Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta Evvan 6

Jaa

Isõs cieʹlǩi: «Mon leäm jieʹllem leiʹbb: kååʹtt puätt muu årra, ij ni kuäʹss vueiʹn nieʹlj, da kååʹtt muu åskk, ij ni kuäʹss juǥstõõv.

Jiõgg rääjj jieʹllʼjen, oummu jurddjin iʹlla ni mii aauʹǩid. Sääʹn, koiʹd sarnnum tiʹjjid, liâ Jiõgg da jieʹllem.

Jeäʹlled kuõzztõllu leeiʹb, kååʹtt läppai, pâi tõn leeiʹb, kååʹtt peštt âʹǩǩpâjjsaž jieʹllma. Oummu Päʹrnn oudd tõn tiʹjjid, ko Eʹčč Vuâsppåʹd lij ouddam tõõzz suʹnne vääʹld.»

Eččam tätt, što jueʹǩǩkast, kååʹtt vuäinn Pääʹrn da åskk suu, lij âʹǩǩpâjjsaž jieʹllem, da mon coounam suu mââimõs peeiʹv.»

«Vuâsppåʹd vuârdd, što tij åskkveʹted suu, koon Vuâsppåʹd lij vuõlttääm», Isõs vaʹsttii.

Jueʹǩǩkaž, koon Eččam muʹnne oudd, puätt muu årrsan, jiõm-ǥa jåårǥlââʹtt meädda ni ǩeän, kååʹtt årrsan puätt.

Semman Pietar vaʹsttii suʹnne: «Šurr, ǩeän årra mij vuäitčep mõõnnâd? Tuʹst liâ âʹǩǩpâjjsaž jieʹllem sääʹn.

Mon leäm ââʹlmest puättam jieʹllem leiʹbb. Tõt, kååʹtt påårr tän leiʹbb, jeäll âʹǩǩpââjas. Jieʹllem leiʹbb, koon mon ooudam, lij muu råʹpp. Mon ooudam tõn, što maaiʹlm vuäǯǯči jieʹlled.»

Ij ni ǩii vueiʹt pueʹtted muu årrsan, ko ij Eččam, kååʹtt lij muu vuõlttääm, ǩieʹzzʼže suu. Tõt, kååʹtt puätt, suu mon coounam mââimõs peeiʹv.

Vuâsppååʹd leiʹbb lij son, kååʹtt puätt vuâlas ââʹlmest da oudd maaiʹlme jieʹllem.»

Mon leäm jieʹllem leiʹbb.

Isõs vaaʹldi leeiʹbid, späʹssbõõžži Vuâsppååʹd da juõʹjji åummaid tõiʹd; seämma kuõʹlid, da puk vuåǯǯu poorrâd nuʹt jiânnai ko vuõiʹtte. Ko puk leʹjje kââllas poorrâm, Isõs cieʹlǩi mättʼtõspäärnees: «Noorrâd, mõõk liâ kuâđđjam, što ij ni mii mõõnče tuʹššen.»

Ko leʹjje suukkâm nuʹt vitt ǩilomettred, vuõiʹnne mättʼtõspäärna Isõõzz väʹʒʒem čääʹʒʒ âʹlnn da pueʹttem ââlda võnnâz. Sij suõrggne. Leša Isõs cieʹlǩi: «Jeäʹlled põllu, mon-i leäm.»