عبرانیان 1:10-10
عبرانیان 1:10-10 Persian Old Version (POV-FAS)
زیرا که چون شریعت را سایه نعمتهای آینده است، نه نفس صورت آن چیزها، آن هرگز نمی تواند هر سال به همان قربانی هایی که پیوسته میگذرانند، تقرب جویندگان را کامل گرداند. والا آیا گذرانیدن آنها موقوف نمی شدچونکه عبادتکنندگان، بعد از آنکه یک بار پاک شدند، دیگر حس گناهان را در ضمیر نمی داشتند؟ بلکه در اینها هر سال یادگاری گناهان میشود. زیرا محال است که خون گاوهاو بزها رفع گناهان را بکند. لهذا هنگامی که داخل جهان میشود، میگوید: «قربانی و هدیه را نخواستی، لکن جسدی برای من مهیا ساختی. به قربانی های سوختنی و قربانی های گناه رغبت نداشتی. آنگاه گفتم، اینک میآیم (در طومار کتاب درحق من مکتوب است ) تا اراده تو راای خدا بجاآورم.» چون پیش میگوید: «هدایا و قربانیها وقربانی های سوختنی و قربانی های گناه رانخواستی و به آنها رغبت نداشتی، » که آنها رابحسب شریعت میگذرانند، بعد گفت که «اینک میآیم تا اراده تو راای خدا بجا آورم.» پس اول را برمی دارد، تا دوم را استوار سازد. و به این اراده مقدس شدهایم، به قربانی جسد عیسی مسیح، یک مرتبه فقط.
عبرانیان 1:10-10 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)
شریعت موسی و تشریفات مذهبی آن فقط پیشنمایش و سایهای مبهم است از امور نیکویی که بنا بود مسیح برای ما به ارمغان بیاورد، اما نه صورت واقعی آنها. به همین دلیل، چنین شریعتی نمیتواند با همان قربانیهای مکرر و سالیانه، آنانی را که برای عبادت به حضور خدا میآیند، کامل سازد. زیرا اگر قدرت چنین کاری را داشت، یک قربانی کافی میبود تا عبادتکننده، یک بار و برای همیشه، پاک شود و دیگر احساس تقصیر و گناه نکند. در حالی که میبینیم این قربانیها همه ساله، به جای آنکه وجدان مردم را آسوده کند، خاطرهٔ تلخ نافرمانیها و گناهانشان را به یادشان میآورد. زیرا محال است که خون گاوها و بزها واقعاً لکههای گناه را پاک سازد. به همین جهت بود که وقتی مسیح به این جهان میآمد، گفت: «تو به قربانی و هدیه رغبت نداشتی؛ بلکه بدنی برای من مهیا ساختی؛ از قربانی سوختنی و قربانی گناه خشنود نبودی. آنگاه گفتم: ”اینک میآیم تا خواست تو را، ای خدا، انجام دهم؛ همانطور که در کتاب دربارۀ من نوشته شده است.“» مسیح نخست فرمود: «تو به قربانی و هدیه و قربانی سوختنی و قربانی گناه رغبت نداشتی و از آنها خشنود نبودی» (گرچه اینها را بر اساس شریعت تقدیم میکردند). و سپس فرمود: «اینک میآیم تا خواست تو را، ای خدا، بهجا آورم.» به این ترتیب، عهد سابق را لغو میکند تا عهد دوم را بنیاد نهد. طبق این عهد و طرح جدید، عیسی مسیح یک بار جان خود را در راه ما فدا کرد تا ما را ببخشد و پاک نماید.
عبرانیان 1:10-10 مژده برای عصر جدید (TPV)
شریعت موسی تصویر كاملی از حقایق آسمانی نبود، بلكه فقط از پیش دربارهٔ چیزهای نیكوی آینده خبر میداد. مثلاً سال به سال طبق شریعت همان قربانیها را تقدیم میکردند ولی با این وجود، عبادتكنندگان نتوانستند به كمال برسند. اگر این عبادتكنندگان فقط یکبار از گناهان خود پاک میشدند، دیگر خود را گناهكار نمیدانستند و تمام این قربانیها موقوف میشد. امّا در عوض این قربانیها همهساله گناهان آنها را بهیادشان میآورد، زیرا خون گاوها و بُزها هرگز نمیتواند گناهان را برطرف نماید. به این جهت وقتی مسیح میخواست به جهان بیاید فرمود: «تو خواهان قربانی و هدیه نبودی. امّا برای من بدنی فراهم كردی. از قربانیهای سوختنی و قربانیهای گناه خشنود نبودی. آنگاه گفتم ای خدا، من حاضرم و چنانکه در كتاب تورات آمده است، من آمدهام تا ارادهٔ تو را بجا آورم.» او اول میگوید: «خواهان قربانی و هدیه و قربانیهای سوختنی و قربانیهای گناه نبودی و از آنها خشنود نمیشدی.» (با وجود این كه اینها بر طبق شریعت تقدیم میشوند.) آنگاه میگوید: «من آمدهام تا ارادهٔ تو را بجا آورم.» به این ترتیب خدا قربانیهای پیشین را منسوخ نموده و قربانی مسیح را به جای آنها برقرار کرده است. پس وقتی عیسی مسیح ارادهٔ خدا را بجا آورد و بدن خود را یکبار و آن هم برای همیشه به عنوان قربانی تقدیم كرد، ما از گناهان خود پاک شدیم.
عبرانیان 1:10-10 هزارۀ نو (NMV)
شریعت فقط سایۀ چیزهای نیکوی آینده است، نه صورت واقعی آنها. از همین رو، هرگز نمیتواند با قربانیهایی که سال به سال پیوسته تکرار میشود، آنان را که برای عبادت نزدیک میآیند، کامل سازد. وگرنه آیا تقدیم آنها متوقف نمیشد؟ زیرا در آن صورت، عبادتکنندگان یک بار برای همیشه پاک میشدند و از آن پس دیگر برای گناهان خود احساس تقصیر نمیکردند. امّا آن قربانیها هر سال یادآور گناهانند، چرا که ممکن نیست خون گاوها و بزها گناهان را از میان بردارد. از این رو، هنگامی که مسیح به جهان آمد، فرمود: «به قربانی و هدیه رغبت نداشتی، امّا بدنی برای من مهیا ساختی؛ از قربانیهای تمامسوز و قربانیهای گناه خشنود نبودی. آنگاه گفتم: ”اینک من میآیم، تا ارادۀ تو را ای خدا به جای آورم؛ در طومار کتاب دربارهام نوشته شده است.“» نخست میگوید: «به قربانی و هدیه، قربانیهای سوختنی و قربانیهای گناه رغبت نداشتی و از آنها خشنود نبودی»، هرچند شریعت خواهان انجامشان بود. سپس میفرماید: «اینک من میآیم تا ارادۀ تو را به جای آورم.» پس اوّلی را باطل میکند تا دوّمی را برقرار سازد. به واسطۀ همین اراده، ما یک بار برای همیشه، از طریق قربانیِ بدن عیسی مسیح تقدیس شدهایم.