لوقا 1
1
پیشگِفتار
1از اونجه که خَلِها دست به بَنِوِشتِن حِکایِت کارهایی بَزونه که اَمه پَلی اتفاق دَکِته 2دِرِست همونتی اونایی که از اوّل با شه چش بَدینه و خادمون کِلام بینه، اوناره به اِما بِسپاِرسّنه، 3مِن هِم که همه چیز ره از اوِّل به دِرِستی تحقیق هاکاردِمه، صلاح ره اینتی بَدیمه که اوناره به صورت منظِم شِمِسّه جناب آقای تِئوفیلوس، بَنویسِم 4تا از حقیقِت اونچه خَوِردار بَیی، اطمینان پیدا هاکانی.
پیشگویی به دنیا بی‌یَموئِنه یحیای تعمید‌دهنده
5در زِمان هیرودیس، پادشاه یهودیه، کاهنی زندگی کارده که وِنه نوم زِکریا بی‌یِه. وِه از کاهنون دسته اَبیّا بی‌یِه. وِنه زِنا اِلیزابِت هِم از تیره و تِبار هارون کاهن بی‌یِه. 6هر دِتا خِدا پَلی خارآدِم بینه و تِمومِ دستورا و احکام خِداوند ره همونجوری که بی‌یِه، انجام دانه. 7امّا ویشون وَچه نِداشتِنه، اینِسّه که اِلیزابِت کورجاق بی‌یِه و هر دِتا خَله پیر بینه.
8اِتّا بار که نوبت خدمِت زِکریا دستِ بی‌یِه، و وِه خِدا پَلی کهانت کارده 9بنا به رسم کاهنون، قرعه دِله بوردِن به جایگاهِ مقدسِ معبِد خِداوند و بسوزوندین بُخور وِنه نوم دَکِته. 10در وقت بسوزوندین بُخور، تِمومِ مردِم حیاط دِله سرگرم عِبادِت بینه 11که یکدفعه فرشتۀ خِداوند بر طَرِف راست بُخورسوز هِرِستا و بر زِکریا ظاهر بَییه. 12زِکریا تا وِره بَدیه، یکدفعه خِشک بَییته و خَله بَتِرسییه. 13امّا فرشته وِره بائوته: «ای زِکریا، نَتِرس! ته دِعا مُستِجاب بَییه. ته زِنا اِلیزابِت تِسه اِتّا ریکا بدنیا یارنه، وِنه نوم ره یحیی بَیر. 14ته پِر از شادی و خِشی وونی و خَلِه‌ها هِم از به دنیا بی‌یَموئِنه وِه خِشحال ووننه 15اینِسّه که وِه خِداوندِ پَلی گَت آدِم هسّه. یحیی اصلاً نَوِنه به شِراب و چیزهایی که مست کانده، لب بَزِنه. حتی شه مارِ اِشکِم دِله پِر از روحِ خِدا وونه، 16و خَله از اسرائیلی‌ها ره به‌سوی خِداوند خِدایشون بَرگِردِنِنه. 17وِه به روح و قدرِت ایلیا، پیشاپیشِ خِداوند اِنه، تا دلهای پی‌یِرون ره به‌سوی وَچون و یاغیون ره به‌سوی حِکمِت صالِحون بَردِگاردِنه، تا قومی ره خِداوندِسّه حاضر هاکانه.» 18زِکریا فرشته جه بَپِرسیه: «ایناره کاجه جه بدونِم؟ مِن پیرِ مَردِمه و مِره زِنا هِم پیر هسّه.» 19فرشته جِواب هادا: «مِن جبرائیل هسِّمه که در حِضور خِدا اِسِّمبه. الان مِره بَرِسِندیه تا ته جه صحبِت هاکانِم و این خَوِرِ خِش ره تِره هادِم. 20الان ته لال وونی و تا روزی که این اتفاق نَکِفه، نَتوندی حرف بَزِنی، اینِسّه که مه حرفا ره که در موقع مقرِر اتّفاق کَفِنه، باوِر نَکارد.»
21در این میون، مردِم منتظر زِکریا بینه و تعجب هاکاردِنه، وِنه دیر هاکاردِن ره از جایگاهِ مقدس. 22وقتی بیرون بی‌یَموهه، نَتونِسته مردِم جه حرف بَزِنه. پس بِفَهمِسِّنه که رؤیایی جایگاهِ مقدس دِله بَدیه، اینِسّه که فقط ایما و اشاره کارده و تِوان حرف بَزوئِن ره نِداشته. 23زِکریا پس از تِموم بَی‌یِنه خدمِت بَردَگِردِسته شه سِره.
