Популарни Библиски стихови од Инҷили Луқо 19

Сподели

Зеро ки Писари Одам омадааст, то ки гумшударо пайдо кунад ва наҷот диҳад».

Мегуфтанд: «Муборак аст Подшоҳе ки ба исми Худованд меояд! Осоиштагӣ дар осмон ва ҷалол дар арши аъло бод!»

Исо ба вай гуфт: «Имрӯз ба нн ҳона наҷот омадааст, чунки вай низ Писари Иброҳим аст

Вақте ки Исо ба он ҷо расид, назар афканда, вайро дид ва гуфт: «Эй Заккай! Зуд фурӯд ой, зеро ки имрӯз Маро лозим аст дар хонаат бимонам». Вай зуд фуромада, Ӯро бо хурсандӣ пазироӣ намуд.

Аммо Заккай бархоста, ба Худованд гуфт: «Худовандо! Нисфи дороии худро ман ба мискинон медиҳам, ва агар чизи касеро ноинсофона гирифта бошам, чор баробар подош медиҳам».

Баъзе фарисиён аз миёни мардум ба Ӯ гуфтанд: «Эй Устод! Шогирдони Худро манъ кун». Дар ҷавоб гуфт: «Ба шумо мегӯям, ки агар онҳо хомӯш монанд, сангҳо нидо хоҳанд кард».