Mateusza 15

Konflikt: tradycja przeciwko świętości

(Mk 7,1‐30)

1Mniej więcej w tym czasie przybyli do Jezusa faryzeusze i uczeni w Piśmie z Jerozolimy, którzy zaczęli stawiać Mu zarzuty:

— 2#Pwt 4,2; Łk 11,38; Ga 1,14; Kol 2,8Dlaczego Twoi uczniowie nie stosują się do tradycji przekazywanej przez przywódców naszej religii i przed posiłkiem nie dokonują rytualnych obmywań rąk#Nie chodziło tu o higienę, ale o symboliczny gest – rytualny obrzęd ablucji, nakazywany przez tradycję rabinistyczną (por. Mk 7,1‐5). Dramatyczne w relacjonowanej sytuacji jest to, iż zarzut nieprzestrzegania tradycji stawiają Jezusowi uczeni w Piśmie, a więc ludzie, którzy przede wszystkim powinni bazować na Bożym Słowie, a nie na ludzkich wymysłach. Nie mogąc jednak zarzucić Mu niestosowania się do Bożego Słowa, tworzą zarzuty związane ze swymi ludzkimi koncepcjami.?

3Jezus zaś odpowiedział im tak:

— A wy dlaczego, stosując się do waszej tradycji, przekraczacie Boże przykazania? 4#Wj 20,12; Kpł 20,9; Pwt 5,16; Łk 18,20; Ef 6,2‐3Bóg przecież powiedział: Szanuj#Znaczenie hebrajskiego słowa kabad („szanuj”) miało szeroki zakres znaczeniowy: począwszy od „czcij”, przez: „miej w poważaniu”, „oddaj honor”, kończąc na „zadbaj o” i „wspieraj”.swego ojca i matkę#Wj 20,12; Pwt 5,16.oraz: Kto by złorzeczył swemu ojcu lub matce, ma ponieść śmierć!#Wj 21,17; Kpł 20,9; Prz 28,24.. 5Wy tymczasem nauczacie: „Kto powie ojcu lub matce: «To, co miało być wsparciem dla ciebie, przekazałem w darze do skarbca świątynnego» #Gr doron -- „darowizna”, „ofiara”, „podarunek”. Marek w Mk 7,11 doprecyzowuje to jeszcze użyciem aramejskiego słowa korban (korbonas). Józef Flawiusz w swojejWojnie żydowskiej (księga II, rozdz. 9,4) oraz w Dawnych dziejach Izraela (księga XVIII, rozdz. 3,2) wspomina o korbanie jako skarbie świątynnym, który został naruszony przez Piłata na cele budowy akweduktu jerozolimskiego. Sprawa ta wywołała wielkie napięcie wśród Żydów, nie mniejsze niż to, które powstało w roku 32 n.e., gdy Piłat wywiesił na murze twierdzy Antonia (przylegającej do świątyni) kilka złotych emblematów z inskrypcjami cesarza Tyberiusza. Symbole te zostały zdjęte dopiero po interwencji Żydów u samego Cezara. 6nie musi się już przejmować przykazaniem mówiącym o szacunku dla rodziców”. W ten sposób dla własnej tradycji religijnej odrzucacie Boże Słowo! 7#Iz 29,13; Mt 23,13Obłudnicy, trafnie Izajasz prorokował o was:

8 # Ps 78,35‐36; Iz 29,13 Ponieważ ten naród kieruje do mnie tylko słowa

i czci mnie jedynie swoimi wargami,

podczas gdy ich serca są daleko ode mnie,

9 # Kol 2,20‐22 dlatego hołdy, które mi składają,

nie mają dla mnie żadnego znaczenia,

gdyż są jedynie wyrazem tradycji, jakiej się wyuczyli # Iz 29,13 – por. także Ps 78,36‐37. .

10A zwracając się do tłumu, powiedział:

— Posłuchajcie, co wam powiem, i postarajcie się to dobrze zrozumieć! 11#Mt 23,33; Łk 6,45; J 8,43‐44; J 12,39‐40; Rz 8,7‐8Nic, co człowiek spożywa, nie czyni go nieczystym#Chrystus robi tu aluzję do pokarmów uważanych za nieczyste w sensie rytualnym.. Takim czynią go słowa, które wychodzą z jego ust!

