១ ពង្សាវតារក្សត្រ 2

1រីឯពេលកំណត់ ដែលដាវីឌត្រូវសុគត បានជិតដល់ ទ្រង់ក៏ផ្តាំសាឡូម៉ូន ជាព្រះ‌រាជ‌បុត្រាទ្រង់ថា 2អញរៀបនឹងទៅតាមផ្លូវរបស់មនុស្សលោកទាំង‌ឡាយហើយ ដូច្នេះ ចូរឯងខំប្រឹងឡើង ហើយសំដែងខ្លួនឲ្យបានពេញជាប្រុសចុះ 3ចូររក្សាបញ្ញើរបស់ព្រះ‌យេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ដើម្បីប្រព្រឹត្តតាមអស់ទាំងផ្លូវរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងកាន់តាមសេចក្ដីបង្គាប់នឹងក្រិត្យ‌ក្រម ហើយនឹងសេចក្ដីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ តាមសេចក្ដី ដែលបានកត់ទុកហើយ ក្នុងក្រឹត្យ‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ប្រយោជន៍ឲ្យឯងបានប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញាក្នុងគ្រប់ទាំងការដែលឯងធ្វើ ហើយនៅកន្លែងណាដែលឯងទៅ 4ដើម្បីឲ្យព្រះ‌យេហូវ៉ាបានសំរេចតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលនឹងអញថា បើកូនចៅឯងរក្សាផ្លូវរបស់គេ ឲ្យបានដើរនៅចំពោះមុខអញ ដោយស្មោះ‌ត្រង់ អស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹងគេ នោះនឹងមិនដែលខានមានពូជឯង អង្គុយលើបល្ល័ង្ករាជ្យ នៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលឡើយ។

5មួយទៀតឯងដឹងការ ដែលយ៉ូអាប់ ជាកូនសេរូយ៉ាបានប្រព្រឹត្តនឹងអញ ជាការដែលវាបានធ្វើដល់មេ‌ទ័ពសាសន៍អ៊ីស្រាអែល២នាក់នោះ គឺអ័ប៊ី‌នើរ ជាកូននើរ ហើយនឹងអ័ម៉ាសា ជាកូនយេធើ ដែលវាបានសំឡាប់បង់ ទាំងកំចាយឈាមចំបាំង នៅវេលាសុខ‌សាន្ត‌ត្រាណ ក៏បានប្រឡាក់សំពត់ក្រវាត់ ដែលនៅចង្កេះខ្លួន នឹងស្បែកជើងដែលវាពាក់ ដោយឈាមចំបាំង 6ដូច្នេះ ចូរឯងប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញារបស់ឯង កុំឲ្យសក់ស្កូវរបស់វាចុះទៅដល់ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ ដោយសុខ‌សាន្តឡើយ 7តែចូរសំដែងសេចក្ដីសប្បុរស ដល់ពួកកូនបារស៊ី‌ឡាយ ជាពួកស្រុកកាឡាតវិញ ហើយឲ្យគេនៅក្នុងពួកអ្នកដែលបរិភោគនៅតុឯង ដ្បិតគេបានមកទទួលអញ នៅគ្រាដែលអញបានរត់ពីអាប់‌សា‌ឡំម ជាបងឯងទៅ 8មួយទៀតមានស៊ីម៉ាយ ជាកូនកេរ៉ា ក្នុងពូជអំបូរបេន‌យ៉ាមីន ជាអ្នកស្រុកបាហ៊ូរីម នៅជាមួយនឹងឯងដែរ វាបានជេរប្រមាថដល់អញ ដោយពាក្យជេរយ៉ាងធ្ងន់ នៅថ្ងៃដែលអញបានទៅឯស្រុកម៉ាហា‌ណែម ប៉ុន្តែវាបានចុះមកក្រាបទទួលអញនៅទន្លេយ័រដាន់វិញ ហើយអញបានស្បថនឹងវាដោយនូវព្រះ‌យេហូវ៉ាថា អញមិនសំឡាប់វាដោយដាវទេ 9ដូច្នេះ កុំទុកឲ្យវានៅជាឥតទោសឡើយ ដ្បិតឯងជាអ្នកប្រាជ្ញ ឯងដឹងជាត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាដល់វា ត្រូវឲ្យសក់ស្កូវវាចុះទៅដល់ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ដោយឈាម។