24چند مدت بعد وِنه زِنا اِلیزابِت آبستِن بَییه و پنج ماه سِره‌نشین بَییه. 25اِلیزابِت شه پَلی گاته: «خداوند مِوِسّه اینتی هاکارده. وِه در این روزها مِره شامِل شه لطف قِرار هادا و مه عزّت از دست بورده یه مردِم پَلی ره، به مِن بَردِگاردِنیه.»
پیشگویی به دنیا بی‌یموئِنه عیسی
26در ماه شِشم، جبرائیل فرشته، خِدا طَرِف جه به اتّا شهر در جلیل که ناصره گاتِنه، بَرِسیه بَییه 27تا بوره اتّا کیجا پَلی که وِنه نوم مریم بی‌یِه. مریم نومزه اسم یوسف بی‌یِه از تِبارِ داوود. 28فرشته وِنه پَلی بورده و بائوته: «سلام بر ته ای که خَله مورد لطف هسّی. خِداوند با ته هَسّه.» 29مریم با بِشناسِّنه وِنه حرف پریشون بَییه، شه پَلی فکر هاکارده که این چه جور سِلامی هسته. 30اما فرشته وِره بائوته: «ای مریم، نَتِرس! خِدای لطف خَله شامل ته حال بَییه. 31الان آبستِن وونی، اتّا ریکا بدنیا یانّی که باید وِنه نوم رِه عیسی بَیری. 32وِه گَت وونه، و گَتِ خدایِ ریکا بَخوندِسّه وونه. خِداوند خِدا تختِ پادشاهی وِنه جَد داوود ره وِره عطا کانده. 33وِه تا اَبِد بر تِبارِ یعقوب سلطنِت کانده و پادشاهیِ وِه هیچ وقت تِموم نَوونه.» 34مریم فرشته جه بَپِرسیه: «اینتا چیتی امکان دانّه، مِن که با مردی نَخاتِمه؟» 35فرشته جِواب هادا: «روحِ خِدا بر ته نازل وونه، و قدرِت خِدای متعال بر ته سایه دِمدِنه. اینِسّه که اون وَچه مقدس و خدایِ ریکا بَخوندِسّه وونه. 36الان اِلیزابِت هِم که ته فامیل هسّه، پیرسَری آبستِن هَسّه، و اتّا ریکا در راه دانّه. اَره، وِه که گاننه کورجاق هسّه، شش ماهه آبستِن هسّه. 37اینِسّه که خِدا پَلی هیچ کاری ناممکن نی‌یِه!» 38مریم بائوته: «کنیزِ خِداوندِمه. اونچه مِره بائوتی، بَووهِه.» بعد فرشته وِنه پَلی جه بورده.
مریم بورده اِلیزابِتِ پَلی
39اتّا از اون روزها، مریم راست بَییه و با عَجِله به شهری در منطقۀ کوهستانیه یهودیه بورده. 40وِه بورده زِکریا سِره و اِلیزابِت رِه سِلام هاکارده. 41وقتی سِلام مریم به گوش اِلیزابِت بَرِسییِه، وَچه وِنه اِشکِمِ دِله تِکون بَخارده و اِلیزابِت روحِ خِدا جه پِر بَییه و 42با صدای بِلِند بائوته: «ته زَنان دِله مبارِکی، و مبارِک هسّه وَچه‌ای که ته اِشکِمِ دِله دَره! 43مِن کی هسِّمه که خداوند مار مه پَلی بی‌یِه؟ 44وقتی ته سِلام ره بِشناسِّمه، وَچه خِشحالی جه مه اِشکِم دِله حَرکِت هاکارده. 45مبارِک هسّه اون که ایمان بیاره، اینِسّه که اونچه از جانب خِداوند وِره بائوته بَییه، به انجام رِسِنه.»
سرود مریم
46مریم در جِواب بائوته:
«مه جان خِداوند ره پرستش کانده
47و مه روح در خِدا که نجات دهنده هسّه، به وجد اِنه،
48اینِسّه که بر کوچیکیه شه کنیز نظِر هاکارده.
از این به بعد همۀ نسلها مِره خوشبخت خوندِنِنه.
49اینِسّه که اون قادر که وِنه نوم قدوس هَسّه
خَله کارهای گَتی مه‌وِسّه هاکارده.
50وِنه رَحمِت پِشت اندر پِشت
شامِل همه کسانی وونه که وِنجه تَرسِننه.
51وِ شه بازو جه نیرومندانه عمل کانده
و اونایی ره که فِکرهای متکبرانه در سر دارِننه، جِدا کانده.
