Łukasza 16
16
Nauczanie o roztropności potrzebnej do pozyskiwania ludzi dla Bożego Królestwa
1 # Łk 15,13.30 Następnie Jezus, w obecności faryzeuszy#Por. werset 14 tego rozdziału., powiedział do uczniów:
— Żył sobie pewien bogaty człowiek. Zatrudniał on zarządcę, którego oskarżono, że trwoni jego dobra. 2Wezwał go więc i tak mu rzekł: „Słyszę o tobie niechlubne rzeczy! Sporządź zatem pełne rozliczenie za okres sprawowania przez ciebie zarządu moim mieniem, gdyż nie będziesz już dalej pełnił tej funkcji!”. 3W tej sytuacji zarządca zaczął tak myśleć: „Co teraz mam czynić, gdy pan odbiera mi to lukratywne stanowisko? Do kopania ziemi sił nie mam, a żebrać się wstydzę... 4Wiem, co zrobię, by ludzie chcieli zapraszać mnie do swych domów, gdy stracę już obecną pozycję!”. 5I zaczął pojedynczo wzywać dłużników swojego pana. Gdy przyszedł pierwszy, spytał go: „Ile jesteś winien mojemu panu?”. 6Ten odpowiedział: „Dwa tysiące dwieście litrów#Dosł. „sto baryłek”. Jedna baryłka (hebr. bat) była równa ok. 22 litrom.oliwy”. Rzekł mu: „Weź swój weksel, siadaj tu zaraz i pisz: tysiąc sto litrów#Dosł. „pięćdziesiąt baryłek”.”. 7Potem spytał drugiego: „A ty ile jesteś winien mojemu panu?”. Ten odpowiedział: „Siedemset kilogramów#Dosł. „sto korców”. W tamtych czasach zboża nie ważono, tylko odmierzano specjalnymi pojemnikami. Jednym z nich był korzec, który miał pojemność 8,7 litra. Taka objętość ziarna pszenicy z otrębami ważyła ok. 7 kg.pszenicy”. Rzekł mu: „Weź swoje zobowiązanie i wypisz nowe: pięćset sześćdziesiąt#Dosł. „osiemdziesiąt korców”.”.
8 # J 8,12; J 12,36; Ef 5,8; 1 Tes 5,5 Następnie Jezus#Dosł. „PAN”. To zdanie wtrącone przez Łukasza odnosi się do Jezusa. Redakcja NPD, dla uczytelnienia tekstu, zdecydowała, by użyć imienia PANA. wyraził uznanie dla przemyślności oraz inicjatywy nieuczciwego zarządcy, podkreślając, iż synowie tego świata są często znacznie bardziej zaradni i pomysłowi#Dosł. „przemyślni”. w pozyskiwaniu innych ludzi niż synowie Światłości#Jezus wyraźnie wspiera tu biblijny pogląd, który mówi, że „ludzi trzeba miłować, a pieniędzy używać (wykorzystywać) do pozyskiwania ludzi dla Chrystusa”. Niestety, zbyt często w elitach kościelnych panuje zasada odwrotna, która sprawia, że miłuje się pieniądze, a ludzi wykorzystuje..
Na koniec dodał jeszcze:
— 9#Pwt 15,7‐11; Ps 41,2; Prz 14,31; Łk 14,13‐14; Ef 4,28Dlatego radzę wam, byście czynili podobnie. Używajcie pieniędzy, które rządzą tym niesprawiedliwym światem#Dosł. „używajcie mamony niesprawiedliwości”. Słowo „mamona” pochodzi od nazwy bożka aramejskiego (Mamon) i w potocznym użyciu znaczyło „bogactwo”, „materialne oparcie” lub „ostoja”., do pozyskiwania ludzi, aby oni – gdy ten świat już się skończy – razem z wami zostali przyjęci do Królestwa Bożego#Dosł. „do Wiekuistego Przybytku”.. 10#Mt 25,20‐30; Łk 19,17‐26Jeśli bowiem tu i teraz okażecie się wierni Bogu w sprawach nietrwałych, jakimi są pieniądze#Dosł. „mamona niesprawiedliwości”., to i w sprawach wiecznych również będziecie Jemu wierni. Jeżeli jednak w tym, co nietrwałe, nie okażecie Mu wierności, to i w tym, co wieczne, również nie będziecie Mu wierni. 11Dobrze to zrozumcie: jeśli w tym, co ma wartość dla tego niesprawiedliwego świata#Dosł. „w niesprawiedliwej mamonie”., nie okażecie wierności Bogu, to niby dlaczego miałby On powierzyć wam sprawy o prawdziwej, to znaczy wiecznej, wartości? 12Jeśli bowiem w zarządzaniu innymi sprawami nie udowodnilibyście wierności Jego zasadom, dlaczego miałby powierzyć wam to, co należy wyłącznie do Niego? 13#Wj 20,3; Pwt 5,7; Mt 6,24Przecież jest oczywiste, iż żaden sługa nie jest w stanie z pełnym oddaniem służyć dwóm panom jednocześnie. Jeśli jest lojalny wobec jednego, to drugiego traktuje z lekceważeniem, jeśli jednemu okazuje posłuszeństwo, to za nic ma polecenia drugiego. Nie ma więc takiej możliwości, byście mogli służyć jednocześnie i Bogu, i mamonie#W oryginale użyto słowa rodzaju męskiego będącego imieniem aramejskiego i babilońskiego bożka bogactwa i materialnego powodzenia – Mamona, za którym skrywał się demon chciwości i pożądliwości dóbr materialnych. Od jego imienia ukuto kolokwialne określenie pieniądza „mamona”. O ile jednak pieniądze same w sobie (jako środek płatniczy) są moralnie neutralne, o tyle pożądanie ich oraz chciwość, jaką wyzwalają, są wyraźnym znakiem uwikłania serca człowieka w system wartości pochodzący z królestwa mroku (por. 1 Tm 6,10)..
