ខគម្ពីរពេញនិយមពី Lûqa 13

ចែក​រំលែក

“Bero ke şino heyato ebedî teng o; seba ke şima enê berî ro dekewê zere, çi destê şima ra yeno bikerê. Ez şima rê vana ke, zaf kesî do biwazê dekewê, feqet do nêeşkê dekewê.

Uca yew cînîya ke bi cin kewta estbî. Rîyê cinî ra heştês serrî bî ke bedenê xwu ra seqete bî; bibî dila, qet nêeşkayne paştîya xwu raşt bikero. Îsayî ke a dî, veng da ci, arde xwu het û va “Ey cîneke. Ti nêweşîya xwu ra xelisîyaya.”

Destê xwu nayî cîneke ser. Cîneke tavilî bî raşt û dest pê kerd Homayî rê hemd kerd.

Êyê ke nika peyin ê do bibê yewin, yewinî zî do bibê peyinî.”

Demêk do bêro, wayirê keyeyî do wurzo payanî û berî bigêro. Şima do teber de vinderê û berî bicenê, şima do vajê ‘Wayirê ma, berî ake!’ Feqet O do sey cewabî şima ra vajo ‘Ez nêzana şima kam ê.’

Ez şima rê vana, nê! Labelê eke şima tewbe nêkerê, şima heme do sey înan helak bibê.”

O zî do enê cewabî bido şima: ‘Ez nêzana şima kam ê. Mi ra dûrî vinderê, ey xirabî!’

Coka Îsayî wina va: “Hukimranîya Homayî manena çî? Ez aye bişibnî çi? Hukimranîya Homayî manena toximo werdîlek yê xerdelî ke yew mêrikî baxçeyê xwu de ramito. Toxim beno pîl, beno dare û teyrî gilanê aye ser o halîn bîle virazenê.”