Southern Balochi: Hodáay Pákén Ketáb Portions

Hodáay Pákén Ketáb

هُدایا گۆن نوها گوَشت: ”تئو گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان بۆجیگئے تها برئو، چێا که منَ گِندان که اے نَسلا پهرێزکار تئو ائے. چه سجّهێن هِلارێن هئیوانان هپت جُتک گۆن وت بر گۆن، نَرێن و آییئے مادگێنا، چه سجّهێن هَرامێن جانوَران یکّ یکّ جُتکے، نرێن و آییئے مادگێنا، و چه آسمانی مُرگان هَپت جُتک، نرێن و مادگێن، که سَرجمێن زمینئے سرا آیانی نَسلا زندگ بدارئے. هپت رۆچا رند، اَنچێن هئورے گوارێنان که تان چِلّ رۆچ و چِلّ شپا گواریت و من وتی جۆڑ کرتگێن سجّهێن سَهداران چه زمینا گار و گُمسارَ کنان.“ هرچے که هُداوندا گوَشتگ‌اَت، نوها هما پئیما کرت.
اے وهدا که زمینئے سرا هار آتک، نوهئے اُمر شَش سد سال اَت. نوه و آییئے جَن و چُکّ و نِشار بۆجیگا پُترتنت که چه هار و توپّانا بِرکّنت. چه هِلاری و هَرامێن هئیوان و مُرگ و سجّهێن لاپکَشّێن جانوَران، جُتک جُتکا، نرێنے و مادگێنے، نوهئے کِرّا آتک و بۆجیگا پُتِرت، هما پئیما که هُدایا نوه هُکم داتگ‌اَت. هپت رۆچا رند زمینئے سرا هار و توپّانے آتک.
نوهئے اُمرئے شَش سدُمی سالئے دومی ماهئے هَبدهُمی رۆچا، جُهلانکیانی سجّهێن چَمّگ بُتکنت و آسمانئے دریگ پَچ بوتنت. چِلّ رۆچ و چِلّ شپا زمینئے سرا هئوران گوَرت. همے رۆچئے جندا نوه و آییئے چُکّ سام و هام و یاپِت و نوهئے جَن و سئیێن نِشار بۆجیگا پُترتنت. آیانی همراهیا هر پئیمێن سَهدار وتی تَهرئے هسابا گۆن اَت؛ هر پئیمێن دَلوَت وتی تَهرئے هسابا، هر پئیمێن لاپکَشّێن جانوَر وتی تَهرئے هسابا و هر پئیمێن مُرگ وتی تَهرئے هسابا، هر پئیمێن بانزُلیێن سَهدار. هر سَهدار که زِندئے ساهی مان اَت، جُتکے جُتکے نوهئے کِرّا آتک و بۆجیگا پُترت. هما پئیما که هُدایا نوه هُکم داتگ‌اَت، هر سَهدارئے نَر و مادگ بۆجیگا پُترتنت. نون هُداوندا دروازگ بَست.
تان چِلّ رۆچا زمین هارا مَلِّت و آپ گێش بئیان بوت و بۆجیگی چه زمینا بُرز چِست کرت. زمینئے سرا آپ اَنچۆ که بُرزتر بئیان بوت، بۆجیگ هم آپئے سربُرا تْرَپّل بوت. آپ زمینئے سربُرا سکّ چِست بوت و سجّهێن آسمانئے چێرئے درُستیگێن بُرزێن کۆه زێراپ بوتنت. آپ بُرزتر رئوان بوت و کۆهی چێر و اَندێم کرتنت. آپ چه کۆهانی ٹُلّان کِساس چار گْواز بُرزتر شت. زمینئے سرئے سجّهێن سَهدار بێران بوتنت؛ مُرگ و دَلوَت و وَکشیێن هئیوان و هما سجّهێن سهدار که زمینئے سرا رُمب و رمگَ کننت و سجّهێن انسان هم. هما سجّهێن سُرِنده که هُشکێن زمینا اَتنت، هما که زِندئے ساهِش مان اَت، بێران بوتنت. هُدایا زمینئے سرئے سجّهێن سَهدار گار و گُمسار کرتنت. انسان و جانوَر و لاپکَشّ و آسمانئے مُرگ، سجّهێن چه زمینا گار بوتنت. اێوکا نوه و هما که گۆن آییا بۆجیگا گۆن اَتنت، پَشت کپتنت. تان یکّ سد و پنجاه رۆچا زمین آپا مان پۆشتگ‌اَت.

Listen to پێدایش 7