Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta Wiwitan 1

Jaa

Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Hayuk Kita nggawé manungsa sing pada gambar lan praupan Kita, kuwi pada nguwasanana iwak ing segara, manuk ing awang-awang lan kéwan-kéwan ingon-ingon lan bumi iki kabèh lan marang sak rupané kéwan-kéwan sing nggremet ing bumi.” Gusti Allah terus nggawé manungsa miturut gambaré, enggoné nggawé pada gambaré Gusti Allah, lanang karo wadon enggoné nggawé.

Terus pada diberkahi lan diomongi: “Pada tambah-tambaha lan tangkar-tumangkara; ngebaki bumi lan telukna. Iwak ing segara lan manuk ing awang-awang lan sak kabèhé kéwan-kéwan sing mbrangkang ing bumi kuwi pada kwasanana.”

Ing jaman wiwitan Gusti Allah nitahké langit lan bumi.

Bumi kahanané ora nggenah lan suwung, segara ketutupan pepeteng, Rohé Gusti Allah ngléyang ing sak nduwuré banyu.

Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Anaa pepadang!” Terus ana padang.

Gusti Allah terus weruh samubarang sing digawé lan kabèh wis apik banget. Mengkono wis dadi wengi lan wis dadi ésuk, dina sing kaping nem.

Gusti Allah weruh pepadang mau wis apik lan Gusti Allah terus misahaké padang karo peteng.

Uga menèh Gusti Allah ngetokké tembung: “Delengen ta kowé kuwi pada Tak wènèhi sak rupané tetukulan ing sak lumahé bumi sing karo wiji lan sak rupané wit-witan sing ngetokké woh karo wiji, kuwi dadia panganmu.

Sing padang diarani awan, sing peteng diarani wengi. Mengkono wis dadi wengi lan ésuk; ya kuwi dina sing kaping pisan.

Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Anaa pentèngan ing antarané banyu sing okèh lan iki sing misahaké banyu karo banyu.”

Nanging kabèh kéwan-kéwan ing bumi lan kabèh manuk ing awang-awang lan samubarang sing mbrangkang ing bumi, kabèh sing nduwé urip kuwi, Tak wènèhi tetukulan ijuh sing dadi pangané.” Terus ya kelakon mengkono.

Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Ing pentèngan langit anaa pepadang kanggo madangi awan lan wengi, lan pada dadia tengerané lan tandané mangsa sing tetep uga dina penting lan taun.

Lan Gusti Allah ngetokké tembung: “Bumi ngetokna tetukulan: tetukulan sing ana wijiné, wit-witan werna-werna sing metu wohé sing isi wiji ing bumi.” Terus ya kelakon mengkono.

Gusti Allah terus nggawé pentèngan lan misahaké banyu ing sak ngisoré pentèngan karo banyu ing sak nduwuré pentèngan. Lan terus kelakon.

Bumi terus ngetokké tetukulan, werna-werna tetukulan sing ana wijiné lan kabèh wit-witan sing ngetokké woh sing isi wiji. Gusti Allah weruh kuwi kabèh wis apik.

Gusti Allah nggawé pepadang gedé loro, sing gedé déwé supaya ngwasani ing wantyi awan, lan sing rodok tyilik supaya ngwasani ing wantyi mbengi, mengkono uga lintang-lintang.

Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Banyu ing sak ngisoré langit nglumpuka dadi sak enggon, supaya sing asat kétok.” Terus ya kelakon mengkono. Sing asat diarani bumi lan klumpukané banyu diarani segara. Gusti Allah weruh kabèh mau wis apik.

Kabèh terus pada diberkahi karo Gusti Allah, tembungé: “Pada manak-manaka sing okèh lan tangkar-tumangkara ngebaki banyu segara, lan bangsa manuk tangkar-tumangkara ing bumi.”

Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Bumi iki ngetokké makluk sing urip werna-werna: kéwan-kéwan ingon-ingon, kéwan-kéwan sing mbrangkang lan nggremet lan kéwan-kéwan alasan werna-werna.” Terus ya kelakon kaya mengkono.

Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Ing banyu anaa makluk urip sing pating kruwel uyel-uyelan ing banyu lan bangsa manuk mabur ing sak nduwuré bumi ngliwati langit.”

Gusti Allah nggawé kéwan-kéwan alasan werna-werna, kéwan-kéwan ingon-ingon werna-werna, kéwan-kéwan sing nggremet ing bumi werna-werna. Gusti Allah weruh kabèh mau wis apik.