10ស្រេចហើយ ដាវីឌក៏ផ្ទំលក់ទៅ ជាមួយនឹងពួកឰយុកោទ្រង់ទៅ ហើយគេបញ្ចុះសពទ្រង់នៅក្នុងទីក្រុងដាវីឌ 11ឯពេលវេលាដែលស្តេចដាវីឌសោយ‌រាជ្យលើសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទាំងអស់បាន៤០ឆ្នាំ គឺសោយ‌រាជ្យនៅក្រុងហេប្រុនបាន៧ឆ្នាំ ហើយនៅក្រុងយេរូ‌សាឡិមបាន៣៣ឆ្នាំ 12រួចសាឡូម៉ូនក៏ឡើងគង់លើបល្ល័ង្ករបស់ដាវីឌ ជាព្រះ‌បិតាទ្រង់ ហើយរាជ្យទ្រង់ក៏បានខ្ជាប់‌ខ្ជួនមាំ‌មួនឡើង។

13គ្រា១អ័ដូ‌នីយ៉ា ជាបុត្រនាងហាគីត ចូលមកគាល់បាត‌សេបា ជាមាតាសាឡូម៉ូន ព្រះ‌នាងសួរថា ឯងមកនេះដោយមេត្រីឬអី ទ្រង់ទូលឆ្លើយថា ដោយមេត្រីទេ 14រួចទ្រង់ទូលទៀតថា ទូលបង្គំមានការចង់ទូលនឹងព្រះ‌នាងបន្តិច ព្រះ‌នាងក៏ប្រាប់ថា ចូរនិយាយមកចុះ 15នោះទ្រង់ទូលថា ព្រះ‌នាងជ្រាបហើយ ថារាជ្យនេះជារបស់ផងទូលបង្គំ ហើយថា សាសន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានមើលចំទូលបង្គំ ដោយសង្ឃឹមនឹងគ្រងរាជ្យឡើង ប៉ុន្តែ រាជ្យបានត្រឡប់វិលទៅជារបស់ផងប្អូនទូលបង្គំវិញ ដ្បិតគឺព្រះ‌យេហូវ៉ាដែលទ្រង់ប្រទានទៅឲ្យ 16ឥឡូវនេះ ទូលបង្គំសូមតែសេចក្ដី១ចំពោះព្រះ‌នាងប៉ុណ្ណោះ សូមកុំប្រកែកឡើយ ព្រះ‌នាងឆ្លើយតបថា ចូរពោលឲ្យអស់សេចក្ដីទៅចុះ 17ដូច្នេះ ទ្រង់ទូលថា ទូលបង្គំសូមព្រះ‌នាងទូលដល់ស្តេចសាឡូម៉ូន ដ្បិតទ្រង់នឹងមិនប្រកែកចំពោះព្រះ‌នាងទេ គឺសូមឲ្យទ្រង់ប្រទាននាងអ័ប៊ី‌សាក ជាអ្នកស្រុកស៊ូណែមមកឲ្យធ្វើជាប្រពន្ធរបស់ទូលបង្គំ 18បាត‌សេបាទទួលថាអើ អញនឹងទូលដល់ស្តេចឲ្យឯង។

