لوقا 5
5
اولین شاگِردون عیسی
1اَتّا روز که عیسی دریاچۀ جِنیسارِت کنار هِرِسّا بی‌یِه و مردِم از هر طَرِف وِنه پَلی هجوم یاردِنه تا کِلام خِدا ره گوش هاکانِند، 2در کنار دریاچه دِتا قایق بَدییه که صیادون وِنه دِله جه بیرون بی‌یَمونه و مشغول بَشوستِن شه تورها بیی‌نه. 3پس سِوار اَتّاازاون قایق‌ها بَییه که مالِ شَمعون بی‌یِه و وِنجه بِخاسّه قایق ره اَتّا کمی ساحل جه دور هاکانه. بعد عیسی قایق دِله هِنیشته و مردِم ره تعلیم داهه. 4وقتی وِنه حرفها تِموم بَییه، شَمعون ره بائوته: «قایق ره بَوِرین جوله جا، و تورها ره دِمبِدین او دِله تا ماهی بَیرین.» 5شَمعون جِواب هادا: «اِستا، اِما تموم شو سخت کار هاکاردِمی و هیچ چی نَیتّیمی. اِسّا که ته گانی، تورها ره اوُ دِله دِمدیمبی.» 6وقتی اینتی هاکاردِنه، اَنده ماهی بَیتِنه که نزدیک بی‌یِه ویشون تورها پاره بَووشه! 7همینِسّه شه رَفِقاجه که اَتّا دیگه قایق دِله دَیینه ره، با اشاره بِخاسِّنه تا ویشونه کمِک هاکانند. اونا بی‌یَمونه و هر دِتا قایق ره اَندِه ماهی جه پِر هاکاردِنه که نزدیک بی‌یِه اوُ دِله غرق بَووشِند. 8شَمعون پطرس وقتی اینا ره بَدییه، عیسی لینگه سَر دَکِته و بائوته: «خِداوندا، مه‌جه دور بَووش، اینِسّه که مردی گناهکارِمه!» 9شَمعون و وِنه هِمراهون از اتّفاق ماهی بَیتّن در تعجب دَیینه. 10یعقوب و یوحنا، زِبِدی ریکائون هِم که شَمعون هِمکار بینه، همین حال ره داشتِنه. عیسی شَمعون ره بائوته: «نَتِرس، از این به بعد مردِم ره صید کاندی.» 11پس اونا شه قایق‌ها ره بیاردِنه ساحل و همه چی ره وِل هاکاردِنه و وِنه دِنبال راه دَکِتِنه.
شفای مرد جذامی
12اَتّا روز که عیسی اَتّا از شهرهای دِله دَییه، اَتّا مردی اونجه بی‌یَمو که جذام تِمومِ وِنه تَن ره بَییته. وقتی عیسی ره بَدییه، وِنه لینگه پَلی خاک دِله دَکِته و خواهش هاکارده، بائوته: «اِی آقا، اگه ته بخوای، توندی مِره جذام جه پاک هاکانی.» 13عیسی شه دست ره دراز هاکارده و وِره لمس هاکارده و بائوته: «مِن خوامبه، پاک بَووش!» هَموندم جذام اون مرد جه برطَرِف بَییه. 14بعد عیسی وِره دستور هادا: «هیچ کس ره هیچی نائور، ولی بور، شه ره کاهن ره نشون هاده و شه طهارتِسّه قِربونیهایی ره که، موسی دستور هاداهه، تقدیم هاکان تا اوناسّه گواهی بوئه.» 15با این همه، وِنه کارها خَوِر بیشتِر پیچی‌یه، اَنده که جمعیِت زیادتِری وِنه پَلی اِمونه، تا وِنه حرفها ره گوش هاکانِند و شه مرض‌ها جه شفا بَیرِند. 16امّا عیسی بیشتِر موقع دورِ جا شی‌یه و تنهایی دِعا کارده.
