Baverset oyo Eyebani Mpenza ewuti na Lúcas 12

Kabola

Bígidh-sé fosta ullamh, óir san uair nach síleann sibh is eadh a thiocfas Mac an Duine.

Acht iarraigidh ar dtús ríoghacht Dé agus a fhíréantacht, agus bhéarfar díbh, le n-a chois sin, na neithe seo uilig.

Agus dubhairt sé leo: Tabhairigidh aire agus seachnaigidh an uile shainnt, óir ní i bhflúirse na neithe a bhíos i seilbh duine atá a bheatha.

Óir mar a mbíonn bhur stór, is ann fosta a bhéas bhur gcroidhe.

Agus cé agaibh, le meabhrughadh, a dtig leis aon bhannlámh amháin a chur le n-a áirde?

Agus dubhairt sé le n-a dheisciobail: Ar an adhbhar sin, deirim libh, ná bíodh cúram oraibh fá bhur mbeatha, cad é a íosas sibh, ná fá bhur gcorp, cad é a chuirfeas sibh oraibh.

Acht tá cómháireamh fosta ar ruibeacha bhur gcinn go h-uile. Ar an adhbhar sin, ná bíodh eagla oraibh: is feárr sibh-se ná mórán gealbhán.

Ná bíodh eagla oraibh, a thréad bhig, óir is é toil bhur n-Athar an ríoghacht a thabhairt díbh.

Dearcaigidh ar na préacháin, óir ní chuireann siad, ná ní bhaineann siad, agus ní fhuil teach stóir ná scioból acu, agus beathuigheann Dia iad. Nach mó go mór is fiú sibh-se ná iad-san?

Agus ná bígidh-se ag fiafruighe cad é íosas sibh, ná cad é ólfas sibh, agus ná bígidh imnidheach.

Agus má chóirigheann Dia mar seo an féar atá indiu san ghort, agus a chaithtear isteach san oighean i mbárach: nach mó ná sin a dhéanfas sé díbh-se, a lucht an chreidimh bhig?

Óir ní fhuil dadamh foluighthe, nach bhfoillseochar, ná aon nídh fá cheilt, nach mbéidh fios air.