If you have would like a copy of this version please contact info@davarpartners.org

Punjabi New Testament, Revised 2020 ©2020, The Pakistan Bible Society (Text), Punjabi New Testament Revised 2020 Audio Bible ℗ 2021, Davar Partners International, Hosanna/Faith Comes by Hearing (Audio)

The Punjabi New Testament, Revised 2020

 Punjabi New Testament, Revised 2020   Revised Edition  Computer Typeset Edition.  Copyright©2020 by The Pakistan Bible Society  Revised Edition of Punjabi New Testament 1952 © British and Foreign Bible Society, used by permission. All rights reserved. The Punjabi New Testament text may be quoted in any form (written, visual, electronic or audio) up to and inclusive of five hundred (500) verses without express written permission of the publisher, provided the verses quoted do not amount to a complete book of the Bible nor do the verses quoted account for 25% of the total text of the work in which they are quoted. Notice of copyright must appear on the title of the copyright page of the work as follows: Scripture taken from the Punjabi New Testament, Revised 2020, Copyright©2020, by The Pakistan Bible Society. Used by Permission of The Pakistan Bible Society All rights reserved. For the use of text more than 25% of the work in which intended to quote, Please take prior permission. Cover design, Composed and typeset by the CAP Department of the Pakistan Bible Society  PAKISTAN BIBLE SOCIETY  LAHORE, PAKISTAN

تے اوہ یرِیحُو دے وِچوں دی لنگھدا جاندا سی۔ تے ویکھو زکائی ناں دا اِک بندہ سی اوہ محصُولِیاں دا سردار سی تے دَولت مند وی سی۔ تے اوہ موقع لَبّھدا سی۔ پئی یِسُوع نُوں ویکھے پئی اوہ کون اے پر بِھیڑ دے سببّوں اوہدی کُجھ پیش نا چلّی۔ کیوں جو اوہ قد دا مدھرا سی۔ تَد اگانہہ بھج کے اوہ اِک گُولر دے رُکھّ اُتّے چڑھ گیا پئی ویکھے۔ کیوں جو اوس اوسے رستیوں لنگھناں سی۔ تے جد یِسُوع اوس تھاں اَپڑیا تے اُتانہہ دھیان کر کے اوہنوں آکھیا۔ اے زکائی چھیتی کر کے تھلے آ کیوں جو اَج مَینُوں تیرے گھر رہنا ضرُور اے۔ تَد اوہ چھیتی اُتریا تے خُوشی نال اوہنوں قبول کِیتا۔ تے سارے ایہہ ویکھ کے بُڑبُڑ کرن لگّے۔ پئی اوہ اِک گُنہگار بندے دے گھر جا اُتریا اے۔ پر زکائی کھلو کے خُداوند نُوں آکھیا۔ اَے خُداوند ویکھ مَیں اپنا ادھا مال غرِیباں نُوں دینا آں۔ تے جے کِسے کولوں کُجھ ناحق لے لیا اے۔ مَیں اوہدا چَوناں بھر دینا آں۔ یِسُوع اوہنوں آکھیا۔ اَج ایس گھر وِچ نجات آئی اے۔ ایس لئی پئی ایہہ وی ابرہام دا پُتر اے۔
کیوں جو اِبنِ آدم گواچے ہویاں نُوں لَبّھن تے بچان آیا اے۔

