अनि येसु चेलाहान्‍सिन गालिल समुन्‍द्‌रको पारोपट्‍टि गेरासेनसहान्‍को ठउँमा आइपुगिक्। येसु डोङोभि बाहिर ओघर्‌लेबितिके चिहानघारिभि भुत लाग्‍लो एक जना मानिसइ ओख्‍राइ भेटे आइक। उ मानिस चिहानघारिपट्‍टि बिस्‍तरहिक्। कुन्‍हुँइ पनि ओख्‍राइ डोराइ बाधिकनि धारे नासक्‍तरहाइ। ओख्‍राइ धेरेपल्‍ट मानिसहान्‍इ ओख्‍रो हातगोड फलामको सिकरिइ र काटिमा बाधिकनि धार्‌वाइ, तर पनि सिक्‍रि टोरिकनि काटि टोरिकनि भाग्‍लार गर्‌तरहिक। उ जारे ज बलियो होख्‍लो कारनइ कुन्‍हुँइ पनि ओख्‍राइ अधिनमा धारेनासक्‍तरहाइ। उ रात दिन सधइ चिहानघारिमा र पाहाडहान्‍मा चिच्‍याइतिहि आफि आफिके पाथरइ काट्‍ले भउतरहिक।
जब ओइ येसुके दुसिभि देखिक्, तब दुगर्‌ले आइकनि ओख्‍राइ ढोग गरिक्। अनि ओइ बड्‌को सोरमा चिच्‍याइतिहि कहिक्, “हे सभइकते बड्‍को परमेस्‍वरको छउना येसु, तइ मर्‌हाइ क्‍या गरे लाग्‍लोटेर? मइ परमेस्‍वरको कसम खाइकनि बिन्‍ति गर्‌तिन, मर्‌हाइ दुख झिन दे।” क्‍यारेकनिसिन येसुइ ओख्‍राइ कलो रहिक्, “ए भुत, ओइ मानिसभि निस्‍किआइ।”
अनि येसुइ ओख्‍राइ सुध्‍याइक्, “तोरो नाउँ क्‍या हो?” ओइ जबाफ दिहिक्, “मोरो नाउँ फउज हो, क्‍यारेकनिसिन हामि धेरे बाट्‍हुँ।”
ओइ भुतहान्‍इ हाम्‍राइ, “इ इलाकाभि झिननिस्‍काइदे” कहिकनि येसुके बिन्‍ति गर्‌वाइ।
ओइथि नजिकेको पाहाडमा सुङ्‍गुरको एउटा बड्‍को बगाल चरिधार्‌लो रहिक्। अनि भुतहान्‍इ येसुके बिन्‍ति गर्‌वाइ, “हाम्‍राइ सुङ्‍गुर भित्‍र पिसे दे।” तब येसुइ उनहान्‍के जाए आग्‍या दिहिक्, र उ भुतहान ओइ मानिसभि निस्‍किकनि सुङ्‍गुरभित्‍र पिसिक, अनि लगभग दुइ हजार जत्‍का सुङ्‍गुरको बगाल ओरालोभि समुन्‍द्‌रपट्‍टि घुस्‍मुडेले गिहिक, र समुन्‍द्‌रमा बुडिकनि मरिक।
उ देखिकनि सुङ्‍गुर चरालाहारहान भाग्‍वाइ, अनि सहर र गाउँमा खबर देहाइ। धेरे मानिसहान क्‍या होख्‍लो हो छ कहिकनि चाहे उथि आवाइ। जब उनहान येसुठुँ आवाइ, तब पहिलि भुत लाग्‍लो मानिस ठिक होख्‍लो र लुगा लगाइकनि येसुसिन बिसिधार्‌लो देख्‍वाइ। इ देखिकनि उनहान डरावाइ। इ घटना देख्‍लार मानिसहान्‍इ भुत लाग्‍लो मानिस र सुङ्‍गुरके क्‍या होख्‍लो रहिक्, उ कुरा उथि आउलो मानिसहान्‍के कहिदेहाइ।
तब एस्‍नो कुरा सुनिकनि उथिको मानिसहान्‍इ हाम्‍रो इलाका छाडिकनि जाइघाल कहिकनि येसुके बिन्‍ति गरेलाग्‍वाइ।
येसु डोङोमा चढे लाग्‍ते, सन्‍चो होख्‍लो मानिसइ “मर्‌हाइ पनि साङ्‍हे लेघइ कहिकनि बिन्‍ति गरिक्।”
तर येसुइ ओख्‍राइ आफिसिन आए नादिहिकनि एस्‍के कहिक्, “तइ आफ्‍नो घरमा जाइकनि तोरो आफन्‍तहान्‍के पर्‌भुइ तोरो लागि गर्‌लो सभइ कुरा र बड्‍को दयाको बारेमा सुनाहइ।”
अनि उ मानिस जाइघालिक, र येसुइ आफ्‍नो लागि गर्‌लो बड्‍को धन्‍दाको बारेमा डेकापोलिस कलार इलाकाभरि सभइके सुनाइक र सुन्‍लाहार मानिसहान छक्‍क पर्‌वाइ।


जब येसु फेरि समुन्‍द्‌रको वारपट्‍टि फर्‌किक्, तब एउटा बड्‍को भिड ओख्‍रो चारेउपट्‍टि बट्‍हिक। उ चाहि समुन्‍द्‌रको छेउमा रहिक्। सभाघरको सासकहानमध्‍य याइरस नाउँ होख्‍लो एक जना येसुठुँ आइक। र येसुके देखिकनि ओख्‍रो गोडमा ढोग गरिक्, र जारे ज कर गर्‌तिहि बिन्‍ति गरिक्, “मोरो बिर्‌झिन छउनि मरे लाग्‍लाटि, आइकनि ओख्‍रो उप्‍रो तोरो हात धारिदेहइ, र उ सन्‍चो होखुस् र बाचुस्!”
