2 Mózes 15:1-12
2 Mózes 15:1-12 Revised Hungarian Bible (RÚF)
Akkor ezt az éneket énekelte Mózes Izráel fiaival együtt az ÚRnak: Éneket mondok az ÚRnak, mert igen felséges, lovat lovasával a tengerbe vetett. Erőm és énekem az ÚR, megszabadított engem. Ő az én Istenem, őt dicsőítem, atyám Istene, őt magasztalom. Az ÚR vitéz harcos, „az ÚR” az ő neve. Szekereit, hadát a fáraónak tengerbe vetette, válogatott, legjobb harcosai belevesztek a Vörös-tengerbe. Elborította őket a mélység, kőként szálltak a mélybe. Jobbod, URam, dicső az erőtől, jobbod, URam, szétzúzza az ellenséget. Nagy fenséggel elsöpröd támadóidat. Ha elszabadul haragod, megemészti őket, mint tarlót a tűz. Haragod szelétől föltornyosultak a vizek, gátként megálltak a futó habok. Megmerevedett a mélység a tenger szívében. Üldözöm, megvan! – így szólt az ellenség. – Zsákmányt osztok mindjárt, kitöltöm a bosszúmat rajtuk. Kardomat kirántom ellenük, kezemmel kiirtom őket. Rájuk fújtál szeleddel, s elborította őket a tenger. Mint ólom merültek el a hatalmas vízben. Kicsoda olyan az istenek között, mint te, URam? Kicsoda olyan felséges szentségében, félelmetes dicső tetteiben, csodákat cselekvő, mint te? Kinyújtottad jobbodat, és elnyelte őket a föld.
2 Mózes 15:1-12 2012 HUNGARIAN BIBLE: EASY-TO-READ VERSION (EFO)
Akkor Mózes és Izráel népe ezt az éneket énekelte az Örökkévalónak: „Az Örökkévalónak énekelek, mert nagy győzelmet szerzett! Lovat és kocsi-hajtót a tenger mélyébe vetett! Erőm és védelmem az Örökkévaló, megszabadított engem! Ő az én Istenem, őt dicsérem! Őseim Istenét magasztalom! Vitéz harcos az Örökkévaló, JAHVE a neve! A fáraó harci szekerét, egész seregét a tengerbe vetette, válogatott vezérei belefúltak a Vörös-tengerbe! Elborította őket az áradat, a mélybe süllyedtek, mint a kő! Jobb karod ereje, Örökkévaló, meglátszott dicsőségesen, jobb karod ereje szétzúzta ellenségedet! Fenséged dicsősége összezúzta az ellened támadót, haragod tüze megemésztette őket, mint a polyvát. Haragodban ráfújtál a vízre, s az föltornyosult. Megálltak a futkosó hullámok, mint a fal. Megmerevedett a tenger mélységes vize. Az ellenség azt mondta: »Üldözöm őket, utolérem, zsákmányt szerzek kedvem szerint, kivonom kardom, s kiirtja őket karom!« De te csak rájuk fújtál, s elborította őket a tenger! Mint az ólom, a mélybe süllyedtek. Nincs hozzád hasonló az istenek között, Örökkévaló! Nincs senki hozzád fogható, dicsőségben és szentségben, félelmetes tetteidben, és csodáidban! Mikor kinyújtottad kezed, elnyelte a föld üldözőinket!
2 Mózes 15:1-12 Karoli Bible 1908 (HUNK)
Akkor éneklé Mózes és az Izráel fiai ezt az éneket az Úrnak, és szólának mondván: Éneklek az Úrnak, mert fenséges ő, lovat lovasával tengerbe vetett. Erősségem az Úr és énekem, szabadítómmá lőn nekem; ez az én Istenem, őt dicsérem, atyámnak Istene, őt magasztalom. Vitéz harczos az Úr; az ő neve Jehova. A Faraónak szekereit és seregét tengerbe vetette, s válogatott harczosai belefúltak a veres tengerbe. Elborították őket a hullámok, kő módjára merültek a mélységbe. Jobbod, Uram, erő által dicsőül, jobbod, Uram, ellenséget összetör. Fenséged nagyságával zúzod össze támadóid, kibocsátod haragod s megemészti az őket mint tarlót. Orrod lehelletétől feltorlódtak a vizek. És a futó habok fal módjára megálltak; a mélységes vizek megmerevültek a tenger szívében. Az ellenség monda: Űzöm, utólérem őket, zsákmányt osztok, bosszúm töltöm rajtok. Kardomat kirántom, s kiirtja őket karom. Leheltél lehelleteddel s tenger borítá be őket: elmerültek, mint az ólom a nagy vizekben. Kicsoda az istenek közt olyan, mint te Uram? Kicsoda olyan, mint te, szentséggel dicső, félelemmel dícsérendő és csudatévő? Kinyújtottad jobbkezedet, és elnyelé őket a föld.
2 Mózes 15:1-12 Magyar Bibliatársulat új fordítású Bibliája (HUNB)
Akkor ezt az éneket énekelte Mózes Izráel fiaival együtt az ÚRnak: Énekelek az ÚRnak, mert igen felséges, lovat lovasával a tengerbe vetett. Erőm és énekem az ÚR, megszabadított engem. Ő az én Istenem, őt dicsőítem, atyám Istene, őt magasztalom. Az ÚR vitéz harcos, az ÚR: ez a neve. A fáraó szekereit és hadát tengerbe vetette, válogatott harcosai a Vörös-tengerbe fúltak. Mélység borította be őket, kőként merültek az örvénybe. Jobbod, URam, erőtől dicső, jobbod, URam, ellenséget zúz szét. Nagy fenséggel söpröd el támadóidat. Ha elszabadul haragod, megemészti őket, mint a tarlót. Haragod szelétől tornyosult a víz, gátként megálltak a futó habok. Megmerevedett a mélység a tenger szívében. Üldözöm, elérem! – mondta az ellenség. Zsákmányt osztok, bosszúm töltöm rajtuk. Kirántom kardomat, kezem kiirtja őket. Ráfújtál szeleddel, a tenger elborította őket. Elmerültek, mint ólom a hatalmas vízben. Ki olyan az istenek között, mint te vagy, URam? Ki olyan felséges, mint te vagy szentségedben? Dicső tetteiben félelmetes, csodákat cselekvő. Kinyújtottad jobbodat, föld nyelte el őket.