Skarcenie obłudy i hedonizmu legalistycznych faryzeuszy
(Mt 11,12‐13)
14 # Mt 23,14; Łk 23,35; 1 Tm 3,3 Faryzeusze, którzy przysłuchiwali się temu nauczaniu, byli ludźmi bardzo kochającymi pieniądze. Z tego powodu natychmiast zaczęli Go wyśmiewać. 15#Prz 24,12; Koh 7,16.20; Mt 6,1; Mt 23,28; Łk 18,9‐14Wtedy Jezus rzekł do nich:
— Chociaż przed ludźmi odgrywacie rolę sprawiedliwych, to jednak Bóg dokładnie zna wasze chciwe i legalistyczne serca! A jeśli nawet pomiędzy ludźmi udaje się wam uchodzić za szacownych, dostojnych i czcigodnych, to dla Boga i tak jesteście ohydni i odrażający!
16 # Mt 11,12‐13 Zrozumcie, że wszystko, co głosił Jan, już wcześniej było zawarte w Prawie i u Proroków. Królestwo Boga jest bowiem obwieszczane od dawna i zgodnie z tymi zapowiedziami jedynie ludzie prawdziwie zdeterminowani dostaną się do niego # Cała fraza mówiąca o tym, kto dostaje się do Królestwa Bożego, jest dynamicznym ekwiwalentem gr. słowa biadzetai, które opisuje sytuację dostępności tego Królestwa tylko dla tych, którzy z nieustającym zapałem i bezkompromisowością prawdziwie go szukają i do niego zdążają (wręcz gwałtownie starają się do niego wedrzeć). . 17#Mt 5,18Kiedy zatem w swym legalizmie zrozumiecie, iż łatwiej#Inni tłumaczą: „prędzej”, jednak słowo eukopoteros, występujące w tekście oryginalnym, oznacza łatwość dokonania czegoś, co Jezus odnosi do faryzejskich interpretacji Prawa Mojżeszowego.byłoby pozbyć się Niebios i Ziemi, niż odwołać lub zmienić cokolwiek, co jest zapisane w Prawie#Faryzeusze specjalizowali się w „interpretowaniu” Prawa Mojżeszowego. Doszli w tym do takiej perfekcji, iż swoimi pokrętnymi objaśnieniami wprost zaprzeczali temu, co Prawo w istocie mówiło. Z białego czynili czarne i odwrotnie. Tu Jezus pokazał, że ich interpretacje w niczym nie mogą zmienić tego, co komunikuje Prawo. Nie mogą zmienić ducha i przesłania Prawa, którym jest ukazanie świętości Boga oraz wezwanie do miłowania Boga i bliźnich. Niektóre przekłady sugerują, że wypowiedź Jezusa wskazuje na niezmienny obowiązek stosowania reguł i nakazów Prawa Mojżeszowego. Takie stanowisko nie znajduje jednak żadnego oparcia w całym kontekście NT. Komentowane tu słowa Jezusa wynikają jedynie z oceny chciwości faryzeuszy. Inaczej mówiąc, powiedział On: „Jak dawniej byliście chciwi, tak jesteście i teraz, a wasze interpretacje niczego nie są w stanie zmienić w tym, co Prawo rzeczywiście mówi. Prawa nie ma potrzeby zmieniać, gdyż jego zasadniczym celem jest ukazanie świętości Boga i grzeszności człowieka”. W ten sposób Prawo było dla Żydów przewodnikiem, który miał ich doprowadzić do Chrystusa (por. Ga 3,23‐29).? 