तब येसु याइरससिन जाइक्। एउटा बड्‍को भिड ओख्‍रोपाछु लागिक र मानिसहान ओख्‍रो चारेउपट्‍टि ठेलाठेल गरे लाग्‍वाइ।
बार बर्‌सभि रकत बग्‍लाहार रोग होख्‍लो एउटा बेटि पनि उथि रहिक्। ओइ धेरे डाक्‍टरहान्‍सिन बिरुँ गरानि पनि सन्‍चो होखे छाडि झनझन दुख मात्‍रे पाइक। ओइ बिरुँ गरेके लागि आफिसिन होख्‍लो सभइ धन-सम्‍पति सकिक र पनि सन्‍चो नाहोखिक, बरु ओख्‍रो दसा झन बिगर्‌ले गिहिक। येसुको बारेमा ओइ सुन्‍लो रहिक्, उसिगर्‌ते भिडको पाछुपट्‍टिभि आइकनि ओइ येसुको लुगा छोइक। क्‍यारेकनिसिन ओइ मनमने कहिक्, “यदि मइ ओख्‍रो लुगा मात्‍रे छोए पाउनि पनि सन्‍चो होख्‍तिन।”
येसुको लुगा छउले बितिके ओख्‍रो रकत बग्‍लाहार थाम्‍हिक, र आफ्‍नो जिउको रोग सन्‍चो होख्‍लो ओइ थाहा पाइक। येसुइ आफिभि सक्‍ति निस्‍किकनि गेलो थाहा पाइघालिक र भिडमा पाछुपट्‍टि फर्‌किकनि सुध्‍याइक्, “कुनइ मोरो लुगा छोइक हँ?”
चेलाहान्‍इ ओख्‍राइ कहाइ, “भिडइ ठेलाठेल गर्‌लो त तइ देखिधालाटेर, र पनि तइ कतेर ‘मर्‌हाइ कुनइ छोइक?’”
तर येसुइ आफिके छउलाहार कुन्‍को हो कहिकनि चारेउपट्‌टि चाहे लागिक। तब उ बेटि आफिके ज्‍या होख्‍लो रहिक् ओइथाहा पाइकनि उ डरइ थरथराइले आइकनि येसुको गोडमा घोप्‍टो परिक्, र ओख्‍राइ सभइ कुरा कहिदिहिक। तब येसुइ ओख्‍राइ कहिक्, “बोबि, तोरो बिस्‍वासइ तोर्‌हाइ सन्‍चो बनालाटि। नाम्‍रोसिन जा। आब तोर्‌हाइ इ रोगइ दुख नादेताइ।”
येसु बोल्‍तिहि गर्‌ते सभाघरको सासक याइरसको घरभि मानिसहान आवाइ र उनहान्‍इ याइरसके कहाइ, “तोरो छउनि त मरिक। आब गुरुके बेकारमा क्‍यारे दुख देतेर् र?”
तर उनहान्‍को बोलिके वास्‍ता नागरिकनि येसुइ याइरसके कहिक्, “झिन डराहइ, बिस्‍वास मात्‍रे गर्‌हइ।” अनि येसुइ पतरुस, याकुब र याकुबको भाइ युहन्‍नाके बाहेक अरु कुन्‍हुँके पनि आफिसिन आए अनुमति नादिहिक। उनहान याइरसको घरमा आइपुग्‍लोपाछु मानिसहानको हल्‍ला र सोक गर्‌तिहि रोइधार्‌लो देखिक्। येसुइ घर भित्‍र पिसिकनि उनहान्‍के कहिक्, “ताहान क्‍यारे हल्‍ला गर्‌ताओ र सोकगरि रउताओ? इ छुडिया नामर्‌लाटि, तर सुतिधार्‌लाटि।”
तर उनहान्‍इ ओख्‍रो बोलिमा हँसिदेहाइ। तब ओइ उनहान सभइके बाहिर निस्‍काइक, अनि छुडियाको बुबा र आमा र ओख्‍रोसिन होख्‍लो चेलाहान्‍के साङ्‍हे लिहिकनि भित्‍र छुडिया होख्‍लो कोठामा जाइक्। अनि छुडियाको हात छोपिकनि ओइ ओख्‍राइ कहिक्, “तालिता कुमि” एख्‍रो अर्‌थ हो “ए छुडिया, मइ तोर्‌हाइ कतिन उठ।”
तब छुडिया जुरुक्‍क उठिक र इतेउते भोए लागिक। (उ बार बर्‌सको रहिक्।) इ देखिकनि उनहान छक्‍क पर्‌वाइ। ओइ उनहान्‍के इ कुरा कुन्‍हुँके पनि झिन कहेउ कहिकनि कडा आग्‍या दिहिक्। अनि छुडियाके केइ खइलार देहो कहि उनहान्‍के अर्‌हाइक।

Listen to मर्‌कुस 5