تے خُدا تُوں خواب ءچ ایہ ہدایت پا تے جو ہیرودیس دے کولھ ولا نہ ونجنڑ، او کہیں بئے رستے تُوں آپنڑے وطن دو لگے گئے۔
اُنہاں دے ونجنڑ تُوں بعد رب دا ہِک فرشتہ یُوسف کُوں خواب ءچ ڈِکھالی ڈِتا تے آکھنڑ لگا، ”اُٹھی۔ بال تے اُوندی ماء کُوں نال گِھن تے مِصر دو بھج وَنج، تے جئیں تئیں مَیں نہ آکھاں اُتھائیں رہوائے، کیوں جو ہیرودیس اِیں بال کُوں گولھ تے مارݨ چاہندے۔“