If you have would like a copy of this version please contact info@davarpartners.org

Text: Garasia Adiwasi New Testament, CC-BY-SA-4.0, The Love Fellowship. -- Audio: Garasia Adiwasi New Testament Audio Bible, CC-BY-SA-4.0, Davar Partners International, The Love Fellowship, 2022

Garasia Adiwasi New Testament

Garasia Adiwasi Bible, by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.

ફેંર ઇસુ નાવ મ સડેંનેં દરજ્યા ને પેંલે પાર જ્યો, અનેં પુંતાના સેર મ આયો. અનેં કેંતરક મનખં એક લખુવા વાળા બેંમાર માણસ નેં ઝુળી મ મેંલેંનેં ઇસુ કનેં લાય, હેંને પુંતાનેં ઇપેર હેંનં મનખં નો વિશ્વાસ ભાળ્યો, તે હેંના લખુવા વાળા બેંમાર માણસ નેં કેંદું, “હે બેંટા, હિમ્મત રાખ; હૂં તારા પાપ માફ કરું હે.” એંનેં ઇપેર કઇક મૂસા નું નિયમ હિકાડવા વાળેં વિસાર્યુ, “ઇયો તે પરમેશ્વર ની નિંદા કરે હે.” ઇસુવેં હેંનની મન ની વાતેં જાણેંનેં કેંદું, “તમું પુંત-પુંતાના મન મ ભુન્ડોસ વિસાર હુંકા કરેં રિયા હે?” હેલું હું હે? એંમ કેંવું કે તારા પાપ માફ થાયા, કે એંમ કેંવું ઉઠ અનેં સાલવા મંડ. પુંણ એંતરે હારુ કે તમું જાણ લો કે મન માણસ ના બેંટા નેં ધરતી ઇપેર મનખં ના પાપ માફ કરવા નો હુંદો અધિકાર હે. ફેંર ઇસુવેં હેંના લખુવા વાળા બેંમાર માણસ નેં કેંદું, “હૂં તનેં કું હે, ઉઠ, તારી પથારી ઉપાડેંનેં તાર ઘેર જાતો રે.” વેયો માણસ ઉઠેંનેં પુંતાનેં ઘેર જાતોરિયો. મનખં ઇયુ ભાળેંનેં સમકેંજ્ય, અનેં પરમેશ્વર ની મહિમા કરવા મંડ્ય કે ઝેંને મનખં નેં એંવો અધિકાર આલ્યો હે.


તાં થી અગ્યેડ વદેંનેં ઇસુવેં મત્તિ નામ ના એક માણસ નેં વેરો ઉગરાવવા વાળે નાકે વેરો ઉગરાવવા હારુ બેંઠેંલો ભાળ્યો, અનેં હેંનેં કેંદું, “આવ અનેં મારો સેંલો બણ.” અનેં વેયો પુંતાનું કામ સુંડેંનેં ઇસુ નો સેંલો બણેંજ્યો.
ઝર ઇસુ અનેં હેંના સેંલા લેવી ના ઘેર મ ખાવાનું ખાવા હારુ બેંઠા તે ઘણા બદા વેરો ઉગરાવવા વાળા અનેં બીજં મનખં હુંદં ઝેંનેં પાપી માનવા મ આવતં હેંતં, આવેંનેં ઇસુ અનેં એંનં સેંલંનેં હાતેં ખાવાનું ખાવા બેંઠં. ઇયુ ભાળેંનેં ફરિસી ટુંળા ન મનખંવેં ઇસુ ન સેંલંનેં કેંદું, “તમારો ગરુ વેરો ઉગરાવવા વાળં અનેં પાપી મનખં નેં હાતેં હુંકા ખાએ હે?” ઇયુ હામળેંનેં ઇસુવેં હેંનનેં કેંદું, “ડોક્ટર હાજં તાજં હારુ નહેં પુંણ બેંમાર હારુ જરુરત હે. એંતરે હારુ તમું જાએંનેં એંનો મતલબ હિકેં લો: હૂં ભુંગ નહેં પુંણ દયા સાહું હે, કેંમકે હૂં હેંનં મનખં નેં બુંલાવવા હારુ નહેં આયો ઝી પુંતાનેં ધર્મી હમજે હે, પુંણ હેંનં મનખં નેં બુંલાવવા હારુ આયો હે ઝી પુંતાનેં પાપી હમજે હે.”