تے جد اوہ ایہہ گلّاں پئے سُندے سن اوس اِک ہور تمثِیل ایس لئی سُنائی پئی اوہ یرُوشلِیم دے نیڑے سی۔ تے اوہ لوک خیال کر دے سن پئی خُدا دی بادشاہی ہُنے ظاہر ہون لگّی اے۔ سو اوس آکھیا۔ اِک امیر دُراڈے دے دیس نُوں گیا۔ پئی اپنے لئی بادشاہی لے کے مُڑ آوے۔ اوس اپنے دَس نَوکراں نُوں سَدّ کے اوہناں نُوں دَس اشرفیاں دِتّیاں تے اوہناں نُوں آکھیا میرے آؤندیاں تِیکر بیوپار کرو۔ پر اوہدے شہری اوہدے نال وَیر رکھدے سن تے اوہدے مگروں قاصداں دی ہتّھِیں اکھوا گھلّیا پئی اسی نئیں چاہندے پئی ایہہ ساڈے اُتّے بادشاہی کرے۔ تے ایویں ہویا جد اوہ بادشاہی لے کے واپس آگیا تے اوہناں نَوکراں نُوں جِنہاں نُوں رُپئے دِتّے سن سَداوا گھلّیا پئی پتا کرے پئی لین دین کر کے اوہناں کِیہ کمایا۔ تَد پہلے آ کے آکھیا اَے خُداوند تیری اشرفی توں دَس ہور اشرفیاں ہور کمائِیاں۔ تے اوس اوہنوں آکھیا۔ شاواشے! چنگے نوکر ایس لئی پئی تُوں بُہت تھوڑے وِچ وفادار نِکلیوں دَساں شہراں اُتّے تُوں مُختِیار ہو۔ تے دُوجے آ کے آکھیا۔ اَے خُداوند تیری اشرفی نے پنج اشرفیاں کمائِیاں۔ اوس اوہنوں وی آکھیا تُوں وی پنجاں شہراں اُتّے حاکم ہو۔ تے اِک ہور نے آ کے آکھیا۔ اَے خُداوند ایہہ تیری اشرفی جِہنُوں مَیں رُومال وِچ رکھ چھڈیا اے۔ کیوں جو مَیں تَیتھوں ڈر دا ساں ایس لئی پئی تُوں کرڑا بندہ ایں۔ جو کُجھ تُوں نئیں دھریا سو چُکنا ایں۔ تے جو کُجھ نئیں بِیجیا اوہ وَڈّھنا ایں۔ اوس اوہنوں آکھیا۔ اَے بَھیڑے نوکر مَیں تیرا فیصلہ تیرے ای مُنھوں کرنا آں۔ جد تُوں جان دا ساں پئی مَیں کرڑا بندہ آں۔ تے جو کُجھ نئیں دھریا سو چُکناں آں تے جو کُجھ نئیں بِیجیا سو وَڈّھنا آں۔ فیر تُوں میرے رُپئیاں نُوں ساہوکار کول کیوں نا رکھیا پئی مَیں آ کے اوہناں نُوں بیاج سَنے لَیندا؟ تے اوس کول کھلوتے ہویاں نُوں آکھیا پئی اوہ اشرفی ایہدے کولوں لے لوؤ تے دَس اشرفیاں والے نُوں دے دیو۔ (تَد اوہناں اوہنوں آکھیا۔ اَے خُداوند۔ اوہدے کول دَس اشرفیاں تے ہے نیں۔) مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی جِس کِسے کول اے اوہنوں دِتّا جائے گا۔ تے جِہدے کول نئیں اے اوہدے توں جو کُجھ اوہدے کول اے اوہ وی کھوہ لیا جائے گا۔ پر میرے اوہناں وَیرِیاں نُوں جیہڑے نئیں چاہندے سن پئی مَیں اوہناں اُتّے بادشاہی کراں۔ ایتھے لیاؤ تے اوہناں نُوں میرے سامھنے قتل کرو۔

