Марко 5
5
ГЛАВА 5
(Зачало 19)
1И преминаа#Четврток од 14-та седмица по Педесетница: Во она време, премина Исус оданде морето, во земјата гадаринска.
2И кога излезе Он од коработ, одеднаш Го сретна еден човек од гробовите со нечист дух.
3Тој живееше во гробовите, и дури со синџири никој не можеше да го врзе;
4оти многупати беше во окови и со синџири врзан, ама ги кинеше синџирите и ги раскинуваше оковите, и никој не можеше да го скроти;
5и секогаш, ноќе и дење, беше по гробиштата и ридиштата, викаше и се удираше со камења.
6Штом Го виде Исуса оддалеку, притрча и Му се поклони;
7па, како извика со висок глас, рече: – Што имаш Ти со мене, Исусе, Сине на Севишниот Бог? Те заколнувам во Бога, не мачи ме!
8Бидејќи му велеше: духу нечист, излези од човекот!
9И го праша: – Како те викаат? А тој одговори и рече: – Легион ми е името, оти сме многу.
10И го молеа многу да не ги гони од тој крај.
11А таму, по ридот, пасеше голем број свињи.
12И сите бесови Го молеа и велеа: – Испрати нѐ во свињине, да влеземе во нив.
13И Исус веднаш им дозволи. Па, откако излегоа Неч истите духови, влегоа во свињите; и се стрчаа свињите по стрмнината во морето, а беа околу две илјади; и се издавија во морето.
14А оние што ги пасеа свињите, побегнаа и известија во градот и по околијата. И мнозина излегоа да видат што се случило.
15И дојдоа при Исуса, и го видоа бесниот, во кого имаше легион, како седи облечен, и со здрав ум, и се уплашија.
16А оние, кои беа виделе, раскажуваа што се случи со бесниот и со свињите.
17И почнаа да Го молат да си отиде од нивните краишта.
18А кога влезе во коработ, оној, што беше порано бесен, Го помоли да биде со Него.
19Исус не му дозволи, а му рече: – Оди дома при своите, па раскажи им што ти направи Господ и како те помилува.
20Си отиде, и почна да раскажува по Десетградието што му направи Исус. И сите се чудеа.
Крај на четвртокот
(Зачало 20)
21И кога повторно премина Исус со коработ на другата страна, при Него се собра#Петок од 14-та седмица по Педесетница: Во она време, се собра при Исуса многу народ. И беше покрај морето.
22И ете, дојде еден од началниците на синагогата, по име Јаир, па штом Го виде, падна пред нозете Негови
23и Го молеше многу, говорејќи: – Ќерка ми е на умирање; дојди и положи ги рацете на неа, за да оздрави и да биде жива.
24И појде со него.
(Зачало 21)
Азад Него#Понеделник, од 15-та седмица по Педесетница: Во она време, по Исуса врвеше многу народ, и Го притискаа. Изостави на петокот
25Една жена, што страдаше од крвотечение дванаесет години,
26и големи маки беше претрпела од мнозина лекари, и потрошила сѐ што имала, но никаква полза не видела, а ѝ станало дури и полошо,
27штом чу за Исуса, се приближи одзади меѓу народот и се допре до облеката Негова;
28оти си велеше: – Само ако се допрам до облеката Негова, ќе оздравам.
29И веднаш престана крвотечението, и таа осети во телото свое дека е излечена од болеста.
30А Исус веднаш осети во Себе како излезе сила од Него и се заврте кон народот, и рече: – Кој се допре до облеката Моја?
31Учениците Негови Му рекоа: – Гледаш дека народот Те притиска, а прашуваш: кој се допре до Мене?
32Но Он гледаше наоколу, за да ја види онаа што го направи тоа.
33Жената, пак, се уплаши и трепереше и, знаејќи што се случи со неа, се приближи, падна пред Него и Му ја кажа целата вистина.
34А Он ѝ рече: – Ќерко, верата твоја те спаси; оди си со мир и биди здрава од болеста своја!
Крај на понеделникот
35Додека Он уште говореше,
Читај во петокот
дојдоа од кај началникот на синагогата и рекоа: – Ќерка ти умре, што Му создаваш уште труд на Учителот?
36Но Исус, штом ги чу тие зборови, му рече на началникот на синагогата: – Не плаши се, а само верувај!
37И никому не му дозволи да оди по Него, освен на Петра, на Јакова и на Јована, братот на Јакова.
38Дојде во куќата на началникот на синагогата и виде смут, плачење и силно врискање.
39И кога влезе, им рече: – Што сте се развикале и расплакале? Девојчето не е умрено, туку спие.
40А тие Му се потсмеваа. Он, пак, штом ги истера сите, ги зеде таткото и мајката на девојчето и оние што беа со Него, и влезе каде што лежеше девојчето.
41И кога ја фати раката на девојчето, рече: – Талита, куми! – што значи: девојко, тебе ти велам, стани!
42И девојчето веднаш стана и почна да оди, бидејќи имаше дванаесет години. И сите се зачудија многу.
43А Он строго им заповеда, никој да не разбере за тоа, и рече: – Дајте ѝ да јаде.
Селектирано:
Марко 5: MK2008
Нагласи
Сподели
Копирај
Дали сакаш да ги зачуваш Нагласувањата на сите твои уреди? Пријави се или најави се
© Македонска Православна Црква 2008
© Мacedonian Orthodox Church 2008