Изреки 20:1-15

Виното е потсмевка, ракијата – бунтовник; и секој, кој им е пот­чинет, не е разумен. Заплашувањето од царот е како лавовско рикање: кој го дразни, гре­ши против себеси. Чест е за човекот да се воздржи од кавга; а секој неразумен се вплеткува во неа. Мрзливиот наесен не ора, а кога доаѓа жетва, тој бара и ништо нема. Помислите во срцето на човекот се длабоки води, но разумен човек ги исцрпува. Мнозина го фалат човекот за ми­лосрдноста негова, но кој наоѓа вистински човек? Праведникот оди по својата непо­рочност: блажени се децата негови по него. Кога цар праведен седи на прес­тол, нему не му се противи никакво зло. Кој може да каже: „Го очистив срцето свое, чист сум од гревот свој?“ Нееднакви терезии, нееднаква мер­ка, – и едното и другото се одвратност пред Господ. Дури и дете може да се познае по работите негови: чисто ли ќе биде и правилно ли ќе биде поведението негово? Уво што слуша, и око што гледа, – и едното и другото Господ го создал. Не љуби да спиеш, за да не осиромашиш; држи ги отворени очите свои, и ќе јадеш леб до наситување. „Лошо е, лошо е,“ вели купува­чот, а кога ќе одмине, тогаш се фали. Има злато и многу скапоцени камења, но разумната уста е поскапо­цена од сѐ.