تے ایہہ گلّاں آکھ کے اوہ یرُوشلِیم ولّ جاندِیاں ہویاں اگانہہ ٹُریا۔ تے اجیہا ہویا جد بَیت فگے تے بَیت عَنِیاہ دے نیڑے اوس پہاڑ کول جِہیڑا زَیتُون اکھواؤندا اے اَپڑیا تَد اوس شاگِرداں وِچوں دو نُوں ایہہ آکھ کے گھلّیا۔ پئی سامھنے دے پِنڈ وِچ جاؤ۔ تے اوہدے وِچ وڑدیاں اِک کھوتی دا بچّہ جِہدے اُتّے کدی کوئی سوار نئیں ہویا۔ بَدّھا ہویا ویکھو گے اوہنوں کھول لیاؤ۔ تے جے کوئی تُہانوں پُچھے۔ پئی کاہِنُوں کھولدے ہو؟ اوس نُوں ایس طرح آکھو پئی خُداوند نُوں ایہدی لوڑ اے۔ سو جیہڑے گھلّے ہوئے سن اوہ گئے تے جِہیا اوس اوہناں نُوں آکھیا سی تیہا ای ویکھیا۔ تے جد کھوتی دا بچّہ کھولن لگّے۔ اوہدے مالکاں اوہناں نُوں آکھیا۔ بچّے نُوں کاہِنُوں کھول دے ہو؟ اوہناں آکھیا خُداوند نُوں ایہدی لوڑ اے۔ تے اوہ اوہنوں یِسُوع کول لیائے تے اپنے کپڑے اوس بچّے اُتّے پا کے یِسُوع نُوں چاڑھ لیا۔ جد اوہ جاندا پیا سی اوہناں اپنے کپڑے راہ وِچ وچھائے۔ تے جد اوہ شہروں نیڑے زَیتُون دے پہاڑ دی اُترائی اُتّے اَپڑیا اوہدے شاگِرداں دی بِھیڑ اوہناں سبھناں کراماتاں دے سبّب جیہڑیاں اوہناں ویکھیاں سن خُوش ہو کے بڑی اواز نال خُدا دی وڈیائی کرن لگّی۔ پئی دھنّ اوہ بادشاہ جیہڑا خُداوند دے ناں اُتّے آؤندا اے۔ اسمان وِچ صُلح تے عالمِ بالا وِچ جلال۔ تے بِھیڑ وِچوں کئیاں فرِیسیاں اوہنوں آکھیا اَے اُستاد اپنے شاگِرداں نُوں جِھڑک۔ تے اوس جواب دِتّا مَیں تُہانوں آکھنا آں جے ایہہ چُپ کر رہن تے پتّھر بول اُٹھن گے۔

تے جد اوہ نیڑے آیا۔ تے شہر نُوں ویکھ کے اوہدے اُتّے رویا۔ تے آکھیا کینا چَنگا ہوندا جے تُوں اپنے ایسے دِن وِچ اوہناں گلّاں نُوں جان دا جیہڑیاں سلامتی دِیاں نیں۔ پر ہُن اوہ تیریاں اَکھّیاں توں لُک گِئیاں نیں۔ کیوں جو اوہ دِن تیرے اُتّے آؤن گے پئی تیرے وَیری تیرے دوالے مورچہ بَنّھ کے تے گھیرا پا کے تینُوں سبھنیں پاسیں قابُو کرن گے۔ تے تینُوں تے تیری اولاد نُوں جیہڑے تیرے اندر نیں گھٹے وِچ رُلاؤن گے تے اوہ تیرے اندروں کِسے پتّھر اُتّے پتّھر نا چھڈن گے ایس لئی پئی تُوں اوس ویلے نُوں نا سہاتا۔ جد تیرے اُتّے نظر سی۔

تَد ہیکل دے اندر وڑ کے اوہ ویچن والیاں نُوں کڈھن لگّا۔ تے اوہناں نُوں ایہہ آکھیا پئی لِکھیا ہویا اے پئی میرا گھر دُعا دا گھر اے۔ پر تُساں اوہنوں ڈاکُوؤاں دی کھوہ بنایا۔
تے اوہ روز دِہاڑے ہیکل وِچ تعلِیم دیندا سی پر سردار کاہِن تے فقِیہ تے قوم دے سردار اوہنوں قتل کرن دا داء لبّھدے سن۔ تے موقعہ نا لَبھّا۔ پئی کِس طرح کرن۔ کیوں جو سارے لوک بڑی چاہ نال اوہدی سُندے سن۔

Hallgasd meg لُوقا 19