ខគម្ពីរពេញនិយមពី کاسِدانی کار 4

ចែក​រំលែក

چه آییا اَبێد دگه رَکّێنۆکے نێست، چێا که آسمانئے چێرا، ایسّائے ناما اَبێد، مردمان دگه نامے دئیگ نبوتگ که گۆن آییا ما رَکّت بکنێن.“

چه آیانی دْوایا رند، آ جاگه که اۆدا مُچّ اَتنت لَرزت، سجّهێن چه پاکێن روها سررێچ بوتنت و هُدائے هبرِش په دِلێری درشان کرت.

او هُداوند! نون اِشانی پادتراپانی نێمگا بچار و وتی هِزمتکاران کُمکّ بکن تانکه تئیی هبران په مزنێن بهادُرّی و نتُرسی درشان بکننت.

ایسّا هما سِنگ اِنت که شما، بان‌بَندێن اُستایان، پسند نکرت و چَگل دات، بله آ سِنگ، بُنهِشت بوت.

آیان که پِتْرُس و یوهَنّائے دِلێری و بهادُرّی دیست و زانتِش که آ ناواننده و آمیێن مردم اَنت، هئیران بوتنت. رندا پَجّاهِش آورتنت، که آ ایسّائے همراه بوتگ‌اَنت.

سجّهێن باوَرمند یکدل و یکجان اَتنت، هچکَسا وتی مال و هستی تهنا وتیگَ نزانت و سجّهێن چیزّان شریکدار اَتنت.