52فِرمانرِوایون ره تخت جه به زیر کَشِنه،
و فروتنون رِه سربِلِند کانده.
53وِشنایو‌ن ره با خارِ چیزها سِر کانده
و پولدارون ره دست خالی راهی کانده.
54وِه شه رَحمِت ره به‌یاد بیارده
و شه خادم اسرائیل ره کمک هاکارده
55هَمونتی که به اَمه جد ابراهیم و نسل وِه
وعده هادا بی‌یِه که تا اَبِد اینتی هاکانه.»
56مریم حِدود سه ماه اِلیزابِت پَلی بَموندِسّه و بعد بَردَگِردِسته شه سِره.
به دنیا بی‌یموئِنه یحیی
57وقتی موقع وضع حمل اِلیزابِت بَرِسیه، اتّا ریکا به دنیا بیارده. 58هِمسایه‌ها و فامیلها وقتی بِشناسِّنه خداوند شه رَحمِت عظیم ره به وِه عطا هاکارده، با وِه شادی هاکاردِنه.
59در هَشتِمین روز، وقتی برای ختنه وَچه بی‌یَمونه، و خاستِنه وِنه پی‌یِر نوم زِکریا رِه بر و بی‌یِلِن. 60وِنه مار بائوته: «نا! وِنه نوم باید یحیی بوئه.» 61بائوتِنه: «ته فامیلها هیچ کس این نوم ره نِداشته.» 62پس با اشاره، نظِر وِنه پی‌یِر ره درباره‌ی وِنه وَچه نوم بِخاستِنه. 63زِکریا اتّا کاغذ بخاسّه و در جلوی تعجب همه بَنِوِشته: «وِنه نوم یحیی هَسّه!» 64همون موقع وِنه زِبون واز بَییه، و با شه زِبون شِروع به ستایش خِدا هاکارده. 65تِموم همسایه‌ها بَتِرسینه و مردِم در همه جای کوهستان یهودیه در این باره صحبِت کاردِنه. 66هر کی این حرفها ره اِشناسته، تعجب کارده، پُرسیه: «اینتا وَچه، چه کسی وونه؟» اینِسّه که دست خداوند وِنه هِمراه دَره.
نُبوَت زِکریا
67بعد وِنه پی‌یِر زِکریا روحِ خِدا جه پِر بَییه و اینتی نبوت هاکارده:
68«ستایش بر خِداوند خِدای اسرائیل،
اینِسّه که به یاری شه قوم بی‌یَموهه و ویشون ره رِهایی هادا.
69وِه اَمِسّه نجات‌دهنده‌ای قَویی
از نَسل شه خادم داوود، رِسَندِنه.
70همونتی که در زمانهای قدیم از زِبون شه انبیای مقدس وعده هادا بی‌یِه که
71اِماره دشمنونِ دست جه و همه‌ی اونایی که اَمجه بد دارِننه
نجات دِنه.
72تا بر اَمه نیاکون رَحمِت هاکانه
و شه عهد مقدس ره به یاد بیاره.
73همون قَسِمی رِه که اَمه پی‌یِر ابراهیم اِسّه بَخاردِه
74که اِمارِه دشمنون دست جه رِهایی هاده.
و اِمارِه کمک کانده که وِره بدون ترس خِدمِت هاکانیم؛
75وِنه پَلی با قدوسیت و پارسایی، تموم روزهای عمر رِه خِدمِت هاکانیم.
76و ته ای وَچه، نبی خدای متعال بَخوندِسّه وونی،
اینِسّه که پیشاپیش خِداوند حرکت کاندی تا راه رِه وِنِسّه آماده هاکانی
77و به وِنه قوم این درک رِه عطا هاکانی
که با ببخشین ویشون گِناه، ویشون ره نجات دِنه
78اینِسّه که اَمه خِدا رئوف و مهربون هسّه.
هَمینِسّه هَسّه که خورشید تابون ره آسمون جه بر اِما تابِندِنه
79تا اونایی ره که تاریکی و سایه مرگ دِله دَرِنه ره، روشنایی هاده.
و اَمه قَدِمها ره در مسیر صلح و آرامش هدایت هاکانه.»
80و امّا اون وَچه رشد کارده و در روح قوی بی‌یِه و تا روز ظهورش بر قوم اسرائیل در بیابون به‌سر وَرده.
Nke Ahọpụtara Ugbu A:
لوقا 1: Maz
Mee ka ọ bụrụ isi
Kesaa
Mapịa
Ịchọrọ ka echekwaara gị ihe ndị gasị ị mere ka ha pụta ìhè ná ngwaọrụ gị niile? Debanye aha gị ma ọ bụ mee mbanye
© Mazanmedia