Amaokwu Akwụkwọ Nsọ Ndị Ama Ama siteré na پێدایش 3

Kesaa

نون جنێنا چارِت که آ درچکئے بر گوَشئے په ورگا وشّ و گِندگا زێبا اِنت و په زانتکار بئیگا دِلواه. گڑا آییا چه درچکئے بَران زُرت و وارت و وتی مردارا هم داتی، که همراه اَتی. مردا هم وارت.

مار چه هُداوندێن هُدائے جۆڑ کرتگێن آ دگه وَکشیێن هئیوانان ٹَگتر و چالاکتِر اَت. آییا گۆن جنێنا گوَشت: ”اے راست اِنت که هُدایا گوَشتگ باگئے هچّ درچکئے بَرا مئورێت؟“

من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“

هُدایا گۆن جنێنا گوَشت: ”من تئیی چِلّگیئے دردان سکّ بازَ کنان، تئو گۆن درد چُکّ پێدا کنئے. تئیی واهگ په وتی مردا بیت و آ، تئیی سرا واجهیَ کنت.“

گۆن هێدێن پێشانیگے وتی نگنا ورئے تان هما وهدا که هاکا پِرَ ترّئے، چێا که چه همِشیا زورگ بوتگئے. تئو هاکے ائے و پدا هاکا پِرَ ترّئے.“

هُدایا گۆن آدما گوَشت: ”تئو وتی جَنئے هبر گۆش داشت و هما درچکئے بَر وارت که من ترا هُکم داتگ‌اَت که چه اِشیا مئوَر، پمێشکا تئیی سئوَبا زمین نالَتی اِنت. تئو وتی زِندئے سجّهێن رۆچان په سکّی و سۆری چه زمینا وتی وَراکا کَشّئے.

هُدایا گوَشت: ”کئیا ترا گوَشت که تئو جاندر ائے؟ تئو هما درچکئے بر وارتگ که من ترا گوَشتگ مئوَری؟“

اِنسانئے گَلّێنَگا رَند، په زِندئے درچکئے راهئے بندگا، هُدایا اَدَنئے باگئے رۆدراتکی نێمگا کَرّوبی اۆشتارێنتنت و اَنچێن آس‌گْوارێن زَهمے هم اێری کرت که هر نێمگا چهریَ وارت.

آدما وتی جَنئے نام هئوا کرت، چێا که آ، سجّهێن مردمانی مات اِنت.