18#Mt 5,32; Mt 19,9; Mk 10,11‐12; 1 Kor 7,10‐11Już Jan podnosił temat twardych i legalistycznych serc, mówiąc, że każdy, kto oddala swoją żonę#Jan wyrzucał Herodowi Antypasowi (tetrarsze Galilei i Perei), iż poślubił Herodiadę, która porzuciła swego męża Heroda Filipa I – przyrodniego brata Antypasa (por. Mt 14,4 i Mk 6,18 z przypisami).i w jej miejsce bierze sobie inną, dopuszcza się cudzołóstwa! Podobnie i ten, kto żeni się z kobietą, która odeszła#Czasownik apolyo – „oddalenie się”, „odejście”.od swego męża, także dopuszcza się cudzołóstwa#Nie jest to najważniejsze nauczanie Jezusa na temat małżeństwa, a jedynie przykład odnoszący się do konkretnej nauki Jana zwanego Chrzcicielem. W celu prawidłowej interpretacji wypowiedzi Jezusa na temat rozwiązania węzła małżeńskiego trzeba Jego słowa rozważać w pełnym kontekście innych Jego oświadczeń w tym zakresie. Pomocne mogą być tu analiza Mt 5,27‐32 oraz Mt 19,3‐9, a także wgląd w samo Prawo Mojżeszowe. Jezus nauczał, że jedynym warunkiem uzasadniającym rozwód jest faktyczne zerwanie więzi małżeńskiej (przymierza małżeńskiego) wskutek pornei. W sytuacji jej zaistnienia oddalenie strony winnej lub odejście z małżeństwa strony niewinnej konstytuuje w Jego oczach legalny rozwód. Jednak faryzeusze w swoich interpretacjach posuwali się znacznie dalej. Za powód do oddalenia żony uznawali nawet przypaloną zupę lub cokolwiek innego dyskredytującego żonę w oczach męża. Należy też zauważyć, że ta wypowiedź Jezusa znajduje się dokładnie w środku Jego wypowiedzi potępiającej hedonizm i legalizm faryzeuszy, co zgodnie z zasadami hermeneutyki biblijnej wskazuje na zasadniczy kontekst i powód cytowanej wypowiedzi PANA. Więcej na ten temat w Komentarzu NPD → Rozwód a kolejne małżeństwo.!
19Na koniec Jezus opowiedział pewne wydarzenie#Niektórzy komentatorzy niesłusznie nazywają tę historię przypowieścią. W przypowieściach Jezus nigdy nie używał konkretnych imion, zaś w tym opowiadaniu wspomniał konkretnie człowieka o imieniu Łazarz.:
— Był sobie pewien bardzo majętny człowiek, który ubierał się w kosztowne szaty i wiódł na co dzień życie wesołe i wystawne. 20Przy bramie do jego posiadłości często kładł się żebrak, którego ciało pokrywały wrzody. Miał on na imię Łazarz. 21Przychodził w to miejsce, by posilać się odpadkami ze stołu bogacza i choć trochę oszukać trawiący go głód. Jedynie psy okazywały mu litość, liżąc jego rany. 22#Mt 8,11Gdy żebrak umarł, Boży aniołowie przenieśli go do Raju#„Raj” – część Otchłani (hebr. Szeolu, gr. Hadesu), czyli świata umarłych. Jest to duchowa rzeczywistość, w której dusze ludzi przeznaczonych do wiecznego zbawienia oczekują na Dzień Sądu Ostatecznego. Inni tłumaczą tu dosłownie: „na łono Abrahama” lub „w objęcia Abrahama”. Więcej w Komentarzu NPD → Szeol.. Umarł także bogacz i został pogrzebany. 23A gdy znalazł się w Szeolu#Gr. Hades (hebr. Szeol). W Królestwie Zmarłych obok Raju jest miejsce zwane Piekłem (hebr. Ge‐Hinnom, gr. Gehenna) lub czeluścią piekielną (gr. Abyssos), gdzie z demonami na Sąd Ostateczny czekają również ludzie, którzy nie wejdą do Bożego Królestwa.i zaczął doświadczać straszliwych cierpień, podniósł wzrok i – widząc w oddali Abrahama i Łazarza w rajskim ogrodzie – 24#Łk 3,8zawołał: „Ojcze Abrahamie, zlituj się nade mną. Wyślij Łazarza, aby zanurzył w wodzie choć czubek swego palca, by zwilżyć nim mój język, gdyż straszliwie cierpię w tym ogniu”.