19ដូច្នេះ បាត‌សេបាក៏ចូលទៅគាល់ស្តេចសាឡូម៉ូន ដើម្បីទូលទ្រង់ឲ្យអ័ដូ‌នីយ៉ា ឯស្តេចទ្រង់ក្រោកឡើងទទួល ក៏ឱនព្រះ‌អង្គគោរព រួចគង់លើបល្ល័ង្កទ្រង់វិញ ហើយបង្គាប់ឲ្យគេយកបល្ល័ង្ក១មកដាក់ថ្វាយមាតាទ្រង់ ព្រះ‌នាងក៏គង់ខាងស្តាំទ្រង់ ទូលថា 20មាតាចង់សូមការតូច១ពីបុត្រ សូមកុំប្រកែកឡើយ ស្តេចទ្រង់មានបន្ទូលតបថា សូមព្រះ‌មាតាមានព្រះ‌សវនីយ៍មកចុះ ដ្បិតទូលបង្គំមិនប្រកែកទេ 21ដូច្នេះ ព្រះ‌នាងទូលថា សូមប្រទាននាងអ័ប៊ី‌សាក ជាអ្នកស្រុកស៊ូណែម ឲ្យទៅធ្វើជាប្រពន្ធអ័ដូ‌នីយ៉ាជាជេដ្ឋាទៅ 22ស្តេចសាឡូម៉ូន ទ្រង់ឆ្លើយតបទៅមាតាថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះ‌មាតាសូមនាងអ័ប៊ី‌សាក ជាអ្នកស្រុកស៊ូណែម ឲ្យអ័ដូ‌នីយ៉ាដូច្នេះ ត្រូវសូមទាំងរាជ‌សម្បត្តិឲ្យវាផង ដ្បិតវាជាបងរបស់ទូលបង្គំស្រាប់ គឺសូមឲ្យវានឹងអ័បៀ‌ថើរដ៏ជាសង្ឃ ហើយនឹងយ៉ូអាប់ ជាកូនសេរូយ៉ាដែរ 23នោះស្តេចសាឡូម៉ូនក៏ស្បថដោយនូវព្រះ‌យេហូវ៉ាថា បើអ័ដូ‌នីយ៉ាមិនត្រូវស្លាប់ ដោយព្រោះពោលពាក្យនេះទេ នោះសូមឲ្យព្រះ‌ទ្រង់ប្រព្រឹត្តនឹងទូលបង្គំយ៉ាងនេះ ហើយលើសទៅទៀតផង 24ដូច្នេះ ទូលបង្គំស្បថដោយនូវព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏មានព្រះ‌ជន្មរស់នៅ ដែលទ្រង់បានតាំងទូលបង្គំឡើងឲ្យអង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃដាវីឌ ជាព្រះវរ‌បិតា ហើយបានឲ្យទូលបង្គំមានជំនួរវង្ស ដូចជាទ្រង់បានសន្យាទុក គឺស្បថថា នៅថ្ងៃនេះអ័ដូ‌នីយ៉ាត្រូវស្លាប់ជាពិត 25ស្តេចក៏ចាត់បេណាយ៉ា ជាកូនយេហូ‌យ៉ាដា ឲ្យទៅប្រហារជីវិតអ័ដូ‌នីយ៉ា ហើយទ្រង់ក៏សុគតទៅ។

26ខណនោះ ស្តេចក៏មានបន្ទូលទៅអ័បៀ‌ថើរដ៏ជាសង្ឃថា ចូរឯងត្រឡប់ទៅឯស្រែចំការរបស់ឯង ដែលនៅស្រុកអាន៉ា‌ថោតវិញទៅ ដ្បិតឯងគួរនឹងស្លាប់ហើយ ប៉ុន្តែយើងមិនសំឡាប់នៅវេលានេះទេ ព្រោះឯងជាអ្នកសែងហឹបនៃព្រះ‌អម្ចាស់យេហូវ៉ា នៅចំពោះដាវីឌ ជាព្រះវរ‌បិតាយើង ហើយដោយព្រោះឯងបានរងទុក្ខ ក្នុងគ្រប់ទាំងសេចក្ដីលំបាករបស់ព្រះវរ‌បិតាយើងដែរ 27ដូច្នេះ សាឡូម៉ូនបានបណ្តេញអ័បៀ‌ថើរ ចេញពីដំណែងងារជាសង្ឃនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាទៅ ដើម្បីឲ្យបានសំរេចព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ា ដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលពីដំណើរវង្សាអេលីនៅត្រង់ស៊ីឡូរ។