12Wtedy podeszli do Niego uczniowie i powiedzieli:

— Czy wiesz, że faryzeusze obruszyli się na to, co powiedziałeś?

13 # Iz 60,21; Iz 61,3; J 15,2.5; Dz 5,38; 1 Kor 3,9 On zaś tak odrzekł:

— Każda roślina, której nie posiał mój Niebiański Ojciec, zostanie wyrwana z korzeniami. 14#Mt 23,16‐32; Łk 6,39; J 9,40; Rz 2,19Zostawcie ich, gdyż są ślepymi przewodnikami ślepych. Jeśli zaś jeden ślepiec prowadzi drugiego, to niechybnie obaj runą w dół#Przenośnia opisująca miejsce zwane Piekłem. W narracji biblijnej znajduje się ono w Otchłani, o której Piotr pisze w 2 P 2,4..

15Nieco później Piotr poprosił:

— Wyjaśnij nam znaczenie tego, co powiedziałeś.

16A Jezus tak na to zareagował:

— Czyżbyście i wy byli równie niepojętni? 17Czy naprawdę nie jesteście w stanie zrozumieć, że wszystko, co człowiek bierze do ust i spożywa, wchodzi do jego żołądka, a później jest przez niego trawione i wydalane w latrynie? 18#Mt 12,34; Jk 3,6Nieczystym czyni go tylko to, co z jego serca wydobywa się na jego usta. 19#Rz 1,29‐31; 1 Kor 5,9‐11; Ga 5,19‐21; Ef 4,25‐32; Kol 3,5‐9.12‐15Z ludzkiego serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa i bałwochwalstwa#„Cudzołóstwa i bałwochwalstwa” to dynamiczne oddanie słowa moicheia. W wielu miejscach Biblii mamy odnotowane, że Bóg słowem „cudzołóstwo” określa postawę duchowego bałwochwalstwa., pornografia i swawola seksualna#„Pornografia i swawola seksualna” – dosł. porneia., złodziejstwo, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa. 20To one sprawiają, iż człowiek staje się nieczysty. Brak rytualnego obmycia rąk przed posiłkiem nie ma tu nic do rzeczy!

21Po odejściu z rejonu Genezaret, Jezus udał się w okolice Tyru i Sydonu. 22#Mt 8,29; Mt 9,27; Mt 20,30‐31; Mk 10,47‐48; Łk 18,38‐39Tam pojawiła się pewna kobieta pochodzenia kananejskiego#Opis kobiety podkreśla, że nie należała do narodu żydowskiego. Co więcej, swoimi korzeniami tkwiła w głębokim pogaństwie i okultyzmie, jakie cechowały religijność kananejską. Kanaan to dawna nazwa ziemi obiecanej Izraelowi, w której przed podbojem, jakiego na rzecz Izraela dokonał sam Bóg, sprawowano krwawe kulty demoniczne., która z pewnej odległości do Niego wołała:

— PANIE, Synu Dawida! Zlituj się nade mną! Moja córka jest opętana przez złego ducha i bardzo cierpi z tego powodu#W rzeczywistości nie wiemy, czy córka tej kobiety była opętana, czy może miała jakąś chorobę psychiczną lub somatyczną. W tamtych czasach część chorób tłumaczyło się demonicznym opętaniem. W tym wypadku jednak Jezus tego nie potwierdził. Nie mamy również opisu wypędzania przez Niego demona. Jego decyzja (Słowo) uzdrowiła na odległość córkę matki, która zaufała PANU..

23 # Łk 11,8 Jezus jednak nie reagował na jej prośby. W końcu uczniowie podeszli do Niego i poprosili:

— PANIE, każ jej odejść. Dość już mamy jej zawodzenia.

