Mēs zinām, ka bauslība ir garīga, bet es esmu miesīgs, pārdots grēka varā.
Jo es pats nesaprotu, ko daru; jo nevis to, ko gribu, es daru, bet ko ienīstu, to es daru.
Bet ja es to daru, ko negribu, tad es piebalsoju bauslībai un atzīstu, ka tā ir laba.
Bet tad jau vairs es tas neesmu, kas dara ļaunu, bet manī mītošais grēks.
Jo es zinu, ka manī, tas ir manā dabīgajā miesā, nemīt nekas labs. Labu gribēt man ir dots, bet labu darīt ne.
Jo labo, ko gribu, es nedaru, bet ļauno, ko negribu, to es daru.
Bet ja es to daru, ko negribu, tad darītājs neesmu vairs es, bet manī mītošais grēks.
Tad nu šādu likumu es atrodu, ka, gribot darīt labu, man iznāk ļaunais.
Mans iekšējais cilvēks ar prieku piekrīt Dieva bauslības likumam.
Bet savos locekļos es manu citu likumu, kas kapa ar mana prāta likumu un padara mani par grēka likuma gūstekni, kas ir manos locekļos.
Es nožēlojamais cilvēks! kas mani izraus no šīs nāvei lemtās miesas?