Hosea 13
13
PENNOD XIII.
1Pan lefarai Ephraim, yr oedd dychryn;#13:1 Ofnid ei awdurdod; a’r mwyaf oedd yn mysg y deg llwyth.
Dyrchafwyd ef yn Israel;
Ond troseddodd trwy Baal, a bu farw.
2Ac yn awr chwanegant bechu,
A gwnant iddynt dawdd-ddelw o’u harian,
Trwy eu celfyddyd, eilunod —
Gwaith y cywrain oll o hono:
O’u herwydd hwy a ddywedant,
“Aberthwch y dynion a gusanant y lloi.”#13:2 Felly yr hen gyfieithiadau oll o ran y gair “aberthwch.” Y chwanegol “bechu” oedd gwneuthur “eilunod” o’u harian, ac erlid y rhai a addolent ddim arall. O ran eu prydedd dros eu heilunod newyddion, gorchymynent aberthu neu ladd y dynion a gusanent neu a addolent y lloi. Er bod addoli y lloi yn bechadurus, eto gan eu cyfrifid hwynt yn cynddelwi y gwir Dduw, nid oedd eu haddoliad mor ddrwg ag eilunaddoliaeth. Gwelwn yn pen. 5:2, y byddid yn lladd addolwyr Duw, cymaint oedd gelyniaeth eilun-addolwyr tuag atynt. Ond yn awr, dyma chwanegiad; gan y cydnabyddid y gwir Dduw gan addolwyr y lloi, cymaint oedd prydedd eilun-addolwyr fel y gorchymynent eu lladd hwythau hefyd.
3Am hyny y byddant fel cwmwl y boreu,
Ac fel gwlith boreuol yn ymadael,
Fel us a yrir o’r llawrdyrnu,
Ac fel y mwg o’r ffumer.
4Ond myfi yr Arglwydd —
Dy Dduw a fu’m o wlad yr Aipht,
A Duw hebof fi nid adwaenit,
Neu Waredydd onid myfi.
5Myfi — adwaenais di yn y diffeithwch,
Yn nhir y sychder mawr;
6Fel yn eu porfa,#13:6 Sef, yn ngwlad Canaan, lle cawsent bob llawndid. Mae “adwaen” yn dynodi gofal a rhagluniaeth. Gofalai Duw am danynt yn yr anialwch, ac felly hefyd wedi eu dwyn i Ganaan. pan eu digonwyd:
Digonwyd hwynt, a dyrchafodd eu calon;
O herwydd hyny anghofiasant fi.
7Ond byddaf iddynt megys llew,
Fel llewpard ar y ffordd y dysgwyliaf:
8Cyfarfyddaf â hwynt fel arth a amddifadwyd,
A rhwygaf orchudd eu calon,
A difäaf hwynt yno fel llew;
Bwystfil y maes — llarpia hwynt.
9Dy ddinystr, Israel!#13:9 Darlunir ei dinystr yn yr adnodau blaenorol.
Pwy yn fy erbyn a fydd yn borth i ti?
10P’le mae dy frenin yn awr,
Fel yr achubo di yn dy holl ddinasoedd?
Dy farnwyr hefyd? canys dywedaist,
“Rho i mi frenin a thywysogion:”
11Rhoddais i ti frenin yn fy nigder,
A chymerais ef ymaith yn fy nigllonedd.
12Clymwyd ynghyd anwiredd Ephraim,
Gosodwyd megys mewn dirgelfan ei bechod.#13:12 Yn llythyrenol, “Dirgelwyd ei bechod;” ond arwydda “dirgelu,” yr hyn a wneir pan y gosodir peth mewn lle dirgel i’r dyben i’w gadw yn ddïogel: hyn a feddylir yma. “Clymu ynghyd” a arwydda yr un peth. Ni wnai Duw anghofio anwiredd Ephraim na’i bechod, ei eilun-addoliaeth na’i ddrwg weithredoedd; ond cofiai hwynt er eu cosbi.
13Dirloesau un yn esgor a ddeuant arno:
Efe — mab heb ddoethineb yw,
Canys ni ddylai yn awr aros yn esgorfa’r plant.#13:13 Poenau esgor oeddynt farnau Duw, a ddanfonai er eu diwygio. Ni ddaeth esgorfa, ni ddaeth diwygiad. Pe esgorasid, pe diwygiasid, yna gwnaethai Duw trostynt yr hyn a ddywed yn yr adnod ganlynol: pe buasent yn ngafael “angeu” a’r “bedd,” gwaredasai hwynt.
14 Onide, o law y bedd yr achubwn hwynt,
Rhag angeu y gwaredwn hwynt;
Byddwn yn ddystryw i ti, angeu,
Byddwn yn ddifrod i ti, fedd:
Ond edifeirwch a guddir o’m golwg.#13:14 Ni chafai le neu achos i edifarhau o ran y barnau a fygythiodd.
15Dïau efe — yn mysg brodyr y mae’n ffrwythlawn;#13:15 Ystyr y gair Ephraim yw “ffrwythlawn:” ac felly yr oedd yn ol prophwydoliaeth Iacob. Gen. 49:22.
Daw dwyreinwynt, gwynt yr Arglwydd,#13:15 Sef, a ddanfonid gan yr Arglwydd.
O’r anialwch y daw i fyny;
A sycha ei ffynnon, a dïyspydda ei darddell:
Hwn#13:15 Brenin Assyria, a ddynoda y gwynt. 6 a anrheithia drysorfan pob llestr dymunol.
16Euogfernir Samaria;
Canys gwrthryfelodd yn erbyn ei Duw;
Trwy’r cleddyf y syrthiant,
Eu babanod a ddryllir,
A rhwygir eu beichiogion.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
Hosea 13: CJO
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
Proffwydi ac Epistolau gan John Owen. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.