Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta Lûqa 13

Jaa

“Qeyret bikerê ki şima kêberdo teng ra şirê zerre. Ez şima rê nay vaja, bahdo bol merdimî do buwazê şirê zerre, hima ê do nêşê şirê zerre.

Uja di jû cenîyeka qozix bî, des û heşt serrîyo ki rihêndo xirab kewtbi ay mîyan, a kerdbi qozix ew ay nêşayê xo raşt kero. Îsay a dî ew veynda xo hetek ew ay rê wuna va: “Wayê, nêweşînda xo ra birey!”

Ey destê xo nay cenîyeker ser, cenîyek jû find' bî raşt û Ellay rê şukur kerd.

Ew bewnîrê, êyê ki heminan dima yê, ê do vernî di bê, ew êyê ki vernî di, ê do zî heminan dima bimanê.”

Eki wihêrê keyî werişt kêber kilît kerd se, şima do tebera bimanê. Wexta şima do kêberî bicenê, vajê, ‘Rebbî, ma rê kêberî ak!’ “O do zî şima rê vajo, ‘Ez nêzana şima kamî yê ew kotî ra yê!’

Ezo şima rê vana, nê, eki şima tewbe nêkerê se, şima heme do zî winî telef bê!”

“Hima O do şima rê wuna vajo, ‘Ez nêzana şima kamî yê ew kotî ra yê! Çimandê mi vera dûrî kewê, çiki şima xirabîn kerda!’

Bahdo Îsay înan rê wuna va: “Hukumdareya Ellay senîn a, ez şima rê vaja çiçî manena? Hukumdareya Ellay zeydê dendikdê simaqîya ya, jew merdim dendikê simaqî gêno, bostandê xo di karreno ew no dendik ruweno, beno dar. Bahdo mirîçikî azmîna perrenê yenê ew gilandê na dara halîn virazenê.”