1 Wa 17:10-14
1 Wa 17:10-14 1998 Haïtienne (HAT98)
Se konsa, Eli leve vre, li pati lavil Sarepta. Lè li rive bò pòtay lavil la, li wè yon vèv ki t'ap ranmase bwa. Li rele li, li di li konsa: — Tanpri, pote ti gout dlo ban mwen bwè. Madanm lan fè sa pou l'al chache dlo a, Eli rele l ankò, li di l konsa: — Tanpri, pote yon moso pen pou mwen tou. Madanm lan reponn li: — Mwen pran Senyè Bondye ou la ki vivan an pou temwen, mwen pa gen pen tou kwit lakay mwen non. Tout sa mwen genyen, se annik yon ti ponyen farin nan yon ti bòl ak yon ti degout lwil nan dèyè yon boutèy. Mwen vin ranmase de ti fachin bwa. Mwen pral pare ti manje a pou mwen ak ti gason mwen an. Lè nou fin manje li, nou pral rete konsa jouk grangou touye nou. Eli di li: — Pa bat kò ou! Ale pare ti manje ou la! Sèlman fè yon ti pen pou mwen anvan, epi pote l vini. Apre sa, w'a fè yonn pou ou ak pitit gason ou lan. Paske men pawòl Senyè a, Bondye pèp Izrayèl la, di: Ti bòl farin frans lan ak ti boutèy lwil oliv la p'ap janm vid jouk jou mwen menm Senyè a m'a fè lapli tonbe sou latè ankò.
1 Wa 17:10-14 Parole de Vie 2017 (PDV2017)
Élie part donc pour Sarepta. Quand il arrive à l’entrée de la ville, il voit une veuve qui ramasse du bois. Il l’appelle et lui dit : « S’il te plaît, va me chercher un peu d’eau à boire. » La femme part en chercher, mais Élie la rappelle et dit : « S’il te plaît, apporte-moi aussi un morceau de pain. » La femme lui dit : « Par ton Dieu, le SEIGNEUR vivant, je le jure, je n’ai plus de pain. J’ai seulement une poignée de farine dans un bol et un peu d’huile dans un pot. Je suis venue ramasser deux morceaux de bois. Puis je vais rentrer à la maison et préparer ce qui reste pour mon fils et pour moi. Nous mangerons, ensuite nous mourrons. » Élie répond à la femme : « N’aie pas peur ! Rentre chez toi et fais ce que tu as dit. Seulement, avec ce qui te reste, prépare-moi d’abord une petite galette, et tu me l’apporteras. Ensuite, tu en prépareras une autre pour ton fils et pour toi. En effet, voici ce que dit le SEIGNEUR, Dieu d’Israël : “Dans le bol, la farine ne manquera pas, dans le pot, l’huile ne diminuera pas jusqu’au jour où moi, le SEIGNEUR, je ferai tomber la pluie sur la terre.” »
1 Wa 17:10-14 New International Version (NIV)
So he went to Zarephath. When he came to the town gate, a widow was there gathering sticks. He called to her and asked, “Would you bring me a little water in a jar so I may have a drink?” As she was going to get it, he called, “And bring me, please, a piece of bread.” “As surely as the LORD your God lives,” she replied, “I don’t have any bread—only a handful of flour in a jar and a little olive oil in a jug. I am gathering a few sticks to take home and make a meal for myself and my son, that we may eat it—and die.” Elijah said to her, “Don’t be afraid. Go home and do as you have said. But first make a small loaf of bread for me from what you have and bring it to me, and then make something for yourself and your son. For this is what the LORD, the God of Israel, says: ‘The jar of flour will not be used up and the jug of oil will not run dry until the day the LORD sends rain on the land.’ ”
1 Wa 17:10-14 La Bible du Semeur 2015 (BDS)
Elie se mit donc en route et se rendit à Sarepta. Lorsqu’il arriva à l’entrée de la ville, il aperçut une veuve qui ramassait du bois. Il l’appela et lui dit : S’il te plaît, va me puiser un peu d’eau dans une cruche pour que je puisse boire. Comme elle partait en chercher, il la rappela pour lui demander : S’il te plaît, apporte-moi aussi un morceau de pain. Mais elle lui répondit : Aussi vrai que l’Eternel, ton Dieu, est vivant, je n’ai pas le moindre morceau de pain chez moi. Il me reste tout juste une poignée de farine dans un pot, et un peu d’huile dans une jarre. J’étais en train de ramasser deux bouts de bois. Je vais rentrer et préparer ce qui me reste pour moi et pour mon fils. Quand nous l’aurons mangé, nous n’aurons plus qu’à attendre la mort. Elie reprit : Sois sans crainte, rentre, fais ce que tu as dit. Seulement, prépare-moi d’abord, avec ce que tu as, une petite miche de pain et apporte-la moi ; ensuite, tu en feras pour toi et pour ton fils. Car voici ce que déclare l’Eternel, le Dieu d’Israël : « Le pot de farine ne se videra pas, et la jarre d’huile non plus, jusqu’au jour où l’Eternel fera pleuvoir sur le pays. »