อับลาม เตา โสโดม ฒี่ง เญย ฮู่ง, “เยีย ซูง เจี๊ยน ปั์ว ตอง เจี๊ยน เฒี้ยว, ต้ง เยียม ฮลัง เจี๋ย, เหฒย ลู่ง เหฒย เดา เญย ทิน-ฮู่ง, แล์ง เจี๋ย แหง่ง หว่า. เยีย แล์ง ตะฟ่าน เม่ย เญย หาย หญู่ง กะน้าย เยีย ไม้ หล่ง เหยียด เต๋ย. เลี่ยม เหยียด ติ้ว สุย ไฟ เหยียด ติ้ว เฮ่ ฮลาง เยีย ฒู้ง ไม้ หล่ง เหว่ย ปุน เม่ย ฆะฮ้า ฮี้ง ไม้ ตุ๊ ก๊อง, ‘เยีย เหธย อับลาม ปุ๊ด ฒ่อย.’