Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta Wiwitan 6

Jaa

ing kono GUSTI getun nggawé manungsa ing bumi lan nyedihké ati-Né.

Bareng GUSTI ngerti yèn gedé dosané para manungsa ing bumi, lan sak obahé atiné sakjeké urip mung ala waé

Nanging Noah kuwi olèh kawelasan ing ngarepé GUSTI.

Iki sejarahé Noah. Noah kuwi wong bener tanpa tyiri ing antarané para wong sak jamané. Uripé mbangun turut marang Gusti Allah.

Tembungé GUSTI: “Manungsa sing wis Tak gawé kuwi bakal Tak entèkké sangka lumahé bumi, manungsa kabèh kéwan-kéwan ingon-ingon, uga kéwan-kéwan mbrangkang, lan manuk ing awang-awang pisan; awit Aku getun enggon-Ku nggawé.”

Nalika manungsa wis wiwit tambah-tambah ing bumi lan pada nduwé anak wadon, para anak Gusti Allah bareng weruh anaké wadon para manungsa kuwi pada ayu-ayu, banjur pada ngepèk bojo karo endi sing disenengi. Ing kono tembungé GUSTI: “Roh-Ku ora bakal selawasé manggon karo manungsa, awit uripé mung nuruti daging, mulané sak terusé umuré mung bakal 120 taun.” Waktu semono ing bumi ana bangsa sing pawakané gedé duwur; sakwisé kuwi ya ana, para anak Gusti Allah pada nuroni anaké wadon para manungsa lan kuwi pada nduwé anak, ya kuwi para wong sing gagah rosa-rosa ing jaman mbiyèn sing jenengé kesuwur.

Noah terus nandangi kabèh, manut apa préntahé Gusti Allah.

Gusti terus ngetokké tembung marang Noah: “Aku wis mutusi bakal mungkasi kabèh sing urip, lan kabèh manungsa awit bumi wis pada dikebaki penggawé ala; mulané bakal Tak entèkké bareng karo bumi.

Kowé nggawéa kapal kanggo kowé, sing digawé sangka kayu gofir, kapalé gawénen singget-singgetan, lan ing njabané lan njeruhné osèrana aspal sing kentel.

Gusti nyawang bumi, tenan-tenan wis rusak banget, awit sak rupané sing urip wis pada mblarah mlakuné ing bumi.

Uga samubarang sing urip, sak rupané daging, kuwi gawanen mlebu ing kapal sak jodo-sak jodo, supaya pada bisa urip bareng karo kowé; lanang lan wédok.