مزامیر 19:69-36

تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌ام و مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام. تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی. سرزنش‌های مردم، دلم را شکسته و مأیوس شده‌ام. به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتم و از کسی تسلّی نیافتم. هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند. بگذار جشن آنها به ماتم و امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد. چشمانشان را کور و کمرشان را سست گردان. خشم خود را بر سر آنان بریز و ایشان را با آتش غضبت بسوزان. خانه‌های ایشان ویران شود و کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد. زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ای و دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای. گناهانشان را در نظر بگیر و راه نجات را بر آنان ببند. نامشان را از دفتر زندگی محو کن و آنان را جزء قوم خود مشمار. امّا من در رنج و عذابم، ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان. من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛ و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد. خداوند این را بیشتر از قربانی گاو و گوساله می‌پسندد. وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شد و آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد. زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنود و یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد. ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید. دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید. خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد. قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد. نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.