2 Тимотеј 1:3-7

Му благодарам на Бога, Кому уште од прародителите Му служам со чиста совест, додека постојано те споменувам во молитвите свои дење и ноќе; сеќавајќи се за твоите солзи, копне­ам да те видам, за да се исполнам со ра­дост, спомнувајќи си за нелицемерната ве­ра кај тебе, која најпрвин се всели во твојата баба Лоида и во мајка ти Евни­ка, а убеден сум дека ја има и во тебе. Поради тоа ти напомнувам да ја распалуваш Божјата дарба, која ја имаш во себе преку полагањето на моите раце. Зашто Бог не ни даде дух на страв, туку дух на сила, љубов и разбраност.