Jan 12:1-7
Jan 12:1-7 1998 Haïtienne (HAT98)
Sis jou anvan fèt Pak jwif yo, Jezi tounen Betani kote Laza te rete a. Laza se nonm li te resisite a. Nan denmen maten, tout foul moun ki te vini pou fèt Pak jwif yo, yo te vin konnen Jezi t'ap rive lavil Jerizalèm. Antan l te la, yo ofri l manje. Se Mat ki t'ap sèvi manje a. Laza menm te pami moun ki te chita bò tab la avèk Jezi. Lè sa a, Mari pran yon boutèy demi lit plen yon odè ki fèt ak yon fèy yo rele n'a. Odè sa a te vann byen chè. Li vide tout odè a sou pye Jezi. Apre sa, li siye yo ak cheve li. Tout kay la te plen sant odè a. Yonn nan disip Jezi yo, sa ki ta pral trayi l la, Jida Iskaryòt, di konsa: — Poukisa yo pat vann odè sa a pou twasan (300) goud? Yo ta bay pòv lajan sa a. Li pat di sa paske li te vle fè kichòy vre pou pòv yo, men paske se vòlè li te ye. Se li ki te kenbe kès lajan an, li te konn pran nan sa yo te mete ladan li. Men, Jezi di li: — Kite l an repo! Kite l konsève odè sa a pou jou y'a mete kò m nan kavo a.
Jan 12:1-7 Parole de Vie 2017 (PDV2017)
Six jours avant la fête de la Pâque, Jésus va à Béthanie. C’est le village de Lazare, l’homme qu’il a réveillé de la mort. Là, on offre un repas à Jésus. Marthe sert le repas, et Lazare est un de ceux qui mangent avec lui. Marie prend un demi-litre d’un parfum très cher, fait avec du nard pur, et elle le verse sur les pieds de Jésus. Ensuite, elle les essuie avec ses cheveux, et l’odeur du parfum remplit toute la maison. Alors Judas Iscariote, l’un des disciples de Jésus, celui qui va le trahir, se met à dire : « Il fallait vendre ce parfum pour 300 pièces d’argent et donner l’argent aux pauvres ! » Judas ne dit pas cela parce qu’il pense aux pauvres, mais parce que c’est un voleur. C’est lui qui garde le porte-monnaie et il prend ce qu’on met dedans. Mais Jésus dit : « Laisse-la tranquille ! Elle a fait cela d’avance pour le jour où on me mettra dans la tombe.
Jan 12:1-7 Nouvo Testaman: Vèsyon Kreyòl Fasil (VKF)
Sis jou anvan fèt Pak la, Jezi ale Betani kote Laza, nonm li te resisite a te rete. Yo te fè bèl fèt pou li la, Mat t ap fè sèvi manje, epi Laza te la ak envite yo ap manje ak Jezi. Lè sa a, Mari pran yon boutèy losyon san melanj ki koute chè anpil, plis pase yon lit konsa, li mouye pye Jezi ak losyon an epi li siye yo ak cheve l. Lè sa a, tout kay la te vin gen lodè losyon an. Jida Iskaryòt, youn nan disip yo, ki t apral trayi Jezi a, te di disip yo konsa: Pou ki nou pa vann losyon an pou twasan denye, nou ta bay pòv yo kòb sa a? Li t ap pale konsa, se pa paske l te panse ak pòv yo non. Se paske se te yon vòlè l te ye, epi se li menm ankò ki te kenbe kès la. Li te konn vòlè nan sa yo mete ladan l. Lè sa a, Jezi di: “Kite l trankil, se yon ekonomi l ap fè pou jou antèman m.
Jan 12:1-7 New International Version (NIV)
Six days before the Passover, Jesus came to Bethany, where Lazarus lived, whom Jesus had raised from the dead. Here a dinner was given in Jesus’ honor. Martha served, while Lazarus was among those reclining at the table with him. Then Mary took about a pint of pure nard, an expensive perfume; she poured it on Jesus’ feet and wiped his feet with her hair. And the house was filled with the fragrance of the perfume. But one of his disciples, Judas Iscariot, who was later to betray him, objected, “Why wasn’t this perfume sold and the money given to the poor? It was worth a year’s wages.” He did not say this because he cared about the poor but because he was a thief; as keeper of the money bag, he used to help himself to what was put into it. “Leave her alone,” Jesus replied. “It was intended that she should save this perfume for the day of my burial.
Jan 12:1-7 La Bible du Semeur 2015 (BDS)
Six jours avant la Pâque, Jésus se rendit à Béthanie où habitait Lazare, qu’il avait ressuscité. On prépara là un festin en son honneur. Marthe s’occupait du service, et Lazare avait pris place à table avec Jésus. Marie prit alors un demi-litre de nard pur, un parfum très cher : elle le répandit sur les pieds de Jésus et les essuya avec ses cheveux. Toute la maison fut remplie de l’odeur de ce parfum. Judas Iscariot, l’un des disciples de Jésus, celui qui allait le trahir, dit : Pourquoi n’a-t-on pas vendu ce parfum ? On en aurait tiré au moins trois cents pièces d’argent qu’on aurait pu donner aux pauvres ! S’il parlait ainsi, ce n’était pas parce qu’il se souciait des pauvres ; mais il était voleur et, comme c’était lui qui gérait la bourse commune, il gardait pour lui ce qu’on y mettait. Mais Jésus intervint : Laisse-la faire ! C’est pour le jour de mon enterrement qu’elle a réservé ce parfum.