28ដំណឹងនោះក៏ឮទៅដល់យ៉ូអាប់ ហើយលោកក៏រត់ទៅឯត្រសាលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ា ចាប់កាន់ស្នែងអាសនា ដ្បិតទោះបើលោកមិនបានទៅតាមអាប់‌សា‌ឡំមក៏ពិត ប៉ុន្តែ បាននិយមតាមអ័ដូ‌នីយ៉ាដែរ 29មានគេមកក្រាបទូលស្តេចសាឡូម៉ូនថា យ៉ូអាប់បានរត់ទៅឯត្រសាលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាហើយ ក៏នៅជិតអាសនា នោះសាឡូម៉ូនចាត់បេណាយ៉ា ជាកូនយេហូ‌យ៉ាដា ឲ្យទៅដោយបន្ទូលថា ចូរទៅប្រហារជីវិតវាទៅ 30បេណាយ៉ាក៏ទៅឯត្រសាលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាប្រាប់យ៉ូអាប់ថា ស្តេចទ្រង់បង្គាប់ឲ្យចេញមក តែលោកប្រកែកថា ទេ ខ្ញុំនឹងស្លាប់នៅទីនេះវិញ ដូច្នេះ បេណាយ៉ាក៏ទៅក្រាបទូលដល់ស្តេចថា យ៉ូអាប់បានឆ្លើយមកទូលបង្គំយ៉ាងនោះ 31ស្តេចមានបន្ទូលតបថា ចូរធ្វើតាមពាក្យវាចុះ ចូរសំឡាប់វា ហើយកប់វាទៅ ដើម្បីនឹងលុបឈាមដែលយ៉ូអាប់បានកំចាយ ដោយឥតហេតុចេញពីយើង ហើយពីជំនួរវង្ស នៃព្រះវរ‌បិតាយើងទៅ 32ព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់នឹងទំលាក់ឈាមវា ទៅលើក្បាលខ្លួនវាវិញ ពីព្រោះវាបានប្រហារជីវិតមនុស្ស២នាក់ ដែលសុចរិត ហើយល្អជាងវា ដោយកាប់នឹងដាវ តែដាវីឌជាព្រះវរ‌បិតាយើងទ្រង់មិនបានជ្រាបសោះ គឺអ័ប៊ី‌នើរ កូននើរ ជាមេ‌ទ័ពពួកអ៊ីស្រាអែល នឹងអ័ម៉ាសា កូនយេធើ ជាមេ‌ទ័ពពួកយូដា 33ឈាមរបស់គេនឹងធ្លាក់មកលើក្បាលយ៉ូអាប់ ហើយនឹងពូជ‌ពង្សវាជាដរាបទៅ តែចំណែកឯដាវីឌ នឹងពូជ‌ពង្សទ្រង់ ព្រមទាំងជំនួរវង្សទ្រង់ ហើយរាជ្យរបស់ទ្រង់នោះនឹងបានសេចក្ដីសុខ‌សាន្ត មកអំពីព្រះ‌យេហូវ៉ា ជានិច្ចតទៅវិញ 34ដូច្នេះ បេណាយ៉ាជាកូនយេហូ‌យ៉ាដា ក៏ឡើងទៅប្រហារសំឡាប់យ៉ូអាប់បង់ រួចគេបញ្ចុះក្នុងម៉ុងរបស់លោកនៅទីរហោ‌ស្ថាន 35ស្តេចទ្រង់ក៏តាំងបេណាយ៉ាជាកូនយេហូ‌យ៉ាដា ឲ្យធ្វើជាមេ‌ទ័ពជំនួសលោក ហើយតាំងសាដុកដ៏ជាសង្ឃ ជំនួសអ័បៀ‌ថើរដែរ។

