مزامیر 1:6-5

خداوندا، نسبت به من خشمگین مباش و در غضب خود مرا تنبیه نکن. خداوندا، افسرده دلم، بر من رحم فرما؛ بسیار ناتوانم، پس ای خداوند یاریم کن. جان من بشدّت پریشان است. ای خداوند تا به کی صبر کنم؟ بیا ای خداوند و مرا نجات بده؛ مرا به به‌خاطر رحمت خود رهایی ده. در دنیای مردگان یادی از تو نیست و کسی در آنجا تو را سپاس نمی‌گوید.