24
یِسُوع دا جی اُٹھنا
1تے اوہ ہفتے دے پہلے دِن مُنھ ہنیرے مصالیاں نُوں جیہڑے اوہناں تیار کِیتے سن نال لے کے قبر اُتّے آئِیاں۔ 2تے اوہناں پتّھر نُوں قبر توں رہڑیا ہویا ویکھیا۔ 3پر اندر وڑ کے خُداوند یِسُوع دی لاش نا ویکھی۔ 4تے ایویں ہویا جد اوہ ایس گلّے حَیران سن تے ویکھو دو بندے چمکن والے کپڑے پائے ہوئے اوہناں دے کول آکھلوتے۔ 5جد اوہ ڈر گِئیاں تے سِر زمین ولّ ہیٹھاں کِیتے۔ تَد اوہناں نیں اوہناں نُوں آکھیا پئی جِیوندے نُوں مویاں وِچ تُسی کیوں لَبّھدیاں ہو؟ 6اوہ ایتھے نئیں اے سگوں جی اُٹھیا اے۔ چیتا کرو پئی جد اوہ اجے گلِیل وِچ سی اوس تُہانوں کِس طرح آکھیا سی۔ 7ضرُور اے پئی اِبنِ آدم گُناہِیاں دے حوالے کِیتا جائے۔ تے صلِیب دِتّا جائے۔ تے ترِیجے دیہاڑے جی اُٹھے۔ 8تے اوہدیاں گلّاں اوہناں نُوں یاد آئِیاں۔ 9تے قبروں مُڑ کے اوہناں یارھاں نُوں تے ہور ساریاں نُوں اوہناں سبھناں گلّاں دی خبر دِتّی۔ 10جِنہاں رسُولاں نُوں ایہہ گلّاں آکھیاں اوہ مریم مگدلِینی تے یُوأنہ تے یعقُوب دی ماں مریم تے اوہناں دے نال دِیاں ہور زنانِیاں سن۔ 11پر ایہہ گلّاں اوہناں دے اگّے قِصّیاں وانگُوں معلُوم ہویاں تے اوہناں نیں اوہناں دا یقِین نا کِیتا۔ 12تَد پطرس اُٹھ کر قبر ولّ نَسّیا تے جھاتی ماری تے نِرا کفن ای کفن ویکھیا۔ تے حَیران ہو کے پئی کِیہ ہوگیا اے۔ اوہ اپنے گھر نُوں ٹُرگیا۔
اِمّاؤس دی راہ تے
13تے ویکھو اوسے دِن اوہناں وِچوں دوجنے اِمّاؤس ناں دے اِک پِنڈ ولّ جاندے سن جیہڑا یرُوشلِیم توں سَتّ مِیل اے۔ 14تے اوہناں سارِیاں گلّاں دی بابت جیہڑیاں ہویاں سن آپو وِچ گلّ بات کر دے جاندے سن۔ 15تے اجیہا ہویا پئی جد اوہ گلّ بات تے پُچھ پاچھ کر دے سن۔ تے یِسُوع وی آپ نیڑے آ کے اوہناں دے نال ٹُر پیا۔ 16پر اوہناں دِیاں اَکھّیاں بند کِیتیاں ہویاں سن پئی اوہنوں نا سہانن۔ 17اوس اوہناں نُوں آکھیا ایہہ کِیہ گلّاں نیں جیہڑیاں تُسی آپو وِچ ٹُرے جاندے کر دے ہو؟ تے اوہ اُداس جیہے ہو کے کھلو گئے۔ 18تَد اِک نے جِہدا ناں کلِیُپاس سی جواب وِچ اوہنوں آکھیا۔ نِرا تُوں ای یرُوشلِیم وِچ اِک اوپرا ایں۔ جیہڑا نئیں جان دا۔ پئی ایہنی دِنیں اوتھے کِیہ ورت گیا اے؟ 19تے اوس اوہناں نُوں آکھیا کِیہ ورتیا ہے؟ اوہناں اوہنوں آکھیا یِسُوع ناصری دی بابت جیہڑا خُدا تے ساری قوم دے اگّے کمّ تے کلام وِچ قُدرت والا نبی سی۔ 20تے کِس طرح سردار کاہِناں تے ساڈے سرداراں قتل دے حُکم لئی اوہنوں پھڑا دِتّا۔ تے اوہنوں صلِیب دِتّی۔ 21پر سانُوں آس سی پئی ایہہ اوہو اے۔ جیہڑا اِسرائیل نُوں چُھٹکارا دے گا تے ایہناں سارِیاں گلّاں دے سِوا ایس حال گُذرے نُوں ہُن ترِیجا دِن جاندا اے۔ 22نالے ساڈے وِچوں کئی زنانِیاں سانُوں گھبرا رکھیا اے۔ جیہڑیاں بُہت سویرے قبر اُتّے گِئیاں۔ 23تے جد اوہدی لاش اوہناں نُوں نئیں لَبّھی تَد اوہ ایہہ آکھدیاں آئِیاں پئی اساں فرِشتیاں نُوں رویا وِچ ویکھیا۔ اوہناں آکھیا پئی اوہ جِیوندا اے۔ 24تے ساڈے نال دیاں وِچوں کئی اِک قبر اُتّے گئے۔ تے ٹھیک جِہیا زنانِیاں آکھیا سی سو ڈِٹّھا۔ پر اوہنوں نا ڈِٹّھا۔ 25تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ اَے بے عقلو نبیاں دِیاں گلّاں نُوں مَنّن وِچ سُست دِلو۔ 26ایہہ گلّ ضرُوری نئیں سی پئی مسِیح ایہناں ساریاں دُکھاں نُوں سہہ کے اپنے جلال وِچ داخل ہوئے؟ 27تے مُوسیٰ تے سارے نبیاں توں شُروع کر کے سارِیاں کِتاباں وِچ جِنّیاں گلّاں اوہدی بابت لِکھیاں ہویاں نیں اوہناں نُوں سمجھا دِتّیاں۔
28تے جِس پِنڈ اوہناں جانا سی اوہ اوہدے نیڑے اَپڑ گئے۔ تے اوس اگّے وَدھن نُوں کِیتا۔ 29تَد اوہناں ایہہ آکھ کے زور دِتّا۔ پئی ساڈے نال رہو۔ کیوں جو شام ہو چلّی اے۔ تے ہُن دِن لَہہ گیا اے تے اوہ اوہناں دے نال رہن نُوں اندر گیا۔ 30تے جد اوہ اوہناں دے نال کھان بَیٹھا سی۔ ایویں ہویا پئی اوس روٹی لئی تے برکت دے کے توڑی تے اوہناں نُوں دین لگّا۔ 31تَد اوہناں دِیاں اَکھّیاں کُھل گِئیاں تے اوہناں اوہنوں سِہاتا۔ تے اوہ اوہناں دی نظر توں غائب ہوگیا۔ 32تَد اوہ آپو وِچ آکھن لگّے پئی جدوں اوہ وٹے ساڈے نال گلّاں کر دا تے کِتاباں دے بھید ساڈے لئی کھولدا سی؟ تدوں ساڈا دِل جوش نئیں سی مار دا؟ 33تے اوہ اوسے گھڑی اُٹھ کے یرُوشلِیم نُوں پرت گئے تے یارھاں نُوں تے اوہناں دیاں نال دیاں نُوں اکٹّھیاں ڈِٹّھا۔ 34اوہ پئے آکھدے سن۔ پئی خُداوند سَچّی مُچیّں جی اُٹھیا اے۔ تے شمعُون نُوں وکھالی دِتّی۔ 35تَد اوہناں اپنے راہ دا حال دسیا تے ایہہ وی پئی اوہ روٹی دے توڑن ویلے ساتھوں کِس طرح سہاتا گیا۔
