Популарни Библиски стихови од Eóin 11

Сподели

Duḃairt Íosa léi: Is mise an aiseiriġe agus an ḃeaṫa; an t-é a ċreideann ionam-sa, má ġeiḃeann sé bás féin, beiḋ sé beó; Agus gaċ duine atá beó agus do ċreideann ionam-sa ní ḃfaġaiḋ sé bás ċoiḋċe. An gcreideann tú san?

Duḃairt Íosa léi: Ná duḃart leat má ċreideann tú go ḃfeicfir glóire Dé?

Agus ḃí Íosa ag sileaḋ.

Nuair airiġ Íosa an níḋ sin duḃairt sé: Ní ċun báis an ḃreóiteaċt so, aċ ċun glóire Dé, ionus go dtaḃarfaí glóire do Ṁac Dé tríṫe.

Tar éis na cainte sin do ráḋ ḋó do ġlaoiḋ sé do ġuṫ árd: A Lasaruis, tar amaċ. Agus ṫáinig amaċ láiṫreaċ an t-é a ḃí marḃ, agus na ceangail ḃáis ar a láṁaiḃ agus ar a ċosaiḃ, agus an t-éadaċ ar a ċeannaċaiḃ. Duḃairt Íosa leó: Sgaoiltear é agus leigtear ċun siu ḃail é.

Agus ḋein Íosa osna airís, agus ṫáinig sé ċun an tuama; agus pluais ċaraige ab eaḋ an tuama, agus cloċ anuas uirṫi.

Duḃairt sé an méid sin; agus ansan duḃairt sé leó: Tá ár gcara Lasarus ’n-a ċodla, aċ táim ag dul ċun é ḋúiseaċt.