તર યૂહન્ના બક્તિસ્મ આલવા વાળા ન સેંલંવેં ઇસુ કનેં આવેંનેં પૂસ્યુ, “હું કારણ હે કે હમું અનેં ફરિસી ટુંળા ન મનખં એંતરો ઉપવાસ કરજ્યે હે, અનેં તારા સેંલા ઉપવાસ નહેં કરતા?” ઇસુવેં હેંનનેં કેંદું, “ઝાં તક હૂં માર સેંલંનેં હાતેં હે, વેયા ઉપવાસ નહેં કરેં સક્તા, કેંમકે વેયા ખુશ હે. ઝેંમ એક ઓર નેં હાતેં હેંના દોસદાર લગન ની ખુશી મનાવે હે. પુંણ વેયા દાડા આવહે ઝર ઓર હેંનં થી સિટી કર દેંવાહે. હીની વખત વેયા ઉપવાસ કરહે.” “મનખં પુંતાના નવા કાપડ નું થીગળું જુંનં સિસરં મ નહેં લગાડતં, નેં તે ધુંવા થકી વેયુ નવું થીગળું ભેંગું થાએં જાહે અનેં જુંના સિસરા નેં વદાર ફાડ નાખહે.” અનેં મનખં નવા દરાક ના રસ નેં જૂની સામડા ની ઠેલી મ નહેં રાખતં, અગર દરાક નો નવો રસ સામડા ની જૂની ઠેલી મ મેંલહે તે દરાક નો રસ ઉબરાએંનેં ઠેલી ફાડ દડહે, અનેં દરાક નો રસ અનેં સામડા ની ઠેલી બે યે નાશ થાએં જાહે; “પુંણ નવો દરાક નો રસ નવી સામડા ની ઠેલી મ ભરવા મ આવે હે. તર વેહ બે યે બસેં રે હે.”


ઇસુ હેંનનેં ઇયે વાતેં કેંસ રિયો હેંતો, તરસ એક ગિરજા ને મુખિયે આવેંનેં હેંનેં નમસ્તે કર્યુ અનેં કેંદું, “મારી સુરી હમણસ મરેં ગઈ હે, પુંણ આવેંનેં તારો હાથ હેંનેં ઇપેર મેંલ, તે વેયે જીવતી થાએં જાહે.” ઇસુ ઉઠેંનેં પુંતાનં સેંલંનેં લેંનેં હેંનેં હાતેં સાલેંજ્યો. અનેં ભાળો, એક બજ્યેરેં ઝેંનેં બાર વર થી લુઈ સાલવા ની બિમારી હીતી, હેંનેં વાહેડ થી આવેંનેં હેંનં સિસરં ના સેંડા નેં અડેં લેંદું. કેંમકે વેયે પુંતાના મન મ વિસારતી હીતી, “અગર હૂં ખાલી ઇસુ ન સિસરં નેંસ અડેં લેં તે હૂં હાજી થાએં જએં.” ઇસુવેં વળેંનેં હેંનેં ભાળી અનેં કેંદું, “બીટી ધારેંણ રાખ; તું હાજી થાએં ગઈ હે કેંમકે તેં મારી ઇપેર વિશ્વાસ કર્યો કે હૂં હાજી કરેં સકું હે” અનેં વેયે બજ્યેર તરતેંસ હાજી થાએં ગઈ. ઝર ઇસુ હેંના મુખિયા ના ઘેર મ પોત્યો અનેં વાહળી વગાડવા વાળં નેં અનેં મનખં નેં ગાંગરતં અનેં બકુંર કરતં ભાળ્ય, તર કેંદું, “હરકેં જો, સુરી મરી નહેં, પુંણ હુતી હે” એંનેં ઇપેર વેય ઇસુ ની મશ્કરી કરવા મંડ્ય. પુંણ ભીડ ન મનખં નેં બારતં કાડવા મ આય, તે ઇસુવેં મએં જાએંનેં સુરી નો હાથ હાદો, અનેં સુરી જીવતી થાએં ગઈ. અનેં ઇની વાત ની સરસા હેંના આખા દેશ મ ફેલાએં ગઈ.

