פסוקים פופולריים מ- لوکا 2

שתף

آ اِش اِنت که داوودئے شهر بئیت‌لَهِما مرۆچی په شما رَکّێنۆکے پێدا بوتگ که آ، هُداوندێن مَسیه اِنت.

بله پرێشتگا گوَشت: ”متُرسێت، منا مِستاگے گۆن اِنت که په شما بازێن وشّیے کاریت و په سجّهێن کئوما وشّێن مِستاگے.

”شان و شئوکت بُرزێن اَرشئے هُدایا بات و زمینئے سرا سُهل و اێمنی په هما مردمان بات که هُدا چه آیان وشّ و وَشنۆد اِنت.“

ایسّا رُدان و چه زانت و زانگا سررێچ بئیان اَت و هُدا و مردمان رۆچ په رۆچ دۆست‌ترَ بوت.

اِشیئے پَجّاه آرگئے نشانی اِش اِنت که شما کاهدانێئے تها، مان گُدێا پێتکگێن نُنُّکے گندێت.“

هما هَند و دَمگا، لهتێن شپانک هست‌اَت که شپا گیابانا وتی رمگِش نِگهپانیَ کرت. آ شپا، اَناگت هُداوندئے پرێشتگے آیانی دێما آتک و چارێن نێمگان هُداوندئے مزنیئے شَهم و رُژنایی دْرپشان بوت. چه اِشیا، آیان سکّ تُرست.