شفایِ اتّا فَلِج مردی
17اتّا روز عیسی تعلیم داهه و فَریسیون و علِمایِ دینی از تموم شهرهایِ جلیل و یهودیه و اورشلیم بی‌یَمونه اونجه و هِنیشته بینه. قدرِت خِداوند با عیسی بی‌یِه تا مریض‌ها ره شفا هاده. 18یکدفعه چند تا مردی راه جه بَرِسینه که اتّا فَلِج ره با وِنه تخت شه هِمراه یاردِنه. اونا سعی هاکاردِنه وِره بَوِرِند سِره دِله و عیسی جلو بی‌یِلِن. 19امّا وقتی به خاطر شولوغی، راهی پِدا نَکاردِنه، بوردِنه پوشته‌بوم و وِره سفالها میون جه با وِنه تخت پایین بَرِسینه، و در وسط جمعیت وِره بی‌یِشتِنه عیسی جلو. 20وقتی عیسی ایمان اوناره بَدییه، بائوته: «اِی مرد، ته گِناه ببخشییه بَییه!» 21امّا فَریسیون و علِمایِ دینی شه پَلی فکر هاکاردِنه: «وِه کی هسّه که کفر گانه؟ کی بجز خِدا بتونده گِناهون ره ببخشه؟» 22عیسی بِفهمِسّه ویشون به چی شی فکر کانّه، ویشون جه بپورسیه: «چه اینتی فکر شه دل دِله راه دینّی؟ 23بائوتِنه کدوم آسونتِره: ‹ته گِناه ببخشییه بَییه›، یا اینکه ‹راست بَووش، راه بور؟› 24اِسّا مِن این کارها ره کامبه تا بدونین که انسان ریکا بر روی زمین اقتدار بِبَخشییِنه گِناهون ره دانّه...» فَلِج مردی رِه بائوته: «ته ره گامبه، راست بَووش، شه تخت ره جمع هاکان، بور شه سِره!» 25هَموندم ویشون جلو هِرِسّا و اونچی ره که وِنه رو بَخاته بی‌یِه ره، جمع هاکارده و خِدا ره شکرکنون بورده شه سِره. 26همه این اتّفاق جه در تعجب دَیینه، خِدا ره شکر کاردِنه و در حالی که خَله بَتِرسینه، گاتِنه: «امروز چیزهای عجیبی بَدیمی.»
دعوت از لاوی
27بعد عیسی اون سِره جه بیرون بی‌یَمو و اَتّا خِراجگیر ره بَدییه که وِنه اسم لاوی بی‌یِه. لاوی خِراجگاه دِله نیش بی‌یِه. وِره بائوته: «مه دِنبال جه بِرو.» 28لاوی راست بَییه، همه چی ره وِل هاکارده و عیسی دِنبال راه دَکِته.
29وِه شه سِره دِله بخاطر عیسی مهمونی بَییته و خَله از خِراجگیرون و مردمون دیگه با ویشون سِفره‌سر هِنیشتِنه. 30امّا فَریسیون و علِمایِ دینی‌شون، شاکی بَیینه. اونا عیسی شاگِردون ره بائوتِنه: «چه ایسّه با خِراجگیرون و گناهکارون خارِنّی و نوشِنّی؟» 31عیسی جِواب هادا: «مریض‌ها هسِّنه که دکتر لازم دارِنِنه، نا سالمون. 32مِن نی‌یَمومه تا صالِحون ره به توبه دعوِت هاکانِم، بلکه گناهکارون ره.»
سؤال دربارۀ روزه
33وِره بائوتِنه: «یحیی شاگِردون ویشتِر روزها روزه گِرِنّه و دِعا کانّه، فَریسیون شاگِردون هِم این کار ره کانّه، امّا ته شاگِردون همیشه در حال بَخوردِن و بَنوشتِن هسِّنه.» 34عیسی جِواب هادا: «آیا وونه مهمونهای عروسی ره تا موقعی که داماد با اونا دَره، مجبور هاکانند روزه بَیرِن. 35امّا موقعی رِسِنه که داماد ویشون جه بَییته وونه. در اون روزها روزه گِرِنّه.» 36پس این مَثِل رِه ویشون اِسّه بیارده: «هیچ‌کس نو جِمه‌ره نَورینده تا اونتارِه بر کهنه جمه پینه بزنه. اینِسّه که اگه این کاره هاکانه، هِم نو جمه ره پاره هاکارده و هِم نو پارچه، کهنه جمه اِسّه ناجور هسته. 37هیچ کس هِم شِراب تازه ره مشکهای کهنه دِله نَشِندِنه. اینِسّه که اگه این کار ره هاکانه، شِراب تازه مشکها ره پاره کانده و شِراب دشنی‌یه وونه و مشکها هِم از بین شونه. 38شِراب تازه ره مَشکهای تازه دِله شَندِّنه. 39و هیچ کس بعد از بَخاردِنه کهنه شِراب، شِراب تازه نِخانه، اینِسّه که گانه: ‹کهنه شِراب بهتر هسّه.›»
Nke Ahọpụtara Ugbu A:
لوقا 5: Maz
Mee ka ọ bụrụ isi
Kesaa
Mapịa
Ịchọrọ ka echekwaara gị ihe ndị gasị ị mere ka ha pụta ìhè ná ngwaọrụ gị niile? Debanye aha gị ma ọ bụ mee mbanye
© Mazanmedia