ઝર ઇસુ વેંહાં થી અગ્યેડ વદયો, તે બે આંદળા એંમ સિસાતા જાએંનેં ઇસુ નેં વાહેડ આયા, “હે દાઉદ રાજા ની પીઢી ના ઇસુ, હમં ઇપેર દયા કર.” ઝર ઇસુ ઘેર મ ભરાયો, તે વેયા બે આંદળા હેંનેં કન આયા, તર ઇસુવેં હેંનનેં સવાલ કર્યો, “હું તમનેં મારી ઇપેર વિશ્વાસ હે કે હૂં તમનેં હાજા કરેં સકું હે?” હેંનવેં હેંનેં જવાબ આલ્યો, “હાં, પ્રભુ” હમનેં વિશ્વાસ હે કે તું હમનેં હાજા કરેં સકે હે. તર ઇસુવેં હેંનની આંખ નેં અડેંનેં કેંદું, “તમું વિશ્વાસ કરો હે કે હૂં હાજા કરેં સકું હે, એંતરે હારુ તમું હાજા થાએં જહો.” અનેં વેયા હાજા થાએંજ્યા અનેં ભાળવા લાગ્યા, તર ઇસુવેં હેંનનેં સેતવેંન કેંદું, “જાળવજો, કુઇ ઇયે વાત નેં જાણે.” પુંણ હેંનવેં ઘણી બદી જગ્યા મ જાએંનેં ઇસુ ના બારા મ હમિસાર ફેલાવ દેંદો.

અનેં ઝર બે આંદળા બારતં જાએં રિયા હેંતા, તર અમુક મનખં ઇસુ કનેં એક માણસ નેં લાય ઝી ગુંગો હેંતો, કેંમકે હેંનેં મ એક ભૂત ભરાએંલો હેંતો. અનેં ઝર ઇસુવેં ભૂત નેં હેંના માણસ મહો કાડ દેંદો, તર વેયો ઝી પેલ ગુંગો હેંતો તરત બુંલવા મંડેં જ્યો, અનેં ભીડ વાળં મનખં ભકનાએં નેં કેંવા મંડ્ય, “હમવેં ઇસરાએંલ દેશ મ એંનેં થી પેલ એંવું કેંરં યે નહેં ભાળ્યુ.” પુંણ ફરિસી ટુંળા ન મનખંવેં કેંદું, “ઇયો તે ભૂતડં ના મુખિયા, શેતાન ની મદદ થકી ભૂતડં નેં કાડે હે.”

ઇસુ ઘણં-બદ્દ સેરં અનેં ગામં મ ફરતો રિયો, અનેં હેંનં ન ગિરજં મ ભાષણ કરતો, અનેં પરમેશ્વર ના રાજ નો તાજો હમિસાર પરસાર કરતો રિયો, અનેં દરેક રિત ની બેંમારી અનેં નબળાઈ નેં સિટી કરતો રિયો. ઝર ઇસુવેં એક મુંટો મનખં નો ટુંળો ભાળ્યો તે હેંનેં મનખં ઇપેર દયા આવી, કેંમકે હેંનં કનેં કુઇ એંવો માણસ નેં હેંતો, ઝી ઠીક થકી હેંનની અગવાઈ કરેં સકે, ઇવી રિતી હેંતં કે વગર ગુંવાળ ન ઘેંઠં વેહ, થાકેંલં અનેં ભટકેંલં વેહ હેંમ હેંતં. તર ઇસુવેં પુંતાનં સેંલંનેં કેંદું, “ઝીવી રિતી ખેંતર મ પાકેંલી ફસલ રે હે, ઇવીસ રિતી થી ઘણં બદં મનખં પરમેશ્વર નું વસન હામળવા હારુ તિયાર હે. પુંણ પરમેશ્વર નું વસન હમળાવા વાળા થુંડા હે.” એંતરે હારુ પરમેશ્વર ઝી ફસલ નો માલિક હે, હેંનેં પ્રાર્થના કરો કે વેયો હેંના રાજ ના બારા મ વસન નો પરસાર કરવા હારુ મજૂરં નેં મુંકલે.

ស្ដាប់នូវ મત્તિ 9