25 # Łk 6,24‐25 Lecz Abraham odrzekł mu: „Przypomnij sobie, synu # Warto zauważyć, że Jezus w tym opowiadaniu użył słowa przetłumaczonego na grecki jako teknon („syn”, a dokładnie rzecz biorąc, „dziecko”). Bycie „synem Abrahama” było dla Żydów frazą opisującą przynależność do ludu Bożego. Jednak w tamtym czasie bycie „dzieckiem” (teknon) wcale nie oznaczało bycia „pełnoprawnym dziedzicem” (gr. hyios). To ważna obserwacja wskazująca, iż człowiek ten należał do Bożego ludu, lecz nie przeszedł procesu uświęcenia. Wybrał ofertę doczesnego świata, nie ukończył właściwie swego biegu (por. 2 Tm 4,7) i nie został zbawiony. Apostoł Paweł wyjaśnia ten paradoks, mówiąc, że prawdziwie wierzącym człowiekiem jest się wewnętrznie, a nie zewnętrznie (deklaratywnie) – por. Rz 2,29. Więcej w Komentarzu NPD → Dziecięctwo Boże. , że za swego ziemskiego życia pyszniłeś się bogactwami, którymi się nie dzieliłeś # W 2 Kor 9,11 Paweł wyjaśnia, że Bóg, pozwalając ludziom na bogacenie się, jednocześnie oczekuje od nich hojności – dzielenia się uzyskanymi dobrami z braćmi i siostrami w wierze. . Łazarz zaś przeciwnie, trwał w pokorze, doświadczając jedynie zła. Teraz on doznaje pocieszenia, a ty cierpisz # Oczywiście powodem tego, że Łazarz został zbawiony, była jego pokora wobec Boga i przyjęcie zbawienia z rąk Najwyższego (por. Mt 5,5‐6; Jk 4,6; 1 P 5,5), a nie ubóstwo, którego doświadczał w doczesności. Wielu ubogich, którzy nie poddają się w pokorze Chrystusowi, idzie na potępienie. Powodem tego, że bogacz nie został zbawiony, nie było jego bogactwo, lecz hedonizm i pycha. Wyrażały się one w złym wykorzystywaniu posiadanych bogactw (na własne przyjemności, a nie na pozyskiwanie ludzi do Bożego Królestwa – por. Łk 16,8‐9 oraz 2 Kor 9,11‐15). Jego bożkiem był Mamon (bogactwo). Por. także Mt 19,23‐24; Łk 18,25. . 26Poza tym istnieje między nami ogromna przepaść. Z jej powodu nawet ci, którzy chcieliby przejść stąd do was, nie mogą tego uczynić. Także nikt z waszej strony nie może przedostać się do nas”.
27 Wtedy bogacz powiedział: „Proszę cię zatem, ojcze Abrahamie, byś wysłał Łazarza do mojej rodziny, 28#Dz 18,5gdyż mam pięciu braci. Niech ich ostrzeże, by nie trafili do tego miejsca kaźni”.
29 # Łk 24,27.44; J 1,45; J 5,45‐47; Dz 15,21; 2 Tm 3,16 Lecz Abraham odparł mu: „Przecież mają Boże Słowo # Dosł. „Mają Mojżesza i Proroków” – typowo żydowskie określenie dwóch zbiorów ksiąg Biblii Hebrajskiej oznaczające spisane Boże Słowo. , niech go słuchają”.
30 Na to tamten rzekł: „O nie, ojcze Abrahamie, ono ich nie przekona! Gdyby jednak ktoś ze świata umarłych przyszedł do nich, wtedy się opamiętają”.
31 # Mt 6,24; J 5,46‐47; J 11,44‐53 Wówczas Abraham stwierdził: „Jeśli nie dadzą posłuchu Bożemu Słowu, to nawet gdyby spotkali kogoś powstałego z martwych # Wniosek z tej wypowiedzi może być zaskakujący: nawet spotkanie zmartwychwstałego Chrystusa niczego nie zmieni w życiu człowieka, o ile nie da on wcześniej posłuchu Bożemu Słowu. Do tej samej prawdy Jezus odniósł się w J 12,48. , też nie zostaną przekonani”.
Pašlaik izvēlēts:
Łukasza 16: NT NPD
Izceltais
Dalīties
Kopēt
Vai vēlies, lai tevis izceltie teksti tiktu saglabāti visās tavās ierīcēs? Reģistrējieties vai pierakstieties
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.