24 # Mt 10,6 Wtedy On, zwracając się do kobiety, powiedział:

— Moja misja teraz obejmuje jedynie zabłąkane owce Izraela # Służba Jezusa była skierowana przede wszystkim do narodu Izraela, który, jako pierwocina Ludu Bożego (por. Jr 2,3; więcej w Komentarzu NPD → Lud Boży), miał być, według pierwotnego zamysłu Najwyższego, Jego posłańcem do świata. Dlatego też Jezus raczej nie opuszczał terenów Galilei i Judei, a dalszą misję przekazywania Dobrej Wiadomości o ratunku w Nim dostępnym złożył na barki swoich uczniów, którzy mieli dotrzeć z nią do całego świata (zob. Mt 26,13; Mt 28,19‐20). Jezus zapowiedział jednak ważność swojego dzieła odkupienia dla wszystkich ludzi (np. Mt 11,28), co potwierdzali także Jego wysłannicy (np. Rz 5,18). .

25 # Mt 8,2 Wówczas ona zbliżyła się. Złożyła Mu pokłon i powiedziała:

— PANIE, błagam, pomóż mi!

26A Jezus dalej:

— Nie jest dobrze brać pożywienie przeznaczone dla dzieci i rzucać je szczeniętom.

27Na co ona:

— PANIE, masz rację, lecz przecież i szczenięta korzystają z okruchów, jakie spadają ze stołu gospodarzy.

28 # Mt 8,10.13 Wówczas Jezus rzekł do niej:

— Kobieto! Widzę, że masz w sercu nadzieję i wielką ufność # Określenie „nadzieja i wielka ufność” to dynamiczny ekwiwalent greckiego słowa pistis (dosł. „wiara”), który odzwierciedla hebrajski sposób podejścia do tego pojęcia. do mnie. Niech więc stanie się to, czego pragniesz!

I zaraz jej córka została uwolniona od demona.

Kolejne świadectwa królewskiej potęgi Jezusa

(Mk 7,31‐37; Mk 8,1‐10)

29Po obejściu okolic Tyru i Sydonu Jezus wrócił nad Jezioro Galilejskie. Pewnego dnia zasiadł na wzniesieniu, by nauczać. 30#Iz 35,5‐6; Mt 4,23; Mt 8,3; Mt 11,5‐6; Łk 7,22‐23Schodziły się do Niego wielkie rzesze ludzi, którzy przyprowadzali ze sobą chromych, niewidomych, kalekich, niemych oraz wielu im podobnych. Kładli ich u Jego stóp, a On wszystkich uzdrawiał. 31#Mk 7,37Tłumy były zachwycone. Widzieli bowiem, że niemi zaczynają mówić, chorzy stają się zdrowi, chromi chodzą, a niewidomi widzą. Z tego powodu wielbili Boga Izraela.

32 # Mt 9,36; Mt 14,14 W jakimś momencie Jezus przywołał swoich uczniów i powiedział:

— Żal mi tego ludu, który od trzech dni trwa przy mnie bez jedzenia. Nie chciałbym też oddalać ich głodnymi, gdyż wówczas mogliby w drodze opaść z sił.

33 # 2 Krl 4,43; Mk 6,37; J 6,5 Uczniowie zaś stwierdzili:

— Skąd niby, tu na pustkowiu, mielibyśmy wziąć tyle chleba, by nakarmić tak wielki tłum?

34 # Mt 14,17‐20; Mk 6,38‐43; Łk 9,13‐17; J 6,9‐13 Wówczas Jezus spytał:

— A ile chlebów macie?

Oni odpowiedzieli:

— Siedem i kilka rybek.

35Wtedy Jezus kazał ludziom porozsiadać się na ziemi. 36#J 6,11Następnie wziął te siedem chlebów oraz ryby i, składając Ojcu dziękczynienie, dzielił je i podawał uczniom, a oni przekazywali to dalej zgromadzonym. 37#Ps 78,29Wszyscy najedli się do syta, a zbywających kawałków chleba zebrano jeszcze siedem pełnych koszy! 38Jedzących zaś było około czterech tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

39Po odprawieniu tłumów Jezus wsiadł do łodzi i odpłynął w rejon Magadanu#Bibliści nie są pewni lokalizacji tego miejsca, ale przypuszczają, że znajdowało się ono na południowo‐ zachodnim wybrzeżu Jeziora Galilejskiego. Najczęściej jest utożsamiane z Dalmanutą z Mk 8,10..

वर्तमान में चयनित:

Mateusza 15: NT NPD

हाइलाइट

कॉपी