36រួមមក ស្តេចទ្រង់ចាត់គេទៅ ឲ្យហៅស៊ីម៉ាយមកបង្គាប់ថា ចូរឯងសង់ផ្ទះ១នៅក្រុងយេរូ‌សាឡិមទៅ ហើយអាស្រ័យនៅទីនោះចុះ កុំឲ្យចេញទៅឯណាទៀតឡើយ 37ដ្បិតនៅថ្ងៃណាដែលឯងចេញទៅ ឆ្លងជ្រោះកេដ្រុន នោះចូរឯងដឹងខ្លួនថា ឯងនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន ឈាមឯងនឹងធ្លាក់លើក្បាលឯងវិញ 38ស៊ីម៉ាយទូលឆ្លើយថា ព្រះ‌បន្ទូលទ្រង់ល្អណាស់ ទូលបង្គំ ជាបាវបំរើទ្រង់ នឹងធ្វើដូចជាព្រះ‌ករុណា ជាព្រះ‌អម្ចាស់នៃទូលបង្គំ បានមានបន្ទូលហើយ ស៊ីម៉ាយក៏នៅក្នុងក្រុងយេរូ‌សាឡិមជាយូរ។

39លុះកន្លងទៅ៣ឆ្នាំហើយ នោះបាវរបស់ស៊ីម៉ាយ២នាក់រត់ទៅឯអ័គីស ជាស្តេចក្រុងកាថ ជាបុត្រនៃម្អាកា រួចមានគេប្រាប់ដល់ស៊ីម៉ាយថា មើល បាវរបស់អ្នកនៅឯក្រុងកាថ 40ដូច្នេះ ស៊ីម៉ាយក៏ចាត់‌ចែងចងកែបលា ចេញទៅឯអ័គីសនៅក្រុងកាថ ដើម្បីរកបាវរបស់ខ្លួន ក៏ទៅនាំយកបាវពីក្រុងកាថមកវិញ 41មានគេក្រាបទូលដល់សាឡូម៉ូនថា ស៊ីម៉ាយបានចេញពីក្រុងយេរូ‌សាឡិមទៅដល់ក្រុងកាថ ឥឡូវមកវិញហើយ 42ស្តេចទ្រង់ក៏ចាត់គេឲ្យទៅហៅស៊ីម៉ាយមក មានបន្ទូលសួរថា តើយើងមិនបានឲ្យឯងស្បថដោយនូវព្រះ‌យេហូវ៉ាទេឬអី តើមិនបានប្រាប់បញ្ជាក់ដល់ឯងឲ្យដឹងជាប្រាកដថា នៅថ្ងៃណា ដែលឯងនឹងចេញដំណើរ ទៅឯស្រុកដទៃណាមួយ នោះឯងនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខានទេឬអី ហើយឯងបានទទួលព្រមថា ព្រះ‌បន្ទូលនៃទ្រង់ ដែលទូលបង្គំបានឮនេះល្អណាស់ដែរ 43ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាឯងមិនបានកាន់តាមសំបថនៃព្រះ‌យេហូវ៉ា នឹងសេចក្ដីដែលយើងបានបង្គាប់នោះ 44ស្តេចក៏មានបន្ទូលនឹងស៊ីម៉ាយទៀតថា ឯងស្គាល់ការអាក្រក់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលលាក់ក្នុងចិត្តឯង គឺជាការដែលឯងបានប្រព្រឹត្តដល់ដាវីឌ ជាព្រះ‌បិតាយើងហើយ ដូច្នេះ ព្រះ‌យេហូវ៉ានឹងទំលាក់ការអាក្រក់របស់ឯងនោះ មកលើក្បាលឯងវិញ 45តែស្តេចសាឡូម៉ូននឹងបានពរ ហើយរាជ្យរបស់ដាវីឌនឹងបានតាំងនៅចំពោះព្រះ‌យេហូវ៉ាជាដរាបទៅ 46នោះស្តេចទ្រង់បង្គាប់ទៅបេណាយ៉ាជាកូនយេហូ‌យ៉ាដា ហើយលោកក៏ចេញទៅប្រហារជីវិតឲ្យវាស្លាប់ទៅ ឯរាជ្យ នោះបានតាំងជាមាំ‌មួន ក្នុងអំណាចសាឡូម៉ូនហើយ។

ខគម្ពីរពេញនិយមពី
១ ពង្សាវតារក្សត្រ 2

ព្រះគម្ពីរ:

ភាសាខ្មែរ

ជំនាន់បកប្រែ: ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ១៩៥៤ - ពគប