یِسُوع اپنے شاگِرداں اُتّے ظاہر ہوندا اے
36اوہ ایہہ گلّاں پئے کر دے ای سن پئی اوہ آپ اوہناں دے وِچ آ کے کھلو گیا تے اوہناں نُوں آکھیا تُہاڈی سلامتی ہوئے۔ 37پر اوہ حَیران ہو کے تے خَوف کھا کے سمجھے۔ پئی اسی کِسے رُوح نُوں ویکھنے آں۔ 38تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی کیوں گھبراؤندے ہو؟ تے کاہِنُوں تُہاڈے دِل وِچ شک پَیندا اے؟ 39ویکھو میرے ہتّھاں تے پیراں نُوں پئی مَیں ای آں۔ مَینُوں ہتّھ لاکے ویکھو۔ کیوں جو رُوح دا گوشت تے ہڈِّیاں نئیں ہوندیاں۔ جیویں میرے وِچ تُسی ویکھدے ہو۔ 40تے ایہہ آکھ کے اوہناں نُوں اپنے ہتّھ پَیر وکھائے۔ 41تے جد اجے خُوشی دے مارِیاں اوہناں نُوں یقِین نئیں سی آیا۔ تے اوہ تعجُّب پئے کر دے سن۔ اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُہاڈے کول کُجھ کھان نُوں ایتھے اے؟ 42تَد اوہناں بُجھّی ہوئی مچّھی دا اِک ڈکرا دِتّا۔ 43تے اوس لے کے اوہناں دے سامھنے کھادا۔
44تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا ایہہ میرِیاں اوہ گلّاں نیں جیہڑیاں تُہاڈے نال ہوندیاں ہویاں مَیں تُہانوں آکھیاں پئی اوہناں سبھناں گلّاں دا پُورا ہونا ضرُور اے۔ جیہڑیاں مُوسیٰ دی توریت تے نبیاں دِیاں کِتاباں تے زبُوراں وِچ میری بارے لِکھیاں ہویاں نیں۔ 45تَد اوس اوہناں دا ذہن کھول دِتّا۔ پئی کِتاباں نُوں سمجھ لین۔ 46تے اوہناں نُوں آکھیا۔ ایویں لِکھیا اے۔ پئی مسِیح دُکھ جھلّے گا۔ تے ترِیجے دِہاڑے مُردیاں وِچوں جی اُٹھے گا۔ 47تے یرُوشلِیم توں شُروع کر کے سارِیاں قوماں وِچ تَوبہ تے گُناہاں دی مُعافی دی منادی اوہدے ناں اُتّے کِیتی جائے گی۔ 48تُسی ایہناں گلّاں دے گواہ ہو۔ 49تے ویکھو مَیں اپنے باپ دے وعدہ نُوں تُہاڈے اُتّے گھلّنا آں۔ پر تُسی شہر وِچ بَیٹھے رہو۔ جد تِیکر عالمِ بالا توں تُہانوں قُدرت دے لباس نا مِلے۔
یِسُوع اسمان اُتّے چُکیا گیا
50تَد اوہ اوہناں نُوں شہروں باہر بَیت عَنِیاہ دے سامھنے لے گیا تے اپنے ہتّھ چُک کے اوہناں نُوں برکت دِتّی۔ 51تے ایویں ہویا پئی جد اوہناں نُوں برکت پیا دیندا سی۔ تے اوہ اوہناں توں وَکھ ہویا۔ تے اسمان اُتّے چُکیا گیا۔ 52تے اوہناں اوہنوں سجدہ کِیتا۔ تے بڑی خُوشی نال یرُوشلِیم نُوں مُڑے۔ 53تے ہر ویلے ہیکل وِچ خُدا دی حمد کر دے رہے۔