ខគម្ពីរពេញនិយមពី ዘፍጥረት 27

ចែក​រំលែក

እግዚኣብሄር ከዓ ጠሊ ሰማይን ስብሒ ምድርን፥ ብዝሒ እኽልን ወይንን ይሃብካ። ኣህዛብ ይገዝኡኻ፤ ህዝብታት ድማ ይስገዱልካ፤ ጐይታ ኣሕዋትካ ኹን፤ ደቂ እኖኻ ድማ ይስገዱልካ። ዝረግመካ ርጉም፥ ዝምርቐካ ምሩቕ ይኹን” በሎ።

ኤሳው ከዓ “ያእቆብ ክልተ ሻዕ ኣሰናኺሉኒ፤ ቅድም ብዅርናይ፥ ሕዚ ኸዓ እንሆ ምርቓይ ወሰደ። ብቐደሙስ እንተ ኾነ ስሙ ያእቆብዶ ኣይኮነን! ንኣይከ ምርቓዶ ኣየትረፍካለይን ኢኻ?” በሎ።

ኣቦኡ ይስሓቅ ድማ መሊሱ፦ “እንሆ፥ መነባብሮኻ ኻብ ስብሒ ምድሪ፥ ካብ ላዕሊ ኻብ ዝርከብ ጠሊ ሰማይ ክኸውን እዩ። ብሰይፍኻ ኽትነብር፥ ንሓውካ ድማ ኽትግዛእ ኢኻ፤ ምስ ተቓወምካዮ፥ ኣርዑቱ ኻብ ክሳድካ ኽትድርቢ ኢኻ” በሎ።

ኤሳው ድማ “ኣታ ኣቦይ! ሓንቲ ምርቓ ጥራሕ ድያ ዘላትካ? ንኣይውን እባ መርቐኒ” በሎ። ኤሳውውን ዓው ኢሉ ኽበኪ ጀመረ።