Популарни Библиски стихови од GENESIS 27

Сподели

Hatagan unta ikaw sa Dios sa yamog gikan sa langit ug sa katambok sa yuta ug sa kadagaya sa trigo ug sa bino. Mag-alagad kanimo ang mga katawhan, ug ang mga nasod mangyukbo kanimo. Mahimo ikaw nga agalon sa imong mga igsoon, ug mangyukbo unta kanimo ang mga anak sa imong inahan. Matinunglo unta ang magtunglo kanimo, ug mapanalanginan ang nagpanalangin kanimo!”

Si Esau miingon, “Dili ba tukma nga siya ginganlan ug Jacob? Kay gilimbongan na niya ako sa makaduha. Gikuha niya ang akong katungod sa pagkapanganay ug tan-awa, karon gikuha usab niya ang akong panalangin.” Ug siya miingon, “Wala ka bay nahibilin nga panalangin alang kanako?”

Ug si Isaac nga iyang amahan mitubag kaniya, “Tan-awa, ang imong puluy-anan atua sa layo gikan sa katambok sa yuta, ug layo sa yamog nga gikan sa kalangitan sa itaas. Ug pinaagi sa imong espada ikaw mabuhi, ug sa imong igsoon mag-alagad ikaw. Apan sa dihang ikaw makalingkawas, balion nimo ang iyang yugo gikan sa imong liog.”

Si Esau miingon sa iyang amahan, “Usa ra ba gayod ang imong panalangin, amahan ko? Panalangini ako, ako usab, amahan ko.” Ug gipatugbaw ni Esau ang iyang tingog ug siya mihilak.