा अ़छ़ङ अ़मुवा। खोन्‍कि खोक्‍कोसाआ फिलिप अ़तुआकि अ़लोवा, “अ़ङ्‌का त़ङ्‌ताङ।”
अन्‍द्रियास खोन्‍कि पत्रुस्‌वात्‍नि फिलिप्‌छाङ बेथसेदा सहरादाओङा ओ। फिलिप्‌आ नथानेल तुउकि लो, “आन्‍कान्‍का अ़क्‍छा म़ना धिरुम्‌युङ्‌सुम्‍का, निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालु मोसाआ य़ङ्‌हुप्‌दा खोन्‍कि नि निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालुचिआछाङ खोक्‍कोसोओ अ़तुक्‌वादा अ़छाप्‍तायुङ्‌सा। खोक्‍को योसेफ्‌ओ अ़छा नासरत्‌ओ येसु ओ।”
नथानेल्‌आ मो सेनु, “दि नासरत्‌दाङ्‌का अ़नुवाक य़ङ तामा ऱ कि?”
फिलिप्‌आ मो लासुलो, “बानाकि खा।”
येसुआ नथानेल खोएदात्‍नि बानाङाओ अ़खाकि मोसोओ अ़तुक्‌वादा म़य़ङा, “अ़क्‍छा अ़नुछ्‍याओ इस्राएलि खानुम, मोएदा दित्‍छाङ म़प्‍मा मात्‍द़ङ।”
नथानेल्‌आ सेनु, “खानानिन्‌आ अ़ङ्‌का देत्‍नि त़सिन्‍ताङ्‌ऩङ?”
येसुआ मो अ़लोवा, “फिलिप्‌आ खाना बुत्‍मा बुया, वासिताङ भेन्‌दा त़युङाङाहिदाङा अ़ङ्‌का खाना खाङ्‌नाओ।”
नथानेल्‌आ खोक्‍को लासुलो, “रब्‍बि, खानानिन निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुछा ओ, खानानिन इस्राएल्‌दाओ हाङ ओ।”
येसुआ खो अ़लासालोवा, “अ़ङ्‌का खाना वासिताङ भेन्‌यु खाङ्‌नानि लोनाओसाङा खाना साकोङ्‌छ़ङ त़मुयाङ? खाना ओदाङ्‌का अ़धिवो काचिचि त़खाचि।” खोन्‍किना खोक्‍कोसाआ मो अ़लोवा, “अ़नुछ्‍या, अ़ङ्‌का खाना लोना, खाना निनाम्‍मा होत्‌ओ खोन्‍कि निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुकाफाचि म़नाओ अ़छाएदा म़लोन्‌याङ्‍ओ खोन्‍कि म़धायाङ्‌ओ त़खाचि।”

ऐका युहन्‍ना 1